salam
ชอบสำนวนหรือชื่อของกระทู้มากเลยค่ะ
หลายๆครั้งเรารู้สึกว่าการได้พบปะ เจอะเจอใครบางคนที่เราไม่เคยเจอมาก่อน
หรือคนที่เราไม่คิดว่าจะได้เจออีก มันคือความบังเอิญ
เช่น หากเราไม่เดินมาตรงนี้ เราคงไม่เจอคนๆนี้
เราคงไม่ได้เจอเพื่อนคนนี้ และเราคงไม่รักและสนิทสนมกับคนๆนี้ได้...
บางทีในความบังเอิญมันอาจจะไม่ได้บังเอิญก็ได้ค่ะ
แต่มันอาจเป็นความจงใจและความตั้งใจให้เรารู้สึกว่าบังเอิญ
ของผู้ที่กำหนดชีวิตเราอยู่...
และบางทีเราก็จะรู้สึกว่า...ความบังเอิญที่ว่า แท้จริงมันได้ถูกกำหนดไว้แต่เดิมแล้ว...
มันก็เลยอาจเป็นเพียงความบังเอิญสำหรับความรู้สึกเราเท่านั้น...
แต่ความรู้สึกบังเอิญ กลับทำให้เรารู้สึกประหลาดใจ เพราะมันคือสิ่งที่เรา
ไม่อาจหยั่งรู้ล่วงหน้า ไม่สามารถคาดการณ์
หรือวางแผนต่างๆเอาไว้ล่วงหน้าได้เลย...
ข้าน้อยเองก็อยากให้มีเหตุบังเอิญให้ข้าน้อยได้พบคนที่ไม่เคยพบมานาน
เกือบยี่สิบปีเหมือนกันค่ะ อินชาอัลลอฮฺ หากอัลลอฮฺทรงประสงค์....
เพราะบางครั้ง ความห่าง ความใกล้หรือระยะทาง รวมทั้งระยะเวลา
ก็ไม่ได้ทำให้เราพบเจอกันง่ายๆเลยนะคะ
บางทียิ่งใกล้ยิ่งเจอกันยากด้วยซ้ำ...
เมื่อมันไม่สามารถบังเอิญมาเจอกันได้สักที
แต่มันกลับเป็นความบังเอิญที่ทำให้เราคลาดแคล้วต่อกันทุกครั้งไป
วัสลามค่ะ
