ก่อนล้มตัวลงนอน ท่านเริ่มต้นรัตติกาลของท่านด้วยบิสมิลลาฮ์และดุอาอ์ต่าง ๆ
แล้วตามด้วยกาลีมะฮ์ซะฮาดะห์รึเปล่า?
ท่านเชื่อหรือไม่ว่าความลับบนหน้าแผ่นดินหรือบทเรียนแห่งชีวิตจะถูกสอนในยามค่ำคืน
ฉันหนึ่งคนที่เชื่อเช่นนั้น (เพราะการหลับของฉันไม่ต่างไปจากความตายและเมื่อตายหัวใจแห่งการเรียนรู้ก็มิใช่ดวงที่เธอใช้อยู่บนโลกที่เรียกว่ามายา)
ฉันเคยสงสัยว่าซีฟัตอันใด หากมนุษย์คนใดหยิบใช้มันแล้วน่ากลัวที่สุด
และพระผู้อภิบาลแห่งสากลโลกก็ทรงสอนฉันให้ใคร่ครวญสัจธรรมที่ว่า
"มะลาอิกะติสญุดู ลิอาดะมาฟะซาญะดู อิลลา อิบลีส"
ซึ่งข้อสรุปที่ฉันได้ คือ ตราบใดที่ยังมีจิตคิดริษยา(ทั้งที่รู้ตัว (อัสตัฆฟิรุลลอฮัลอะซีม) และไม่รู้ตัว (วะกอลูอินนาลิลลาฮุวะอินนาอิลัยฮิรอญิอูน)) ตราบนั้น อิบลีส ยังกระซิบกระซาบในใจ (วะนะอูซุบิลลาฮิมินัซซาลิก)
อย่ามองหาความสมบูรณ์แบบในมนุษย์ยุคไฮฯ
เพราะคำตอบที่ได้คือไม่มีอะไรควรค่าไปกว่าการสำรวจตน
วัสตัฆฟิรุลลอฮัลอะซีม
วัลลอฮูอะลาวะอะอ์ลัม
วะบิลลาฮิตเตาฟิก วัลฮิดายะห์ วัสสลามูอะลัยกุมวะเราะห์มาตุลลอฮิวะบารอกาตุฮ์
