แจ่มใสไปถึงญี่ปุ่นเลย
ปล.นิยายสำนักพิมพ์นี้สนุกเนอะ
เมื่อก่อนอ่านบ่อย
555555555555
เรื่องอะไรหรือ
สำนักพิมพ์แจ่มใสเขาทำหนังสือออกมาหลายแนวค่ะ...
มีทั้งนิยาย บทความ สารคดี แต่ส่วนใหญ่ที่เห็นดังๆ
ก็คงจะเป็นนิยาย
แต่ข้อดีอย่างนึงของสำนักพิมพ์นี้คือ
นิยายของสำนักพิมพ์นี้เลือกตีพิมพ์นั้น จะเหมาะสำหรับเยาวชน
ไม่หมิ่นเหม่ หวานๆใสๆอะไรประมาณนั้น...
ที่บอกได้เพราะว่า พี่ก็เคยหาอ่านหนังสือนิยายของสำนักพิมพ์นี้มาก่อน
ตอนนี้มีอยู่ไม่รู้กี่สิบเล่มงิ ว่าจะทิ้งไว้ที่ญี่ปุ่นแล้วงิ...
ไม่รู้จะขนมาทำไมงิตอนนั้น เหอๆๆๆ (เพราะว่าแท้จริงแล้ว
ยืมเพื่อนอ่านสบายที่สุด 55555)
ปล.เคยเข้าไปเขียนบทความในเว็บแจ่มใสและเว็บนักเขียนอื่นๆอยู่เหมือนกันงิ
ไม่แน่ว่าโคลงเคลงอาจเคยอ่านเจอ แต่ไม่รู้ว่าเป็นพี่ก็เป็นได้
เพราะว่าพี่ใช้นามปากกาอื่น อิอิอิ...
แต่สำนวนการเขียนเหมือนเดิม เมื่อก่อนพอจะมีแควนคลับอยู่บ้างนิดหน่อย
แต่หลังจากที่หักหลังแควนคลับโดยการทิ้งงานเขียนมากลางคัน
จากนั้นมา หาหม้ายใครเมลล์มาทวงบทความหรือนิยายอีกเลย เหอๆๆๆ
อีกอย่างนิยายของพี่อยู่ในเชิงวิชาการปนตลกๆบ้างบางช่วง
ซ่อนเงือนซ่อนปม เครียดบ้าง เศร้าบ้างตามแต่อารมณ์ของคนเขียนงิ
เรื่องราวส่วนใหญ่ออกแนวผู้ใหญ่ๆหน่อย...
แควนคลับที่อายุต่ำกว่า 18 หายากสุดๆ 5555555
แต่ส่วนใหญ่น่ารักๆทั้งน้านนนน
พี่ก็เลยมีบ้านที่อบอุ่นอยู่อีกหลังนึงในโลกไซเบอร์รองจากบ้านหลังนี้...
แม้ว่าจะเจอบ้านหลังนี้ทีหลังก็ตาม แต่บ้านหลังนี้ก็ดูอบอุ่นกว่าเป็นไหนๆ เจงๆ
ไม่ได้โม้...เหอๆๆๆๆๆ
เอาไว้เจอกันแล้วพี่จะลองให้โคลงเคลงติชมดูน่อว่านิยายเชิงวิชาการ
ของพี่มันเหมาะกับวัยรุ่นหรือเปล่า เหอๆๆๆๆ
ป.ลิงอีกที...หลายคนอาจคิดว่าการอ่านนิยายมันไร้สาระ
แต่อยากฝากไว้นิดนึงว่า หากอะไรที่คุณไม่เคยเปิดอ่าน
คุณจะไม่สามารถตัดสินมันได้ว่ามันไร้สาระหรือไม่...ฟันธง!!!
อย่่างน้อยๆคุณจะได้ประสบการณ์ชีวิตและจินตนาการจากคนเขียน
ไม่ว่าคนเขียนจะถ่ายทอดมันผ่านบทความหรือนิยาย
หรือจะเป็นหนังสือก็ตามค่ะ...เพราะว่าการถ่ายทอดประสบการณ์
นอกจากเล่าด้วยปากแล้ว ยังสามารถถ่ายทอดได้อีกหลายๆวิธี...
แล้วแต่คนถ่ายทอดจะสรรหาวิธีการที่ตนถนัด...
และที่สำคัญกว่าจะกรั่นกรองตัวอักษรออกมาได้แต่ละตัวนั้นไม่ง่ายเลยค่ะ...
มันต้องอาศัยความแม่นยำและต้องทำการบ้านก่อนเขียนด้วยน่ะค่ะ...
ปล.เขียนอย่างนี้ไม่ใช่จะให้พี่น้องในที่น้ีหันมาอ่านนิยาย
แต่อยากให้เราอ่านหนังสือกันมากกว่่าค่ะ ยิ่งอ่านมากเท่าไหร่
เราจะยิ่งรู้อะไรๆเพิ่มขึ้นกว่าเดิม เหมือนกับการอ่านหนังสือ
เพื่อเก็บประสบการณ์ต่างๆของคนอื่นๆมาไว้ในตัวของเรา...
และอยากให้เลือกอ่่านค่ะ เพราะเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกได้...
เนื่องจากบางครั้งนักเขียนเขาต้องการสื่อความรู้และประสบการณ์ของเขา
ผ่านเรื่องราวหรือใช้ตัวละครที่สมมติขึ้นมาเพื่อถ่ายทอดสิ่งที่พบเจอ
หรือมีความรู้ตรงส่วนนั้นๆไปยังคนอ่าน
กลายเป็นนวนิยายหรือบทความ เร่ืองสั้น นิทานขึ้นมาในที่สุด...
เพราะการรับรู้ความรู้ผ่านตัวละคร
จะทำให้เราเพลิดเพลิน อะไรประมาณนั้นค่ะ...
แต่ที่แน่นอนคือ นักเขียนทุกคนมีจุดประสงค์และมีเป้าหมาย
ว่าต้องการจะสื่ออะไรออกไปทั้งนั้น...
ดังนั้น เราจึงไม่ควรตัดสินอะไรแต่ภายนอก แต่อยากให้มองลึกลงไป...
แล้วค่อยตัดสินมันทีหลังก็ยังไม่สายค่ะ...
ด้วยไมตรีจิต คิดผิดอะไรยังไงชี้แนะกันได้นะคะ...
วัสลามค่ะ
