salam
นึกได้อีกเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้เล่า ก็คือ เมื่อวันเดินทางกลับ คณะเดินทางออกจากมักกะฮฺมาที่สนามบินนานาชาติญิดดะฮฺ
คณะเราเดินทางสายการบิน กัลฟ์แอร์ ของบะหฺเรน เนื่องจากเป็นกลุ่มเล็ก ไม่ได้ชาเตอร์เครื่อง จึงต้องเดินทางร่วมกับผู้โดยสารอื่น
เมื่อถึงสนามบินทุกคนหนักใจเหมือนกัน ก่อนเดินทางจากญิดดะฮฺ ลองเอากระเป๋าของหัจญี หัจญะฮฺแต่ละคนชั่งน้ำหนัก
ไม่มีคนใดต่ำกว่า ๒๐ กก. มีแต่พอดี กับบางคนเกินไปกว่า ๑-๒ เท่า นอกจากนี้ยังมีแกลลอนน้ำ ซัมซัม อีกต่างหาก ชัยค์บอกว่า จะให้เอาของสัมภาระชั่งรวมกันทั้งคณะ
เกินเท่าไรก็ต้องจ่ายตามที่สายการบินเรียกร้อง พอได้เวลาชั่งน้ำหนัก มีผู้อาวุโสท่านหนึ่งให้อ่านอายะฮฺนี้
ความว่า "และเราได้ทำเครื่องกีดขวางไว้ข้างหน้าพวกเขาและเครื่องกีดขวางไว้ข้างหลังพวกเขา แล้วเราได้ครอบคลุมพวกเขาไว้ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด" ยาสีน ๙
พวกเราต่างก็อ่านอายะฮฺนี้กันใหญ่ ปากมุบมิบ ๆ พอของขึ้นเครื่องชั่ง น้ำหนักเกินไปมาก คิดเป็นค่าระวางที่ต้องเสียเพิ่มมากกว่า ๓๐,๐๐๐ บาท พนักงานสายการบินถามว่า
มาทำหัจญ์หรือ ทำไมไม่มีน้ำซัมซัม พวกเราต่างวิ่งออกไปเอาน้ำซัมซัม ที่ใส่แกลลอนและแพคใส่ถุงไว้เรียบร้อยเข้ามาชั่งเพิ่มไปอีก โดยที่สายการบินไม่คิดค่าน้ำหนักที่โหลดเกินแม่แต่แดงเดียว
อายะฮฺนี้เป็นอายะฮฺที่ผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่า เมื่อท่านนะบีออกเดินทางจากมักกะฮฺ และให้ซัยยิดินาอะลียฺเข้าไปนอนแทน ท่านอ่านอายะฮฺนี้ก่อนจะออกจากบ้านพักเพื่อการอพยพ
และกุเรชมักกะฮฺ มองไม่เห็นท่าน ใครจะนำไปใช้ก็ได้ ขอให้ยะเกน และไม่ได้เอาไปใช้ในการซอเล็ม ก็แล้วกัน
วัสสลาม
โพลล์