เป้าหมายในชีวิต + ขวัญกำลังใจ

[isma-il]

Tweet

....คือว่า ถ้าหากมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณ 15 - 20 ปี เป็นเด็กที่ตอนนี้กำลังขาดขวัญกำลังใจในการมีชีวิต

....จึงอยากเรียนถามความเห็นท่านผู้รู้และสมาชิก ท่านคิดว่าจะแนะนำเด็กคนนี้อย่างไร ถ้าหากเด็กคนนี้ ถามมาว่า

1. เป้าหมายในชีวิต คือ อะไร
2. อะไรคือสิ่งที่ท่านคิดว่า จะทำให้เขากลับมาอยู่ในสภาพเด็กปกติทั่วๆไป
3. มีดุอาห์อะไรที่เป็นพิเศษใหม เวลาที่เขาขาดขวัญกำลังใจ และมีความว้าวุ่นใจ

[sufriyan]

โดยส่วนตัว ผมชอบหัวข้อนี้นะครับ ไม่รู้ผมเป็นคนขาดขวัญกำลังใจหรือเปล่า ขอรอคำตอบด้วยคนนะครับ

[คนเดินดิน]

ขอตอบตามความเข้าใจนะ 
1. เป้าหมายของชีวิตที่สำคัญที่สุดของชีวิตมนุษย์เราคือการได้รับความโปรดปราน  การเป็นที่ยอมรับ ฯลฯ  จากพระผู้ทรงเมตตา  พระผู้ทรงปราณี
2. ปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้กลุ้ม  ถามตัวเองก่อนนะว่าปัญหาที่เกิดมีสาเหตุมาจากอะไร  ควรทำอย่างไรจึงจะเหมาะสมและอยู่ในแนวทางที่เที่ยงตรง
3. ลองอ่านอัลกุรอานซูเราะห์ยูซุฟสิ  แล้วความสบายใจจะเกิด  อินชาอัลลอฮ์  (ที่กล้าบอกเพราะเคยลองกับตัวเองแล้วรู้สึกดีมั่กมาก)
    หรือจะทดลองเดินเท้าเปล่า(ไม่ต้องสวมรองเท้า) ให้เท้าของเราสัมผัสกับดิน  ซิกรุลลอฮ์ไปเรื่อย ๆ มองอะไรที่มันสดชื่น  แล้วความสบายใจก็จะตามมา  อินชาอัลลอฮ์
    ถ้าเป็นไปได้หรือไม่รังเกียจกันก็ลองเล่าปัญหามานะ  เผื่อจะช่วยหาทางแก้ได้
    ด้วยรักและหวังดี  เพราะเราคือพี่น้องกัน

[yaseen]

ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกรึเป่า แต่ก็ขอตอบตามความเข้าใจเหมือนกัน ยากเหมือนกันนะ สำหรับการที่จะโน้มน้าวจิตใจวัยรุ่นในช่วงอายุขนาดนี้ได้ (เคยเป็นมาก่อนเหมือนกัน ) ขอตอบแบบตามประสบการณ์นะขอรับ หากมันจะมีประโยชน์แล้วเอาไปปรับใช้ได้

เด็กวัยนี้ เป็นวัยกำลังต้องการค้นหา แต่รู้สึกสับสนในตัวเองเป็นอย่างมาก คือไม่รู้จะเอาไงกับชีวิตดี ส่วนมากจะแก้ปัญหาด้วยการยึดเอาใครก็ตามที่ตัวเองมีความพึงพอใจ หรือสามารถสนองต่อความต้องการของตน (จะสังเกตว่าวัยรุ่นทั่วไปจะมีพฤติกรรมชอบเลียนแบบดารา นักร้องกันเยอะ เพราะเค้าคิดว่าเป็นฮี่โร่สำหรับตน) หรือ จะติดเพื่อนเอามากๆ จะเชื่อเพื่อนมากกว่าพ่อแม่เสียอีก

หากคุณ isma-il ต้องการจะเป็นผู้ที่ให้กำลังใจ และดึงเค้าให้กลับเข้ามาเป็นปกติ  อัลฮัมดุลิลลา ก็ต้องเริ่มด้วยการ

1. ให้เค้าเชื่อใจ และไว้วางใจในตัวคุณก่อน ด้วยการรับฟัง ฟัง และฟัง โดยไม่ขัดขอรับ ให้เค้าได้ระบายออกมาให้หมด ซึ่งมันอาจต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่การฟังข้อมูลตรงนี้จะช่วยได้มาก จะทำให้เรารู้ว่าเค้ารู้สึกอย่างไร ต้องการอะไร และคิดเห็นไปในทางไหน  กำลังสับสนในเรื่องของเป้าหมายในการมีชีวิต คิดว่าเค้าคงกำลังต้องการใครสักคนที่จะให้คำตอบเค้าได้ และคนๆนั้นต้องมีความเข้าใจในตัวของเค้า และเชื่อมั่นในตัวเค้าเป็นอย่างมาก
2.  เมื่อเค้าเชื่อมั่นในตัวคุณ isma-il  แล้ว เชื่อมั่นว่าเค้าจะต้องถามว่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนรึเป่า แล้วถามวิธีการของคุณแก้ไขอย่างไร ทีนี้คุณ isma-il  ก็หาวิธีการที่คิดว่าเหมาะกับตัวเด็กคนนั้น เหมาะกับวัยของเค้าหน่อยที่จะให้คำชี้แนะ ให้คำปรึกษา และสามารถจะสอดแทรกคำตอบตามหลักการของอัลลอฮฺ หรือประสบการณ์ที่เคยเจอมา ค่อยๆป้อนให้เค้า อินชาอัลลอฮฺ ศาสนาของพวกเรามีคำตอบไว้หมดแล้วล่ะขอรับ คิดว่าคุณ isma-il คงทำได้ในจุดนี้

อาจต้องใช้เวลานะขอรับ แต่ขอให้หมั่นคอยดูแลเด็กคนนั้นสม่ำเสมอ อินชาอัลลอฮฺ เค้าก็จะเกิดความเชื่อมั่น และพร้อมที่จะดำเนินชีวิตต่อไปได้ แต่ที่สำคัญที่สุด คุณ isma-il ต้องมั่นใจในตัวของเด็กคนนั้นด้วยนะขอรับว่าเค้าจะทำได้ คุณมั่นใจเค้า ให้ใจกับเค้า เค้าก็จะมั่นใจกับคุณและก็จะให้ใจกับคุณด้วยเช่นกัน

ขออัลลอฮฺ ทรงเปิดหัวใจให้กับเด็กคนนั้น และขอให้อัลลอฮฺทรงตอบแทนความดีกับคุณ  isma-il ด้วยเถิด อามีน

ที่เหลือก็ฝากไว้กับพระองค์ขอรับ ;)

[al-azhary]

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته

ตอนที่เราเคยอายุช่วง 15 - 20 ปี  เคยขาดขวัญกำลังใจกันบ้างไหมครับ   หากมีเราลองนึกย้อนอดีตดูว่า  เราต้องการอะไร  ต้องการให้คนอื่นทำอย่างไรกับเรา ? ผมอยากรู้คำตอบจากสมาชิกอีกนะครับ   

[คนเดินดิน]

ก้ออย่างที่บอกนะคะว่าต้องหาสาเหตุของปัญหาก่อนว่าเกิดจากอะไรจึงจะแก้ปัญหาได้  ตอนอายุ15-20 ปีหน่ะก้อเจอปัญหาหลากหลายรูปแบบนะ  หนักหนาด้วยแต่ก็ไม่ยักคิดว่าตัวเองขาดกำลังใจเพราะคนที่รักเราอย่างพ่อแม่ก็ยังอยู่ไม่เห็นว่าท่านจะหนีไปไหน  หรือถ้าขาดท่านใดท่านนึงไปนะคะ (มาอัฟด้วยหากไปสะกิดใจใครเข้า)  ก็มองหากำลังใจจากตัวเองก่อนเลยค่ะ  เพราะถ้ากำลังใจจากตัวเองก็หมด  แล้วจะหวังกำลังใจจากคนอื่นเนี่ยมันก็ลำบากหน่อยนะคะ  ยิ่งถ้าน้องเป็นผู้ชายนะคะยิ่งต้องมีกำลังใจจากตนเองให้มากกว่าผู้หญิงนะคะ  พี่เองก็อายุ 25 ประสบการณ์อาจจะน้อยหน่อยแต่ก็คอยเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ  เพราะถ้าน้องต้องการกำลังใจยังไง  อย่างน้อย ๆ พี่คนนี้ก็พร้อมจะให้ 100 เปอร์เซ็นต์เต็มล่ะค่ะ :)สู้ ๆ นะพี่น้อง

[isma-il]

ญาษากัลลอฮ์ ฮูค๊อยรอน ทุกท่าน

มีอีกใหมครับ

...คือว่า...อย่างเป้าหมายในชีวิตนั้นผมว่าคงจะมีกันทุกคน
...ปัญหา คือ..เวลาแนะนำผู้อื่น...ผมไม่แน่ใจว่าจะแนะนำอย่างไร...เพราะเขาไม่ใช่เรา...บางที...เป้าหมายในชีวิต...มันก็มีเปลี่ยนแปลง...เลยไม่แน่ใจ

[บุคคลธรรมดา]

....คือว่า ถ้าหากมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณ 15 - 20 ปี เป็นเด็กที่ตอนนี้กำลังขาดขวัญกำลังใจในการมีชีวิต

....จึงอยากเรียนถามความเห็นท่านผู้รู้และสมาชิก ท่านคิดว่าจะแนะนำเด็กคนนี้อย่างไร ถ้าหากเด็กคนนี้ ถามมาว่า

1. เป้าหมายในชีวิต คือ อะไร
2. อะไรคือสิ่งที่ท่านคิดว่า จะทำให้เขากลับมาอยู่ในสภาพเด็กปกติทั่วๆไป
3. มีดุอาห์อะไรที่เป็นพิเศษใหม เวลาที่เขาขาดขวัญกำลังใจ และมีความว้าวุ่นใจ

โจทย์ให้มาไม่ค่อยละเอียด นะคะ แต่ ขอเดา ๆ ว่า  เด็กหนุ่ม นั่น กำลังประสบปัญหาในชีวิต ถึงขนาดทำให้อยากตาย(เดานะคะ)
การถามหา เป้าหมาย ดูจะไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ซะทีเดียว
เราว่า การที่เราจะเข้าถึงเค้า คงต้องรู้ถึงปัญหา นั้น ๆ เพื่อทราบถึงที่มาของปัญหา แต่อย่างแรกที่ควรทำคือ การให้กำลังใจ
ถามว่า ต้องทำอย่างไร การให้กำลังใจ นั้น ไม่มีสูตรตายตัวไรหรอกค่ะ การแสดงความจริงใจต่อการให้กำลังใจ การให้ความรู้สึกอบอุ่น เป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษาเค้า การพูดคุยกับอย่างเข้าใจ อย่าเพิ่งโต้แย้ง เพียงแต่ รับฟัง จากเค้าให้มาก ๆและอย่างตั้งใจ จะช่วยให้เค้าได้ผ่อนคลาย จากความเศร้าได้บ้างและจะนำมาซึ่งที่มาปัญหาและ หาแนวทางแก้ ได้ถูกจุด

การที่จะให้เด็กกลับมาปกติ ฟังดูเหมือน เด็ก ผิดปกติ ไปแล้ว ซึ่งก้อไม่รู้ ผิดปกติ ยังงัย (ขอเดาอีกว่า) เด็กอาจมองโลกในแง่ร้าย
กระด้างต่อโลกภายนอก ไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เอาอะไร ปล่อยชีวิต ซังกะตาย (แบบนี้ป่าวคะ)
ถ้าเป็นแบบนี้ เด็กวัยรุ่นนี้ ยังเป็นวัยที่มีการฝัง คิด ทางอารมณ์ที่รุนแรง แต่ ไม่ถึงกับ แก้ไม่ได้ ด้วย วัย ที่ต้องมีการเจริญเติบโต
และมีสัมพันธ์ กับโลกภายนอก อีกนาน ... คงต้องอยู่ที่คนรอบข้าง ซึ่งวัยนี้ คงหนีไม่พ้นครอบครัว
ความรักและเอาใจใส่ จาก คนในครอบครัวเป็นต้วยา สำคัญ ที่จะเยียวยา ซึ่งคงต้องใช้เวลา สำคัญที่เราอย่าท้อ ก่อนเด็กแล้วกัน


(มั่วได้เท่านี้ค่ะ)

[คนจำเป็น]

บ่าวของอัลลอฮฺ(ซบ) ล้วนถูกทดสอบด้วยกันทั้งนั้นครับ
แต่ต้องไม่ลืมว่า องค์อัลลอฮฺ (ซบ) ของเรานั้น เป็นผุ้ทรงเมตตายิ่งเช่นกัน
พระองค์ได้ทรงเตรียมรางวัลที่ยิ่งใหญ่ ไว้ให้ผู้ศรัทธาที่อดทนของพระองค์

ความพลาดพลั้งในชีวิต จนทำให้เกิดความตกต่ำทางจิตใจ นั้น
เกิดได้และไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่ อิสลามให้เราต่อสู้กับภาวะจิตใจนั้นด้วยกับ
ความศรัทธาต่อพระผู้เป็นเจ้าของเรา การเชื่อมั่นในพระเจ้า และ หวังในความเมตตา
ต่อพระองค์เพื่อให้หลุดพ้นจะบาลา ต่าง ๆ  อย่างผู้ร้องขอ

อิสลามมีแนวทางป้องกัน แก้ไข และ ปกป้อง กับปัญหา ต่างๆ ไว้ให้ครบถ้วนแล้วครับ
เหลือแต่เรา ที่จะเลือกเดินอย่างไรเท่านั้นเอง

[isma-il]

โจทย์ให้มาไม่ค่อยละเอียด นะคะ แต่ ขอเดา ๆ ว่า  เด็กหนุ่ม นั่น กำลังประสบปัญหาในชีวิต ถึงขนาดทำให้อยากตาย(เดานะคะ)
การถามหา เป้าหมาย ดูจะไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ซะทีเดียว
เราว่า การที่เราจะเข้าถึงเค้า คงต้องรู้ถึงปัญหา นั้น ๆ เพื่อทราบถึงที่มาของปัญหา แต่อย่างแรกที่ควรทำคือ การให้กำลังใจ
ถามว่า ต้องทำอย่างไร การให้กำลังใจ นั้น ไม่มีสูตรตายตัวไรหรอกค่ะ การแสดงความจริงใจต่อการให้กำลังใจ การให้ความรู้สึกอบอุ่น เป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษาเค้า การพูดคุยกับอย่างเข้าใจ อย่าเพิ่งโต้แย้ง เพียงแต่ รับฟัง จากเค้าให้มาก ๆและอย่างตั้งใจ จะช่วยให้เค้าได้ผ่อนคลาย จากความเศร้าได้บ้างและจะนำมาซึ่งที่มาปัญหาและ หาแนวทางแก้ ได้ถูกจุด

การที่จะให้เด็กกลับมาปกติ ฟังดูเหมือน เด็ก ผิดปกติ ไปแล้ว ซึ่งก้อไม่รู้ ผิดปกติ ยังงัย (ขอเดาอีกว่า) เด็กอาจมองโลกในแง่ร้าย
กระด้างต่อโลกภายนอก ไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เอาอะไร ปล่อยชีวิต ซังกะตาย (แบบนี้ป่าวคะ)
ถ้าเป็นแบบนี้ เด็กวัยรุ่นนี้ ยังเป็นวัยที่มีการฝัง คิด ทางอารมณ์ที่รุนแรง แต่ ไม่ถึงกับ แก้ไม่ได้ ด้วย วัย ที่ต้องมีการเจริญเติบโต
และมีสัมพันธ์ กับโลกภายนอก อีกนาน ... คงต้องอยู่ที่คนรอบข้าง ซึ่งวัยนี้ คงหนีไม่พ้นครอบครัว
ความรักและเอาใจใส่ จาก คนในครอบครัวเป็นต้วยา สำคัญ ที่จะเยียวยา ซึ่งคงต้องใช้เวลา สำคัญที่เราอย่าท้อ ก่อนเด็กแล้วกัน

(มั่วได้เท่านี้ค่ะ)

เห็นด้วยครับ และต้องขอบคุณทุกท่านที่แสดงความคิดเห็น ขอให้อัลลอฮ์ตอบแทนความดีของท่านทุกท่าน

.....สิ่งที่ผมได้เจอมานั้น คือ ผมคิดว่า ปัญหาของเด็กเกิดจากการเลี้ยงดู ประมาณว่าตามใจมากเกินไป

ซึ่งผมก็ได้ข้อคิดว่า บางครั้งการเลี้ยงดูเด็กๆ ผู้มีส่วนรับผิดชอบควรตระหนักถึงเรื่องนี้ด้วย

[คนเดินดิน]

;) ;) ;)

มากเกินไปก็ไม่ดี

น้อยเกินไปก็ไม่ได้

พ่อแม่อุตส่าห์เลี้ยงดูมาก็หาว่าท่านผิดอีกงั้นหรือ

เด็กน้อเด็ก

 

หากผิดพลาดประการใดจงอภัยให้ด้วยนะพี่น้อง

[บุคคลธรรมดา]

โจทย์ให้มาไม่ค่อยละเอียด นะคะ แต่ ขอเดา ๆ ว่า  เด็กหนุ่ม นั่น กำลังประสบปัญหาในชีวิต ถึงขนาดทำให้อยากตาย(เดานะคะ)
การถามหา เป้าหมาย ดูจะไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ซะทีเดียว
เราว่า การที่เราจะเข้าถึงเค้า คงต้องรู้ถึงปัญหา นั้น ๆ เพื่อทราบถึงที่มาของปัญหา แต่อย่างแรกที่ควรทำคือ การให้กำลังใจ
ถามว่า ต้องทำอย่างไร การให้กำลังใจ นั้น ไม่มีสูตรตายตัวไรหรอกค่ะ การแสดงความจริงใจต่อการให้กำลังใจ การให้ความรู้สึกอบอุ่น เป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษาเค้า การพูดคุยกับอย่างเข้าใจ อย่าเพิ่งโต้แย้ง เพียงแต่ รับฟัง จากเค้าให้มาก ๆและอย่างตั้งใจ จะช่วยให้เค้าได้ผ่อนคลาย จากความเศร้าได้บ้างและจะนำมาซึ่งที่มาปัญหาและ หาแนวทางแก้ ได้ถูกจุด

การที่จะให้เด็กกลับมาปกติ ฟังดูเหมือน เด็ก ผิดปกติ ไปแล้ว ซึ่งก้อไม่รู้ ผิดปกติ ยังงัย (ขอเดาอีกว่า) เด็กอาจมองโลกในแง่ร้าย
กระด้างต่อโลกภายนอก ไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เอาอะไร ปล่อยชีวิต ซังกะตาย (แบบนี้ป่าวคะ)
ถ้าเป็นแบบนี้ เด็กวัยรุ่นนี้ ยังเป็นวัยที่มีการฝัง คิด ทางอารมณ์ที่รุนแรง แต่ ไม่ถึงกับ แก้ไม่ได้ ด้วย วัย ที่ต้องมีการเจริญเติบโต
และมีสัมพันธ์ กับโลกภายนอก อีกนาน ... คงต้องอยู่ที่คนรอบข้าง ซึ่งวัยนี้ คงหนีไม่พ้นครอบครัว
ความรักและเอาใจใส่ จาก คนในครอบครัวเป็นต้วยา สำคัญ ที่จะเยียวยา ซึ่งคงต้องใช้เวลา สำคัญที่เราอย่าท้อ ก่อนเด็กแล้วกัน

(มั่วได้เท่านี้ค่ะ)

เห็นด้วยครับ และต้องขอบคุณทุกท่านที่แสดงความคิดเห็น ขอให้อัลลอฮ์ตอบแทนความดีของท่านทุกท่าน

.....สิ่งที่ผมได้เจอมานั้น คือ ผมคิดว่า ปัญหาของเด็กเกิดจากการเลี้ยงดู ประมาณว่าตามใจมากเกินไป

ซึ่งผมก็ได้ข้อคิดว่า บางครั้งการเลี้ยงดูเด็กๆ ผู้มีส่วนรับผิดชอบควรตระหนักถึงเรื่องนี้ด้วย

ปัญหา ผู้ปกครองตามใจเด็ก
แต่ถ้าขยายความกันอีกหน่อย คงหมายถึง ผู้ปกครองนั้นปล่อยให้เด็กทำผิด โดยไม่มีการตักเตือน
การเข้าใจจากผู้ปกครองว่า เด็กวัยนี้ก้อเป็นแบบนี้ ทำผิด ทำพลาดบ้าง เด๋วโตขึ้นมันก้อรู้เอง
สุดท้ายเมื่อเกิดปัญหากับเด็ก ก็ได้แต่เสียใจร้องไห้ คร่ำครวญ ว่า ทำไมถึงทำอย่างนี้กับพ่อแม่ให้เสียใจ
มันเกิดซ้ำซากในสังคม ปัจจุบัน และเห็นกัน เกลื่อนกลาด
แต่นั่นเป็นเรื่องภายในครอบครัว ที่เราผู้หวังดี อาจเข้าไปแก้ให้ไม่ได้

แต่ก่อนที่จะมีปัญหาต้องให้คร่ำครวญ เรายังมีความหวัง ที่โรงเรียน
โรงเรียนเป็นสถาบันครอบครัวที่สอง ความรัก เอาใจใส่ การสั่งสอน จากครู
เหล่านี้ น่าจะทำให้เด็กได้มีการแยกแยะ จากการปลูกฝังที่ผิด ๆ จากครอบครัวได้บ้าง
แต่ที่สำคัญ คือ จิตวิญญาณของครู ที่ต้องมีให้กับเด็ก
จากสภาพสังคมปัจจุบัน ครู ต้องมีการสังเกต อย่างจริงจังกับเด็ก ๆที่กำลังจะหลงทาง
และให้คำปรึกษา แนะแนวให้กับเด็กได้ และ ทันท่วงที  และครูยังสามารถทำหน้าที่
สื่อสารกับผู้ปกครองได้โดยตรงเกี่ยวกับปัญหาเด็ก  ซึ่งทั้งนี้จะช่วยให้ลดปัญหาได้บ้างไม่มากก้อน้อย

[isma-il]

ปัญหา ผู้ปกครองตามใจเด็ก
แต่ถ้าขยายความกันอีกหน่อย คงหมายถึง ผู้ปกครองนั้นปล่อยให้เด็กทำผิด โดยไม่มีการตักเตือน
การเข้าใจจากผู้ปกครองว่า เด็กวัยนี้ก้อเป็นแบบนี้ ทำผิด ทำพลาดบ้าง เด๋วโตขึ้นมันก้อรู้เอง
สุดท้ายเมื่อเกิดปัญหากับเด็ก ก็ได้แต่เสียใจร้องไห้ คร่ำครวญ ว่า ทำไมถึงทำอย่างนี้กับพ่อแม่ให้เสียใจ
มันเกิดซ้ำซากในสังคม ปัจจุบัน และเห็นกัน เกลื่อนกลาด
แต่นั่นเป็นเรื่องภายในครอบครัว ที่เราผู้หวังดี อาจเข้าไปแก้ให้ไม่ได้

แต่ก่อนที่จะมีปัญหาต้องให้คร่ำครวญ เรายังมีความหวัง ที่โรงเรียน
โรงเรียนเป็นสถาบันครอบครัวที่สอง ความรัก เอาใจใส่ การสั่งสอน จากครู
เหล่านี้ น่าจะทำให้เด็กได้มีการแยกแยะ จากการปลูกฝังที่ผิด ๆ จากครอบครัวได้บ้าง
แต่ที่สำคัญ คือ จิตวิญญาณของครู ที่ต้องมีให้กับเด็ก
จากสภาพสังคมปัจจุบัน ครู ต้องมีการสังเกต อย่างจริงจังกับเด็ก ๆที่กำลังจะหลงทาง
และให้คำปรึกษา แนะแนวให้กับเด็กได้ และ ทันท่วงที  และครูยังสามารถทำหน้าที่
สื่อสารกับผู้ปกครองได้โดยตรงเกี่ยวกับปัญหาเด็ก  ซึ่งทั้งนี้จะช่วยให้ลดปัญหาได้บ้างไม่มากก้อน้อย

นั่นซิ พอดีว่า โรงเรียนกับครู คือ ปัญหาถัดมา 

[คนจำเป็น]

นั่นซิ พอดีว่า โรงเรียนกับครู คือ ปัญหาถัดมา 

ครับ ที่ไหน ๆ ก็มีปัญหาให้เด็ก ๆ ได้ลิ้มลอง  แต่ผมก็ยังเชื่อว่า เด็กเอง คงไม่ได้คิดจะรับแต่เรื่องไม่ดีเข้ามาทั้งหมดในชีวิต
และผมไม่อยากจะโยนปัญหาให้กับผู้ใหญ่ทั้งหมดครับ   เด็กสมัยนี้ เลือกที่จะปฏิบัติ แบบรู้ทัน
กล่าวคือ เด็ก รู้ครับว่า อะไรดี ไม่ดี แต่ เด็ก เลือกเสี่ยงที่จะทำ หากพ้นจากภาวะกดดันจากความผิดได้แล้ว เด็กจะกลับมาทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
และผมมองไปที่อีกปัญหานึงแล้วครับ คือ ปัญหา การเสเเสร้งของเด็ก ซึ่งถ้าเจอปัญหานี้ ทั้ง ผปค และ ครู จะต้องพบงานที่ยากกว่าเดิมหลายเท่า

 

[คนเดินดิน]

 ;) ;) ;)

ทุกวันนี้วัยรุ่นเค้าออกมาประท้วงด้วยเสียงเพลงว่า
พ่อสั่ง

แม่สั่ง

คุณครูก็ชอบสั่ง

หมอสั่งต้องเชื่อฟังใช่ไหม

ใครต่อใครนะใครก็ชอบสั่ง

ชอบ ๆ ๆ ๆ สั่งจัง

เลิกสั่ง

คนนะไม่ใช่ข้าวกล่อง

จะได้ทำตามสั่งทุกที

ปล่อยให้ผมคิดเองสิ

ผมก็มีเหตุผลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล

อยากตอบวัยรุ่นเหล่านี้เหลือเกินว่า

ที่ผ่านมาเค้าไม่ได้เรียกว่าสั่งแต่ห่วงตะหากล่ะ

หากตอบกลับเป็นเพลงคงต้องตอบว่า

หากไม่รักจะห่วงไหม

จะหวงทำไมบอกฉันสิ

ที่ต้อง   ระแวง   อยู่ทุกนาที

อย่าคิดว่ามัน   ไม่เหนื่อยใจ

ผู้หญิงคนหนึ่ง(แม่)ไม่มีเหตุผล

แต่ก็   ทำเพื่อใคร(ลูก)ซักคนด้วยใจ

ความรักอยู่เหนือคำว่าทำไม

ทั้งที่เป็นแค่เรื่องง่าย ๆ

แต่ทำไมเธอ(เด็กในปกครอง)ไม่รู้เลย

 
หากผิดพลาดประการใดจงอภัยให้ด้วยนะพี่น้อง