ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปรานี ผู้ทรงเมตตาเสมอ
มัสยิดมีราซุดดีน สีลม
สรุปคุฏบะฮฺประจำวันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2553
โดย ฮัจยีมุสตอฟา ทรงศิริ
ท่านผู้ยำเกรงต่ออัลลอฮฺทุกท่าน ศุกร์นี้อยากจะเล่าถึงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์อิสลามที่แสดงให้เห็นถึงอัฉริยภาพความเป็นผู้นำของท่านรอซูล(ซ.ล.)ที่ใช้การทูตแก้ไขความขัดแย้งระหว่างมุสลิมกับมุชริกีนในมักกะฮฺ โดยไม่มีการเสียเลือดเนื้อและยังเป็นการนำอิสลามเข้าสู่มักกะฮฺได้อย่างแยบยลโดยไม่ถูกต่อต้านจาก ชาวมักกะฮฺ เหตุการณ์นี้คือการทำสนธิสัญญาฮุดัยบียะฮฺ
ที่มาของสนธิสัญญาฮุดัยบียะฮฺเกิดหลังการที่ท่านรอซูลได้รับชัยชนะจากสงครามคอนดัก และมีความประสงค์จะเดินทางไปทำอุมรอฮฺที่นครมักกะฮฺ จำนวนผู้คนที่ออกเดินทางมากับท่านรอซูลด้วยทั้งหมดราว 1,400 คน แต่เมื่อชาวกุเรชในมักกะฮฺรู้เข้าก็หาทางขัดขวาง ขณะท่านและบรรดาซอฮาบะฮฺเดินทางมาถึงตำบลฮุดัยบิยะฮฺ(ที่นี่มีแหล่งน้ำและอยู่ระหว่างญิดดะฮฺกับนครมักกะฮฺ) ท่านรอซูล(ซ.ล.)ได้สั่งให้พักแรมที่นั่น และเลือกท่านอุษมานบุตรอัฟฟานเป็นตัวแทนเดินทางเข้านครมักกะฮฺแจ้งจุดประสงค์ในการเดินทางมาของท่านนบีฯในครั้งนี้ว่าไม่ได้มาเพื่อทำศึกกับมักกะฮฺ แต่มาเพราะตั้งใจทำอุมรอฮฺเท่านั้น พวกชาวกุเรชมักกะฮฺกลับปฏิเสธและกักตัวท่านอุษมานไว้ ทำให้มุสลิมคิดว่าท่านอุษมานถูกฆ่าตายแล้ว ท่านรอซูล(ซ.ล.)จึงประกาศว่า เราจะไม่ไปจากที่นี่จนกว่าเราจะรบกับพวกเขา ท่านและบรรดาซอฮาบะฮฺได้ให้สัตยาบรรณร่วมกันใต้ต้นไม้ว่าจะขอตายในหนทางของอัลลอฮฺ สัตยาบรรณครั้งนี้จึงถูกเรียกว่า สัตยาบรรณแห่งต้นไม้ หรืออีกชื่อหนึ่งว่า สัตยาบรรณแห่งความพอใจ เพราะทำเพื่อความพอใจของอัลลอฮฺและยอมตายในทางของพระองค์ เมื่อชาวกุเรชรู้ถึงการให้สัตยาบรรณก็เกิดความกลัวอย่างรุนแรง และต้องการให้เรื่องนี้สงบโดยเร็ว จึงปล่อยตัวท่านอุษมานและส่งสุฮัยล์ บิน อัมร์ มาเจรจาและทำข้อตกลงกับท่านรอซูล(ซ.ล.) ข้อตกลงนี้จึงมีชื่อเรียกตามชื่อเมืองที่พักแรมในครั้งนี้ว่า สนธิสัญญาฮุดัยบียะฮฺ โดยมีเงื่อนไขสรุปได้ดังนี้คือ1. ชาวกุเรชและมุสลิมต้องไม่ทำสงครามกันในระยะเวลา 10 ปี
2. ผู้ใดจากชาวกุเรชเมื่อไปหามุสลิมจำเป็นที่มุสลิมต้องส่งชาวกุเรชกลับ และเมื่อผู้ใดจากมุสลิมไปหาชาวกุเรช ไม่จำเป็นที่ชาวกุเรชจะต้องส่งตัวมุสลิมกลับ
3. ในปีนี้ท่านนบีฯต้องกลับนครมะดีนะฮฺก่อน ยังไม่ต้องทำอุมรอฮฺ ให้มาทำปีหน้า
4. ผู้ใดหรือเผ่าใดต้องการเข้าร่วมอยู่กับท่านนบีฯก็มีสิทธิ์เข้าร่วมได้ และผู้ใดหรือเผ่าใดต้องการเข้าร่วมกับชาวกุเรชก็สามารถทำได้ อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขในสนธิสัญญาบางข้อเป็นที่ถกเถียงกันในหมู่มุสลิม หลายคนไม่เห็นด้วย เพราะไม่เกิดความเป็นธรรมกับสิทธิของมุสลิม แต่ท่านรอซูล(ซ.ล.)กลับเห็นว่าสนธิสัญญาครั้งนี้คือความมั่นใจที่จะนำไปสู่ก้าวแห่งความดีอีกมากมายที่มุสลิมจะได้รับ การหยุดพักรบ 10 ปีจะทำให้มุสลิมแข็งแกร่งขึ้น เพราะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการรบกับบรรดามุชริกีนกุเรช อีกทั้งยังได้เผ่าค่อซะอะฮฺมาเป็นพรรคพวกอีกด้วย ผลพวงที่ตามมาอีกข้อหนึ่งที่ถือว่าสำคัญมากคือเงื่อนไขที่ว่า ถ้ามุสลิมไปหาชาวกุเรชที่มักกะฮฺ ไม่จำเป็นที่กุเรชจะต้องส่งตัวมุสลิมกลับนครมะดีนะฮฺ ข้อนี้ถ้าดูเผิน ๆ มุสลิมอาจจะเสียเปรียบ แต่แท้ที่จริงเป็นเงื่อนไขที่ทำให้มุสลิมได้ “ชัยชนะเงียบ” เพราะมุสลิมที่เข้าไปอยู่ที่นครมักกะฮฺได้ประกอบศาสนกิจและกระทำตัวตามบทบัญญัติของศาสนาอิสลาม เช่น ไม่บูชารูปปั้น ไม่ดื่มเหล้า ไม่กินซากสัตว์ ไม่ทำซีนา ไม่กดขี่ข่มเหงรังแก หรือเอาเปรียบผู้อื่น ทำให้มุชริกีนในมักกะฮฺเริ่มรู้ เริ่มเข้าใจว่าวิถีชีวิตของอิสลามนั้นมีเป้าหมาย และก่อให้เกิดความสุขแก่ทั้งสังคมและผู้ปฏิบัติ และยอมรับอิสลามมากขึ้น ๆ อีก 2 ปีต่อมาเกิดมีการละเมิดสัญญาของชาวกุเรชมักกะฮฺ ฝ่ายมุสลิมจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องยกทัพเข้ามักกะฮฺ ทว่ากลับไม่ได้รับการต่อต้านจากชาวมักกะฮฺ เนื่องจากส่วนใหญ่ได้หันมาปฏิญาณตนเป็นมุสลิมแล้ว อีกทั้งท่านนบี(ซ.ล.)ยังสั่งห้ามทำร้ายเด็ก คนชรา ผู้ปลดอาวุธ ผู้ซ่อนตัวอยู่ในบ้าน รวมถึงผู้คนในบ้านของอบูซุฟยานซึ่งเป็นหนึ่งในผู้นำของมักกะฮฺ และห้ามกระทั่งการตัดโค่นต้นไม้ การพิชิตมักกะฮฺครั้งนี้ จึงไม่มีการเสียเลือดเนื้อแม่แต้หยดเดียว ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ชาวมุชริกีนกุเรชคิดว่า ถ้ามุสลิมเข้ามักกะฮฺได้ พวกตนคงต้องถูกประหารชีวิตกันหมดเป็นแน่ แต่การมิได้เป็นเช่นนั้น เพราะท่านรอซูล(ซ.ล.)คือผู้ที่อัลลอฮฺส่งมาเพื่อเป็นความเมตตาต่อโลกทั้งผอง ท่านประกาศว่า วันนี้คือวันแห่งอิสรภาพของทุกคน ชัยชนะครั้งนี้ได้รับการกล่าวถึงในอัลกุรอาน(อัลฟัตหฺ : 1-3)เพื่อเป็นการยืนยันถึงความเมตตาและความโปรดปรานที่อัลลอฮฺมีต่อมุสลิม ความว่า “แท้จริงเราได้ให้ชัยชนะแก่เจ้า เป็นชัยชนะอย่างชัดเจน เพื่ออัลลอฮฺจะได้ทรงอภัยโทษความผิดของเจ้าที่ได้ล่วงไปแล้วและที่จะเกิดขึ้นภายหลัง และจะให้ความโปรดปรานของพระองค์ครบสมบูรณ์แก่เจ้า และชี้แนะแนวทางอันเที่ยงตรงให้แก่เจ้า อัลลอฮฺทรงช่วยเหลือเจ้าอย่างเข้มแข็ง”
--------------------------In the name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful!
THE MIRASUDDEEN MOSQUE,SILOM
A summary of Khutbah: Friday 15 January 2010
By: Hajji Mustafa Songsiri
Brothers and sisters! Be pious and keep your duty unto Allah and Exalted. Today, I would like to refer to a significant event in Islamic history which demonstrates the genius leadership of the Prophet Muhammad (Sal.) as he avoided bloodshed, which might be caused by the fight against the Quraish infidels on his way to Umrah. The Treaty oh Hudaybiyah was drawn up and was also known as a cause of the victory over Mecca.
Background:
In March of 628 C.E. (Dhul Qi’dah) Prophet Muhammad(Sal.) and a group of 1,400 Muslims set for Mecca to perform Umrah. The Quraish denied the Muslim entry into the city and post then outside Mecca, determining to offer resistance even though the Muslims did not have any intention or preparation for battle. The Prophet (Sal.) camped outside Mecca at Hudaybiyah and sent Uthman ibn Affan as his envoy to meet with the leaders of Qurish and negotiate Muslim entry in to the city. The Quraish make Uthman stay longer in Mecca than he originally planned and refused to inform the Muslims of his whereabouts. This caused the Muslims to believe that Uthman had been killed by the infidels of Quraish. On this occasion, the Prophet Muhammad(Sal.) gather his companions and call them to pledge to fight to death. This pledge took place under a tree and was known therefore as The Pledge of the Tree or The Pledge of Pleasure, as it was said to be a cause of Allah’s Pleasure. The pledge was successful in demonstrating to the Quraish the determination of the Muslims. They soon released Uthman and sent down an ambassador of their own, Suhail ibn Amr. The two parties decided to resolve the matter through diplomacy, rather than warfare. The treaty was drawn up and later became known as The Treaty of Hudaybiyah, of which the basic outline read as follows:
1. There will be no fighting for 10 years.
2. A young man, or one whose father is alive, if he comes to the Prophet Muhammad(Sal.) without permission from his father or guardian, will be returned to his father or guardian. But if anyone goes to the Quraish, he will not be returned.
3. This year the Prophet(Sal.) will go back without entering Mecca, but next year he and his follower can enter Mecca, spend 3 days and perform the circuit.
4. Anyone who wishes to join the Prophet (Sal.) and to enter any agreement with him is free to do so. Anyone who wishes to join the Quraish and enter in to agreement with him is free to do so.
This treaty was quite controversial. Some companions objected to the Clause 2, which they found disadvantageous. But the Prophet (Sal.) confirmed his promise, saying that the truce with the Quraish for 10 years would strengthen Muslims as there was no need to prepare for fighting against the Quraish. Regarding the Clause 2, it turned out the advantage and seems to be a silent victory as a Muslim who enter Mecca was not eligible to be returned to the Muslims. There, in Mecca, he could lead his life obediently to the fundamentals of Islam. The Quraish then noticed the distinguished changes in Mecca and appreciated the approach of Islam. More and more converted to Islam. Thus, Islam spread widely and Quickly after the treaty as in effect. Two years later, there was a breach of the treaty. The Quraish stated that the treaty was dissolved so Muslims could not avoid marching to Mecca. But most people in Mecca who converted to Islam, were not against them while the Prophet (Sal.) gave the order not to harm old or sick men, children, men who dropped their arms, men who stayed in their home, or people who stayed in Abu Sufyan’s home; even trees were not to be cut. Thus there was no bloodshed in the conquest, though, the infidels were afrid that they all be might be killed. But their fear was far from the fact as the Prophet (Sal.) was sent down as Mercy to the world. He announced, Today is the Day of Freedom for every one. Of course, the victory is mentioned in Al-Quran to affirm the strong Help and Favour Allah had for the believers. The verse 1-3 of al-Fath says:1. Verily, we have given you (O Muhammad ) a manifest victory.
2. That Allah may forgive you your sins of the past and the future, and complete his Favour on you, and guide you on the Straight path;
3. And that Allah may help you with strong help.[/color]
