ไม่ให้ใช้ยางลบ

[mustura^@^]

Tweet

สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า ...

เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ เราห้ามใช้ยางลบ …
ตอนนั้น ....  ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่

รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว...

ฉันก็อยากแก้ให้มันตรง สวย

 

แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ ...

สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ …


เช่น      ถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน   แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ  นั้นเป็นแว่นตาแทน

 

แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า ….  ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ ...

แถมยังภูมิใจว่า ….  ฉันสามารถวาดภาพๆนั้นด้วยความมั่นใจ

และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง


เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน

นั่นคือ              การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด    ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน

และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ ….
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น …

และ     รวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ การที่ฉันเข้าใจว่า
ธรรมชาติของความผิดพลาด คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่อย่างถาวร
ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมองต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง


ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว   การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนขอแหกกฎเพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น

 

ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม

แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้


ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น

และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่

แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ

 

ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง ....  เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
เพราะถึงอย่างไร …  ฉันเชื่อว่า ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่
ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้ โดยไม่ต้องใช้ยางลบ 

ที่มา forward mail

[al-firdaus~*]

ครูไม่ให้ใช้ยางลบ บางวันยางลบก็หาย
ก็เรยเอานิ้วชี้จุ่มน้ำลายตัวเองแล้วลบ
ปรากฎว่า กระดาษขาดเป็นรู

[mustura^@^]

ครูไม่ให้ใช้ยางลบ บางวันยางลบก็หาย
ก็เรยเอานิ้วชี้จุ่มน้ำลายตัวเองแล้วลบ
ปรากฎว่า กระดาษขาดเป็นรู

55555 

[nada-yoru]

^

ไอ้เรานี่สิ ตอนไปสอบ เอาดินสอไปห้าสิบกว่าแท่ง(เบอร์ละห้าแท่ง)
นั่งเหลานอนเหลาทั้งคืนเลยนิ...มืองี้ดำเชียว...
แล้วเป็นหลักด้วยว่าต้องเหลาด้วยมีดหรือคัตเตอร์
เพราะกบเหลาดินสอทำให้เกิดภาพสวยๆไม่ได้...
ยางลบก็มีหลายอันเลยค่ะ...ทั้งแข็งทั้งนิ่ม...ยืดได้หดได้...

และสิ่งที่ค้นพบในระหว่างวาดลูกแอปเปิ้ลปลอมกับลูกแอปเปิ้ลจริง
เพื่อให้เห็นความแตกต่างและตาคนมองแยกได้ว่าไหนของจริงไหนของปลอม
ลงในกระดาษแผ่นนึงก็คือ ศิลปะการใช้ยางลบค่ะ...
ยางลบทำให้เกิดเงาสะท้อนของภาพ
มิได้มีเอาไว้ลบภาพค่ะ แต่เอาไว้ลบเพื่อให้เกิดเงาสะท้อน
หากไม่มียางลบแล้วไซร้ จะไม่สามารถวาดภาพโดยแยกของปลอมกับของจริง
ออกจากกันได้...

และหากลบก็จะเกิดรอยด่างของภาพ ภาพไม่สมบูรณ์อีก
ดังนั้น ต่อให้มียางลบ คนที่ต้องการรูปวาดที่ไร้ร่องรอยการลบจริงๆ
จะไม่หยิบมันขึ้นมาเพื่อลบให้เกิดรอย แต่ลบเพื่อให้เกิดเงา...

ศิลปะการใช้ยางลบสำคัญพอๆกับศิลปะการใช้ดินสอเลยล่ะค่ะ...

เมื่อตอนเด็กๆ ครูศิลปะก็เคยสอนว่าอย่าใช้ยางลบเช่นกันค่ะ...
ปรากฏว่าพอไม่ให้ใช้ แล้วเราวาดผิดเพี้ยน ก็แอบหากระดาษแผ่นใหม่มาวาดแทน
แล้วทับกระดาษแผ่นนั้นเอาไว้เสียไม่ให้ครูเห็น...งิงิ...

แต่เมื่อโตขึ้นมา กลับได้เรียนรู้เพิ่มว่า การใช้ยางลบ
มิใช่เพียงเพื่อลบเส้นที่ขีดพลาดหรือเส้นที่ไม่ต้องการ
แต่ลบเพื่อความสมบูรณ์ของภาพ...

และทำให้รู้อีกว่า....เราควร

...ขีดเส้นอย่างเบามือและลบอย่างมีศิลปะ...

เมื่อมั่นใจแล้วก็ย้ำเส้นให้หนักๆลงไป และมิจำเป็นต้องใช้ยางลบ
ช่วยลบเส้นที่ไม่ต้องการอีกเลย เมื่อเราใช้ทุกอย่างคล่องแล้ว...มือเราพลิ้วแล้ว...

พลั้งผิดเป็นครู เรีียนรู้เริ่มใหม่

ปล.ปรากฏว่า...ภาพของเราไม่เป็นแอปเปิ้ลเท่าไหร่เลย
(หากวาดสัปปะรดก็คงไม่เป็นสัปปะรด)...ของเพื่อนทั้งนั้นที่เป็นแอปเปิ้ล...เหอๆ



 

ขอบคุณน้องคิโนโกะมากค่ะสำหรับบทความดีๆที่ทำให้พี่ระลึกถึงฟาร์มหลัง(อีกแล้ว)


วัสลามุอะลัยกุมค่ะ

[นักเดินทาง]

  ไม่เคยใช้น้ำลาย ใช้แต่หนังยาง ผูกกับปลายดินสอ ลบเสร็จดำปิ้ดปี๋เลย   

[ILHAM]

ใช้ลิควิดสิ 555



วาดไปมั่วๆนิ แล้วบอกคุณครูว่า มันเป็นภาพแนวเเอ็ปสแตรก คุณครูดูไม่รู้เรื่องหรอก

[as-satuly]

          ในช่วงสมัยนักเรียนประถมนั้น หากว่า เมื่อไรที่อาจารย์บอกว่า ไม่ให้นักเรียนใช้ยางลบ หรือว่า บางวันที่ผมไม่มียางลบนั้น ผม(ในช่วงวัย ป.๑ - ป.๔)ก็เปลี่ยนการใช้ยางเส้นผูกที่ปลายดินสอแล้วก็ลบแทน แต่ว่ารอยลบมันดำหมดเลย  และบางที หากว่าผม(ในช่วงวัย ป.๕ - ป.๖)ก็ใช้ปากกาเขียนตัวหนังสือ แต่หากเมื่อไรเขียนผิด ก็ใช้นิ้วชุบน้ำลายแล้วลบ แต่ว่ารอยลบเป็นรอยขาดวงกลมเลย ฮ่าๆๆๆ...วัสสลามุอะลัยกุม

[JawhaR]

  ไม่เคยใช้น้ำลาย ใช้แต่หนังยาง ผูกกับปลายดินสอ ลบเสร็จดำปิ้ดปี๋เลย   

    

[a d n a n]

  ไม่เคยใช้น้ำลาย ใช้แต่หนังยาง ผูกกับปลายดินสอ ลบเสร็จดำปิ้ดปี๋เลย   

very classic.

[JawhaR]

เด็กๆ เป็นคนที่ ไม่ชอบวิชาศิลปะเลย
วาดรูปไม่เก่ง วาดแต่ละครั้ง เละครับ
มันยังส่งผลให้ ต้องมานั่งเรียน วิชา Drawing ตอนปี 4 กับน้องปี 1 
เพราะเป็นคนไม่มีศิลปะ
โดยส่วนตัวจึงคิดว่า  ยางลบนี่สำคัญมาก ถ้าไม่มีมันผมคงแย่แน่
หากมันไม่สำคัญจริง บนปลายดินสอก็คงไม่มีที่ๆ ให้ยางลบมันอยู่

[ILHAM]

เรียนดรออิ้งไม่มียางลบ รับรอง เห็นเอฟอยู่รำไร

[little cat]

 

[mustura^@^]

ไม่พูดอะไรเลยหรอ น้องแมวน้อย 

[little cat]

ไม่พูดอะไรเลยหรอ น้องแมวน้อย 

แบบว่า เรามันเป็นคนชอบศิลปะอ่ะนะ ก็เลยได้แต่มองเขาคุยกันตาปริบๆ

[ILHAM]

เด็กกรมศิลป์ ก็แบบนี้แหละ