การเริ่มต้นดะวะฮ์ที่ดีที่สุด ตือเริ่มกับตัวเองและครอบครัว เพราะฉะนั้น หากทั้งสองนี้ยังไม่พร้อม ก็ไม่ควรไปดะวะฮ์ผู้อื่น - วัสสลามุอลัยกุม
بِسْمِ الله الرحمن الرحِيْمِ
Al Fatoni พูดถูกแล้วนะ ตรง "การเริ่มต้นดะวะฮ์ที่ดีที่สุด ตือเริ่มกับตัวเองและครอบครัว"
แต่จะมาเพิ่มเติมที่ ทำไมต้อง ดะวะฮ์ ผู้อื่นไปด้วย พร้อม ๆ กัน
ทันทีที่ อบูบักร (รด.) ได้เข้ารับศาสนาอิสลาม (ท่าน คือ ซอฮาบะฮ์คนแรกที่เข้ารับศาสนาอิสลาม และเป็นคนแรกที่จะได้เข้าสวนสวรรค์ต่อจากท่านรอซูล (ซล.))
สิ่งแรกที่ อบูบักร (รด.) ทำ คือ ไปเรียกร้องผู้คนให้รู้จักอัลลอฮ ทำให้มีคนเข้ารับศาสนาอิสลามเข้ามา ผมไม่แน่ใจว่ากี่คน
ถามว่า อบูบักร (รด.) ในตอนนั้น คือมุสลิมที่สมบูรณ์แล้ว
ตักเดรนี้ มิใช่ สิ่งบังเอิญ แต่อยากให้คิดตามว่า อย่าลืมว่า ผู้ที่ ตัฟเซร อัลกุรอานได้ดีที่สุด รองจาก รอซูล (ซล.) คือ ซอฮาบะฮ์
หากสิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งจำเป็น หรือรอง ๆ ลงมา ตักเดรขออัลลอฮ (ซบ.) ก็ควรที่จะให้ อบูบักร (รด.) ไปเรียนจากท่านนบีฯ (ซล.) ให้สมบูรณ์เหมือนท่านก่อน แล้วค่อยดะวะฮ์
บรรดาซอฮาบะฮ์ คนอื่น ๆ ก็อยู่ในขอบเขตนี้ คือ ยังไม่สมบูรณ์ในตัวเอง แต่ท่านก็ดะวะฮ์ไปพร้อม ๆ กัน ในขณะเดียวกัน ท่านก็ไม่ลืมที่จะปรับปรุงตัวเอง คนในครอบครัว และเพื่อนบ้าน ท่านจะทำทั้งหมด นี้ไปพร้อม ๆ กัน
ฮิกมะฮ์ของงานก็ คือ
เช่น
เราดะวะฮ์ คนอื่นให้เลิกทำความชั่วอย่างใดอย่างนึง มันจะทำให้เกิดความละอายแก่ใจตัวเอง ( หลาย ๆ หะดีษเองที่บอกถึงอันตรายของคนที่พูดแต่ไม่ทำ ) ทำให้ตัวของคนดะวะฮ์ เองนั้นจะระวังสิ่งนั้นมากขึ้นเป็นพิเศษเพราะเป็นคนดะวะฮ์เอง
แต่สิ่งนั้นเองก็ขึ้นอยู่กับเนียตขอคนดะวะฮ์ เป็นสำคัญ คือ ต้องเนียตที่จะปรับปรุงตัวเองอยู่เสมอ ๆ เพราะนั่นคือ จุดมุ่งหมายสำคัญในการดะวะฮ์
นี่แหละครับ ที่ผมต้องการ (จะมีใครบ้างที่เข้าใจแบบนี้) ไม่ต้องคิดไรมาก ถ้าทุกคนคิดแบบนี้
การดะวะในสังคมมุสลิมโดยการไปต่างประเทศหรือต่างจังหวัดคงไม่เกิด อัตราการเหินห่างจากครอบครัวเป็นเดือนก็จะหาย
หันมาดะวะวัยรุ่น ที่ติดยาในหมู่บ้านกันต่อ ดะวะต่างศาสนิกในหมู่บ้านกัน ให้ได้พบสัจธรรม ทุกคนบนหน้าแผ่นดิน
ที่อ่านมาคห. ก่อนๆย้ำเรื่องส่งเสริมทำความดี แต่ไม่พูดถึงการยับยั้งความชั่วเลย ทั้งที่โองการที่ยกมามีทั้งสองอย่างในโองการเดียวกัน
คนดะวะฮ์ ที่ไปต่างจว. หรือต่างประเทศนั้น เค้าไปเพื่อเรียนงาน เพียงแต่ในลักษณะของการเรียนงานนั้น มีการดะวะฮ์ไปในตัว
มองให้ง่ายแล้ว ไม่ได้ต่างอะไรกับการส่งลูกไปเรียนหนังสือ เพื่อจะกลับมาพัฒนาครอบครัว และบ้านเกิดต่อไป ซึ่งนั่น คือ งานจริง
