กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ทุ่งหนองจอกอันเวิ้งว้างเขียวขจี ...
ลูกแมว 3 ตัวได้อาศัยอยู่กับแม่แมวในคฤหาสน์มุงจากปลายนา
ซึ่งลูกแมวแต่ละตัวนั้นมีลักษณะนิสัยแตกต่างกันอย่างมาก
ลูกแมวตัวที่ 1 ชื่ออาดำ ... อาดำชอบหนีแม่ออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านกับเพื่อน ๆ แถวรามคำแหง
แถมยังมีนิสัยเกเรอันธพาลทำตัวเป็นโก๋หลังรามฯ อีกด้วย
ที่สำคัญอาดำมักจะหนีละหมาดเป็นประจำจนแม่แมวเริ่มระอา
ลูกแมวตัวที่ 2 ชื่ออามีน ... ถ้าพูดถึงเพลงเพลงไหน เป็นของใครร้อง ต้องถามอามีน
เพราะอามีนมีใจรักในการฟังเพลงมาก บางครั้งฟังเพลินจนลืมละหมาดเลยก็มี
นอกจากเรื่องฟังเพลงแล้ว อามีนยังชอบดูหนังและเล่นเกมคอมพิวเตอร์จนติดงอมแงม
เวลาแม่แมวสั่งให้ทำอะไรเป็นต้อง "เดี๋ยว" ทุกที
ลูกแมวตัวสุดท้ายมีชื่อว่า อัมรี ... อัมรีค่อนข้างเป็นเด็กดีอาจจะมีเกเรไปบ้างแต่ไม่มากเท่าอาดำและอามีน
อัมรีไม่ชอบหนีเที่ยว ไม่ชอบฟังเพลง แต่ชอบอยู่บ้านกับแม่แมวทำให้อัมรีไม่เคยขาดละหมาด
และในเวลาว่างส่วนใหญ่ของอัมรีจะหมดไปกับการอ่านหนังสือ
จนกระทั่งวันหนึ่ง ....แม่แมวเห็นว่าลูกแมวทั้งสามก็โตมากแล้ว และต้องการจะทดสอบอะไรบางอย่าง
จึงเรียกลูก ๆ มาประชุมกัน " แม่ก็เห็นว่าลูกทั้งสามก็โต ๆ กันแล้วนะ ต้องหัดพึ่งตัวเองได้แล้ว
แม่จะให้เงินลูกเท่า ๆ กัน ไปสร้างบ้านอยู่กันเอง หัดทำงานบ้าน ออกหางานทำ
แล้วเราจะลองมาดูกันว่าใครจะทำได้ดีกว่ากัน อ๋อ ... แต่ลูกต้องระวังตัวให้ดีนะ
เพราะว่ามีหมานาอยู่ตัวนึงมันชอบไล่กินแมว มันอันตรายมาก กลางคืนก็ปิดบ้านให้ดี
อย่าออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนล่ะ ที่สำคัญจะทำอะไรให้นึกถึงอัลลอฮฺด้วยนะ อย่าทิ้งละหมาดล่ะ"
อาดำทำหน้าตาตื่น "แม่ครับ หมานาเป็นไงครับ ผมเคยได้ยินแต่หมาป่า กับหมาบ้า"
อามีนและอัมรีก็พยักหน้าต้องการคำตอบด้วย "ก็คฤหาสน์มุงจากของเราอยู่ปลายนา ไม่ได้อยู่ในป่า
พอมีหมามาอาละวาดกินแมวแถวนี้ เราก็ต้องเรียกว่าหมานาสิลูก ถามแปลก ๆ
เอ้า ... อย่ามัวเสียเวลาคุยเลย ไปกันได้แล้วเดี๋ยวจะค่ำซะก่อน"
อาดำ อามีน และอัมรีเกาหัวแกรก ๆ แต่ไม่ได้เป็นขี้กลาก ก็แค่ยังงง ๆ กับแม่แมวเล็กน้อยถึงปานกลาง
แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากและรีบแยกย้ายกันไปเก็บกระเป๋าเพื่อออกเดินทางไปสร้างบ้าน
ลูกแมวทั้งสาม ตัดสินใจจะไปสร้างบ้านริมคลองแสนแสบ เพราะว่าจะได้เดินทางไปไหนมาไหนสะดวก
กระโดดขึ้นเรือทีเดียวก็ถึงกลางเมือง
อาดำเริ่มลงมือไปซื้อวัสดุอุปกรณ์ราคาถูกมากและไม่ได้คุณภาพมาสร้างบ้าน
อาดำจึงทำเสร็จในระยะเวลาอันรวดเร็ว เขาตั้งใจไว้ว่าเพื่อเป็นการประหยัดค่าใช้จ่ายที่จะเอาไว้กินเที่ยวกับเพื่อน ๆ อย่างสบายใจ
ทำให้บ้านของอาดำไม่ค่อยแข็งแรงนัก อามีนสร้างบ้านไม่ไกลจากอาดำมาก
อามีนเองก็ใช้วัสดุอุปกรณ์สร้างบ้านราคาถูกและไม่ได้คุณภาพเช่นเดียวกับอาดำ
เพราะเขาตั้งใจว่าจะซื้อเฟอร์นิเจอร์ภายในให้หรูหรา โดยเฉพาะสเตอริโอชุดใหญ่ คอมพิวเตอร์ และโฮมเธียเตอร์
ที่เขาอยากได้มานาน ถึงแม้บ้านภายนอกจะไม่สวยงามไม่แข็งแรงเขาก็ไม่สนใจ
และเขาก็ยังฟังเพลงเล่นเกม ดูหนังจนลืมเวลาละหมาดอีกเช่นเคย
อัมรีพิถีพิถันในการใช้วัสดุอุปกรณ์อย่างมาก เขาวางแผนเป็นอย่างดีก่อนที่จะลงมือทำอะไร
ทำให้อัมรีได้บ้านที่แข็งแรงสวยงามมีคุณภาพราคาไม่แพง เงินที่เหลือเขาก็ตั้งใจว่าจะเอาไปเป็นทุนเพื่อทำงาน
และอยู่มาวันหนึ่งเจ้าหมานาตัวร้ายที่แอบจ้องมองลูกแมวทั้งสามมานานก็วางแผน จะเข้าขย้ำโดยเป้าหมายแรกคืออาดำ ...
หลังจากที่สร้างบ้านเสร็จสมดังตั้งใจ อาดำก็ออกเที่ยวเล่นไปวัน ๆ ใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง
ทำให้เงินร่อยหรอลงไปทุกวัน ๆ กับสิ่งที่ไร้สาระ อาดำทิ้งละหมาดทิ้งการทำอิบาดะห์
เขาลืมคำสั่งแม่จนหมดสิ้น จนกระทั่งวันหนึ่งอาดำไม่มีเงินเหลือเลยแม้แต่บาทเดียว
เพื่อน ๆ ก็พลอยหนีหายหมดทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเขามีเพื่อนมากมาย
เขานึกน้อยใจว่าอัลลอฮฺไม่รักเขาจึงทำให้เขาเป็นแบบนี้ โดยที่เขาไม่มามองตัวเองเลยว่าเขาทำอะไรลงไปบ้าง
และในคืนนั้นเองเจ้าหมานาที่จ้องจะขย้ำลูกแมวก็โผล่มาเคาะประตูบ้านของเขา
อาดำนึกดีใจว่าเป็นเพื่อน ๆ จึงเปิดประตู เขาตกใจมากที่เจอหมานาและรีบปิดประตูทันที
เจ้าหมานาขู่ว่า “เปิดประตูซะ จงออกมาให้ข้ากินซะดีดี ไม่งั้นข้าจะใช้พลังลมจากปอดเป่าบ้านของเจ้าให้พัง
ข้าจะนับหนึ่งถึงสาม 1.......2......3 ฟู่ ~ ” เจ้าหมานาก็เป่าบ้านของอาดำสุดลมปอด
ด้วยความที่บ้านของอำดำมีโครงสร้างไม่แข็งแรงจึงทำให้พังครืนลงมา
อาดำรีบวิ่งหนีไปยังบ้านของอามีนที่อยู่ถัดออกไป
“อามีน ๆๆๆๆๆๆ เปิดประตูบ้านหน่อย นี่อาดำ เร็ว ๆ เข้า หมานามันตามมาแล้วเร็ว ๆ”
อาดำเคาะประตูเรียกให้อามีนเปิด แต่อามีนก็ยังไม่มาเปิด เพราะว่าอามีนเปิดเสียงเพลงไว้ดังลั่นบ้าน
และกำลังเต้นอย่างเมามัน อาดำจึงตะโกนเรียกน้องชายอีกครั้ง
“อามีน เปิดประตูเร็ว ๆ หมานามาแล้ว" เป็นจังหวะที่จบเพลงพอดี ทำให้อามีนวิ่งมาเปิดประตู
“โห...กว่าจะเปิดได้พี่เกือบตายแล้ว ดีนะที่พี่วิ่งหนีพวกคู่อริบ่อย ๆ เลยวิ่งเร็ว ไม่งั้นมันตามมาทันพี่ตายแน่
แล้วนี่ทำอะไรอยู่ถึงได้ช้านัก” อาดำบ่นอามีน “ก็ฟังเพลง ดูหนังตามประสาอ่ะพี่
เอ่อ ... แล้วทำไมพี่ไม่หนีเข้าบ้านตัวเองไปล่ะ มาบ้านผมทำไม” อามีนถามอาดำ
“เออน่าช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าบ้านพังก็แล้วกัน” อาดำตอบเขิน ๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า .. บ้านพัง สร้างไม่เป็นอ่ะดิ่ อยู่บ้านผมไม่ต้องกลัว แข็งแรงอยู่แล้ว
แค่เปิดหนังที่เป็นเสียงปืน หมานาก็กลายเป็นหมาเน่าแล้วล่ะ วิ่งหนีแทบไม่ทัน มันโง่จะตาย”
หลังจากที่อามีนพูดจบ เจ้าหมานาตัวแสบก็เคาะที่ประตู แล้วก็ใช้คำพูดเดิมที่พูดกับอาดำว่า
“เปิดประตูซะ จงออกมาให้ข้ากินซะดีดี ไม่งั้นข้าจะใช้พลังลมจากปอดเป่าบ้านของเจ้าให้พัง
ข้าจะนับหนึ่งถึงสาม 1.......2......3 ฟู่ ~ ”
แมวสองพี่น้องรีบวิ่งจะไปเปิดหนังที่มีเสียงยิงปืน แต่อามีนไม่ค่อยมีระเบียบวางของระเกะระกะทำให้หาแผ่นไม่เจอ
อามีนกับอาดำจึงรีบวิ่งไปลากโซฟาและตู้มาขวางประตูไว้ แต่ไม่ทันที่จะลากไปถึงประตู
เจ้าหมานาก็เป่าบ้านของอามีนจนพังเพราะโครงสร้างบ้านไม่ได้แข็งแรงสมราคาคุย
ลูกแมวทั้งสองจึงรีบวิ่งไปยังบ้านของอัมรี “อัมรีๆๆ เปิดประตูเร็วหมานามันตามมากินพวกเราแล้ว
ขอเข้าไปหลบหน่อย” อามีนตะโกนบอกน้องคนเล็ก อัมรีรีบวิ่งมาเปิดประตูแล้วให้พี่ทั้งสองเข้าไป
อามีนกับอาดำแย่งกันเล่าเหตุการณ์ อัมรีจึงได้เข้าใจว่าบ้านของพี่เขาทั้งสองพัง
อัมรีบอกว่าบ้านของเขาใช้วัสดุแข็งแรงไม่ต้องกลัวนะ แต่อาดำและอามีนไม่ค่อยเชื่อนัก
จึงเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้า เจ้าหมานาตัวร้ายก็มาถึงที่บ้านของอัมรี และขู่แบบเดิมอีกครั้ง
“เปิดประตูซะ จงออกมาให้ข้ากินซะดีดี ไม่งั้นข้าจะใช้พลังลมจากปอดเป่าบ้านของเจ้าให้พัง
ข้าจะนับหนึ่งถึงสาม 1.......2......3 ฟู่ ~ ”
แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวที่แล้ว บ้านของอัมรีสร้างด้วยวัสดุที่แข็งแรงทำให้การเป่าครั้งแรกไม่มีผลอะไรกับบ้านเลย
หมานาเป่าอีกเป็นครั้งสอง และเสียงอาซานก็ดังขึ้นบอกเวลาอีซา
อัมรีบอกให้พี่ทั้งสองที่หลบอยู่ในตู้ออกมาละหมาดขอดุอาต่ออัลลอฮฺให้พวกเขาปลอดภัย
อาดำและอามีนค่อย ๆ แง้มประตูตู้เห็นว่าบ้านยังไม่พังจึงออกมาและให้อัมรีเป็นอิหม่ามนำละหมาด
หมาป่ายังคงเป่าต่อไปจนหมดแรง “อัลลอฮุอักบัร...” อัมรีตักบีร หมานาได้ยินก็รู้สึกแปลกใจ
จึงแอบมองที่หน้าต่าง เห็นว่าลูกแมวทั้งสามตัวกำลังทำท่าทางแปลก ๆ จึงหาวิธีอื่นเข้าไปในบ้าน
หมานาสังเกตเห็นปล่องไฟ จึงตัดสินใจปีนลงทางปล่องไฟ และในที่สุดมันก็เข้ามาในบ้านได้อย่างง่ายดาย
มันเดินไปยืนข้างอัมรีเพื่อที่จะขย้ำ แต่หมานายัง งง ๆ ว่าทำไมอัมรีไม่หนี
และมันยังต้องการคำตอบ มันจึงเปลี่ยนใจเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ให้ลูกแมวทั้งสามทำท่าทางแปลก ๆ นั้นให้เสร็จก่อน
“อัสลามมุอัลยกุมวะเราะฮฺมะตุลลอฮฺ..” สิ้นเสียงให้สลาม อาดำและอามีนรีบลุกขึ้นวิ่งไปหลบหลังอัมรี
หมานายืนขึ้นแยกเขี้ยวยิ้มอย่างน่ากลัว “ฮ่าฮ่าฮ่า แกตายแน่คราวนี้ ข้าเข้ามาได้แล้ว เอ่อ ... ว่าแต่เมื่อกี้พวกแกทำอะไรทำไมไม่หนีล่ะ
ข้าจะขย้ำแกได้อยู่แล้ว แต่เปลี่ยนใจรอถามแกดีกว่า แล้วค่อยกินจะได้ไม่ค้างคาใจ” หมานาถามขึ้น
“เมื่อกี้เราละหมาดน่ะ เป็นหน้าที่ของมุสลิมและเราก็ขอพรต่อพระเจ้าไม่ให้คุณกินเราไงล่ะ”
หมานายังคงถามต่อ “อ้าว..ข้าไม่เคยเห็นลูกแมวพี่ของเจ้าอีกสองตัวทำเลยล่ะ ไปทีไรก็เห็นมันเอาแต่เล่นเที่ยวไปวัน ๆ
อีกตัวก็เอาแต่ดูหนังฟังเพลง ข้าไม่ค่อยเห็นเจ้าอยู่บ้าน เจ้าคงออกไปทำงาน เลยไม่ไม่ได้แวะมาดู พอวันนี้มาเห็นเลยสงสัย”
อาดำกับอามีนหลบหน้าอัมรีที่หันมามอง “เอ่อ ... เขาทำผิด เขาคงสำนึกผิดแล้วล่ะ วันนี้ก็เป็นบทเรียนหนึ่งที่ทำให้เขาคิดได้
ถ้าคุณไม่ขย้ำเราเสียก่อน” หมานายิ้มและจับไปที่คอเสื้อของตน มันรูดซิปลงมาปรากฏว่า...
“แม่ !!” ลูกแมวทั้งสามตัวประสานเสียงกัน “หูยยยยย ตกใจหมดเลย ทำไมแม่เล่นอะไรแบบนี้ล่ะ” อาดำพูดขึ้น
แม่แมวเดินมาเขกหัวอาดำและอามีน “นี่ไง นี่ยังดีนะที่เป็นแม่ไม่ใช่หมานาตัวจริง ขนาดนี้พวกลูก ๆ ยังกลัวแทบแย่
แม่อยากจะลองทดสอบความมั่นคงศรัทธาและสติปัญญาของลูก ๆ ว่าเป็นอย่างไร เป็นไงล่ะพ่อตัวดีเที่ยวเล่นไปวัน ๆ
เงินหมดแล้วมานั่งร้องไห้ ละหมาดก็ไม่เอา แล้วมาต่อว่าอัลลอฮฺไม่รัก ทีหลังก็หัดทำอะไรที่อัลลอฮฺสั่งสิไม่ใช่ทำตัวเละเทะไร้สาระไปวัน ๆ
เจ้าอามีนนี่ก็อีกคนฟังแต่ ดูแต่หนัง เล่นแต่เกม รู้มั้ยในอัลกุรอานก็มีบอกว่า มนุษย์นั้นอยู่ในการขาดทุนอย่างแน่นอน
นี่แหละลูกก็ลืมหมด ละเลยหมดการทำความดี น้องมันยังเล็กกว่ายังคิดได้…” แม่แมวยังไม่ทันพูดจบดี
“ คร้าบบบบบ ผมจะทำดีแล้วคร้าบบบ” อาดำและอามีนประสานเสียงกัน แม่แมวและอัมรีอมยิ้ม
“ดีแล้ว พูดแล้วทำให้ได้นะ ก่อนที่มันจะสายเกินไป นี่ถ้าแม่เป็นหมานาจริง ๆ ลูกก็ตายไปแล้ว ไม่ได้มานั่งกลับใจแบบนี้หรอก
อัลลลอฮฺจะให้เรากลับไปสู่ความเมตตาของพระองค์เมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้เลย เพราะฉะนั้นจงรีบสะสมเสบียงความดีก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำจำไว้
เอ่อ ... งั้นแม่กลับก่อนนะ จะกลับไปทำงานบ้านยังไม่เสร็จเลย แล้วพรุ่งนี้เก็บของกลับไปอยู่บ้านเราเหมือนเดิมแล้วกัน
ส่วนบ้านนี้ก็เปิดให้เช่าไป แม่ไปล่ะ” แม่แมวพูด เสร็จก็กำลังเดินออกจากบ้าน แต่อัมรีก็พูดขึ้น “แม่ครับ ... เดี๋ยวครับ”
แม่แมวหันมา อัมรีจึงพูดต่อ “คราวหลังเข้าทางประตูก็ได้ครับผมไม่ได้ล็อค”
แม่แมวเขินหน้าแดง คิดในใจว่า เออเนอะ....ลืมลองเปิดประตู แล้วชั้นจะปีนลงปล่องไฟทำไมให้เหนื่อยเนี่ย !!
Thanks : โรตีมะตะบะ และ fw mail
