แล้วถ้าโดนแมวกัดละครับ
salam
ถ้าโดนแมวกัด ต้องไปพบหมอเพื่อฉีดยาค่ะ...
ตอนเด็กๆข้าน้อยเคยโดนแมวที่ตัวเองรักสุดๆ และเป็นแมวตัวแรก
ที่ท่ีบ้านเลี้ยง เป็นแมวแสนดี ทุกคนทั้งบ้านรักกันหมดค่ะ
และที่สำคัญมันโตมาพร้อมๆกับข้าน้อยค่ะ...
แต่ตอนที่โดนกัดนั้น มันแก่แล้ว โดนรถเฉี่ยวบ้าง ทับบ้าง แต่มันก็ทนค่ะ
ไม่ตาย จนใครๆมักพูดว่า แมวมีเก้าชีวิต ข้าน้อยว่าไม่ใช่ก็ใกล้เคียงค่ะ
เพราะว่า มันโดนรถมอเตอร์ไซด์ทับไปหลายรอบ(ทับนะคะไม่ใช่เฉี่ยว)
เพราะบ้านข้าน้อยอยู่ติดถนน และมันชอบวิ่งไปเล่นบนนั้น(เผลอเป็นไม่ได้ค่ะ)
แต่ว่ามันก็ไม่ตายนะคะ...แต่ว่าเส้นประสาทตรงโคนหลังมันไม่ดีค่ะ
แตะไม่ได้ หากไปแตะโดนมันจะชักค่ะ...แต่ด้วยความที่ข้าน้อยเผลอ
ไปลูบตรงนั้นเข้าพอดี เลยโดนมันกัดเอาค่ะ
ตอนนั้นโดนหมอนัดฉีดยาไปหลายเข็มค่ะ...หลายเดือนกว่าจะฉีดครบ...
แถมยังต้องดึงเล็บท้ิงด้วยค่ะ เพราะว่าโดนกัดตรงโคนเล็บพอดี...
เจ็บอย่าบอกใคร ปัจจุบันยังทิ้งหลักฐานและร่องรอยเขี้ยวของแมวที่โตมาพร้อมๆกับ
ข้าน้อยตัวนั้นให้นึกถึงอยู่เลยค่ะ...ตอนนั้นไม่ได้โกรธอะไรมันเลยค่ะ...
เพราะว่าเราผิดเองที่เผลอไปแตะตรงที่มันเจ็บทั้งที่เรารู้ๆกันอยู่...
และที่สำคัญมันไม่เคยกัดใครมาก่อนเลย แสนดีและเชื่องมากๆค่ะ...
มีมันหนูไม่กล้าเข้าบ้านค่ะ...สัตว์ร้ายก็ไม่กล้าเข้ามา
แมวที่อื่นก็ไม่กล้ามาขโมยปลาและอาหารบ้านเราด้วยค่ะ...
พอมันตาย ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปนะคะ...หนูงี้วิ่งกันร่าเริงเลยค่ะ...
ก็เลยต้องหาแมวตัวอื่นมาแทน แต่ว่าไม่มีตัวไหนดีเท่าตัวนั้นอีกเลยค่ะ...
แต่ว่าการมีแมวที่บ้านนั้นมีดีหลายข้อ แต่ก็มีข้อเสียหลายข้อเช่นกันค่ะ
อย่างที่หลายๆคนกล่าวมาดังข้างบน...
แต่คนที่ผูกพันกับแมวและบ้านที่ไม่เคยขาดแมวนั้น คงต้องเลี้ยงค่ะ...
เพราะว่าบ้านข้าน้อยไม่เคยขาดแมวเลยค่ะ...
พอตัวนึงตาย ก็จะมีตัวนึงมาแทนที่ แบบไม่ต้องไปหาหรือไปซื้อมาจากไหนเลยค่ะ...
มันมาหาถึงที่เองค่ะ...บางทีมีคนเอามาทิ้งไว้หน้าบ้านบ้าง
บางทีก็ลอยคอมาตามน้ำ ตอนที่น้ำท่วมบ้าง สารพัดวิธีที่มันมาค่ะ
แต่ละตัวไม่ได้สีสวยน่าดูอะไรเลยค่ะ เป็นแมวธรรมดาๆ(เจ้าของเดิมถึงได้ทิ้งไงคะ)
และปฏิเสธไม่ได้สักกรณี...เพราะให้เอาไปทิ้งต่อ
มติเอกฉันท์ของเหล่าสมาชิกในบ้าน ไม่เห็นด้วยค่ะ
โดยเฉพาะเสียงฝั่งผู้หญิงชนะขาดในเรื่องนี้ด้วยเหตุผลประการทั้งปวง
ที่ผู้ชายในบ้านขัดไม่ได้ ผู้หญิงเลยชนะขาดลอย(แม้เรื่องอื่นๆจะแพ้ก็ตามค่ะ...งิงิ)
พ่อมักบอกว่า...เดี๋ยวแมวนี่แหล่ะจะพาไปลงนรก(คล้ายๆคำพูดที่แชยกมาเลยค่ะ)...
ก็...อินชาอัลลอฮฺ....อัลฮัมดุลิลลาฮฺค่ะ...
เคยมีเหตุการณ์ประทับใจเกี่ยวกับแมวที่ไม่เคยลืมอยู่ครั้งนึง
คือตอนนั้นจะออกไปซื้อของจากร้านที่อยู่หน้าบ้าน
พอดีเป็นช่วงหน้าฝน แล้วทางเดินก็มืดๆด้วยค่ะ...แมวที่เลี้ยงอยู่
วิ่งตามข้าน้อยมาด้วย...และหากไม่ใช่เพราะแมวส่งสัญญาณบอก
ข้าน้อยคงเหยียบงูกะปะตัวโตที่นอนท้องป่อง(ไม่รู้ว่ามันกินอะไรเข้าไปค่ะ)
กำลังอ้าปากอยู่พอดี แก้ก้าวเดียวเองค่ะ...
โดยที่เจ้าแมวร้องขู่ๆจนทำให้ข้าน้อยที่เดินเหิด(เดินไม่ดูทาง)ต้องก้มลงมอง
แล้วเห็นเข้าพอดีจนต้องรีบถอยหลังกลับ...มันจะฉกอยู่แล้วค่ะ...
ถ้าแมวที่ตามข้าน้อยมาไม่ส่งสัญญาณบอก...
เพราะหากโดนงูกะปะกัดนี่ โชคร้ายอย่าบอกใครค่ะ...
บางรายต้องตัดขาก็มี เป็นแผลเหวอะหวะก็มี...ตอนนั้นก็อัลฮัมดุลิลลาฮฺ...
แม้จากคำพูดของพ่อที่มักบอกว่า...แมวอาจจะนำเราไปสู่นรก...
ก็อินชาอัลลอฮฺ...
ปัจจุบันแมวก็ยังสร้างปัญหาให้คนในบ้านอยู่นะคะ
แต่พี่สาวข้าน้อยก็ยังยืนยันว่าเอาไปทิ้งไม่ลงอยู่ดี...
ขนาดว่าโดนมันกัดมาไม่รู้กี่แผล โดนฉีดยาไปไม่รู้กี่เข็ม
(เพราะตัวที่เลี้ยงปัจจุบันนี้เลี้ยงไม่เชื่องค่ะ)...
พี่สาวข้าน้อยยังเอามันมานอนกอดเลยค่ะ...
เพระอะไรนั้น คนเลี้ยงแมวทุกคนน่าจะรู้ดีนะคะ...
(เรื่องของแมวๆ)

ปล.บางครั้งเรื่องขี้แมวก็ดูจะเป็นเรื่องใหญ่กว่าเรื่องขี้หมาเสียอีกนะคะ
เพราะมันไม่ใช่ เรื่องแค่นี้มันขี้หมาอ่ะสิคะ...

ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากค่ะสำหรับข้อมูลบางอย่างที่คนเลี้ยงแมวอย่างข้าน้อย
ไม่เคยรู้มาก่อนค่ะ...เอาไว้จะโทรไปบอกพี่สาวค่ะ...

วัสลามุอะลัยกุมค่ะ