น้าหำ(ILHAM)ครับ (จะโกรธมั้ยนะ อะล้อเล่งนา)
ประเด็นที่ผมจะบอกสำหรับผู้นำก็คือ อย่าเห็นแก่ตัว
จงดูตัวอย่างจากท่านผู้นำอย่างท่านศาสดาซอลลอลอฮฮูอาลัยฮีวาซอลลัม ซิครับ
การทำสัญญาฮุดัยบียะห์ เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับผู้นำทุกท่านบนโลกนี้
อยากให้มีการประกวดงานเขียนบทความเรื่อง "การทำสัญญาฮุดัยบียะห์"ครับ
เผื่อจะเป็นประโยชน์กับเยาวชนทั่วไป (ผมก็เพ้อไปเรื่อยแหละครับ อย่าว่ากันนะน้า...)
เห็นสภาพบางกอกตอนนี้มันทำให้ผมมีแรงบันดาลใจเขียนเรื่องขึ้นมาเรื่องหนึ่งครับ (ไม่อ่านก็ได้นะไม่ว่ากันอยู่แล้นนนน)
ส วั ส ดี อ ว ส า น
Salam The End
“ อับดุลเลาะห์ ” ดีใจที่สุดในชีวิตที่ภรรยาคลอดลูกชายคนแรกหน้าตาน่ารักน่าชัง
และดีใจอีกครั้งที่เขาสอบได้เป็นครูประถมสอนเด็กที่หมู่บ้านเชิงเขาฮาลา-บาลา เขาพาเมีย
กับลูกย้ายจากตัวเมืองนราธิวาสเข้าไปอยู่บ้านเช่าใกล้โรงเรียน ก่อนที่จะไปเขาได้ไปที่สุสาน
ของพ่อกับแม่และรู้สึกสำนึกในบุญคุณของทั้งสองท่านที่อบรมเลี้ยงดูและเคี่ยวเข็นเขาเรียน
จนจบปริญญาตรี ขณะที่เพื่อนๆของเขาบางคนเกี่ยวข้องกับยาเสพติด บางคนเป็นแนวร่วมฯ
หลายคนหนีไปอยู่มาเลย์ และอีกหลายคนต้องตายไป
ครูเลาะห์สอนเด็กนักเรียนและใช้ชีวิตอยู่กับลูกเมียในหมู่บ้านแห่งนี้อย่างมีความสุข
วันหนึ่งขณะที่เขากำลังสอนหนังสือเสียงระเบิดดังสนั่นที่ตลาดสด เขารีบวิ่งไปดูเขาได้พบคนนอนตายระเนระนาดตลาดพังยับ และเขาก็เห็นเมียนอนกอดลูกเลือดท่วมกายตายทั้งคู่
ครูเลาะห์โศกเศร้าเสียใจที่สุดในชีวิตและรับรู้มาว่าเจ้าหน้าที่รัฐฯเป็นคนทำเพื่อจะเก็บ
แนวร่วมฯ3คนที่กำลังจ่ายตลาด เขากลายเป็นตัวแทนของคนในหมู่บ้านที่สูญเสียคนที่รัก
ครูเลาะห์ตัดสินใจที่จะแก้แค้นให้กับทุกคน เขายอมทำพลีชีพ เขาติดระเบิดไว้กับตัวเองแล้ว
ออกเดินทางนั่งรถไฟจากสถานีสุไหงโกลกมุ่งสู่กรุงเทพมหานคร
บนรถไฟครูเลาะห์หวนคิดคำนึงถึงภาพเก่าๆตอนที่ตัวเองสอบติดราชภัฏสวนสุนันทา
ภาพเขาและเพื่อนๆที่กำลังรียน ภาพพ่อแม่มางานรับปริญญา ภาพงานแต่งงานของเขา
ภาพพ่อกับแม่โดนยิงตายในมัสยิดขณะละหมาด ภาพที่เขาอาซานที่หูลูกชายหลังคลอดมา
ภาพลูกเมียนอนตายอย่างอนาจ
ครูเลาะห์มาถึงสถานีหัวลำโพงตามแผนการของเขา เขาจะไปกดระเบิดตัวเองที่ห้อง
ประชุมสภา เขาขอตายไปพร้อมๆกับนายกรัฐมนตรีและส.ส
สิ่งที่ครูเลาะห์ได้มาพบเจอคือ เหตุการณ์การจลาจลในเมืองหลวง ภาพที่เขาเห็นเป็นภาพการล่มสลายของกรุงเทพเมืองฟ้าอมร ความสูญเสีย ทั้งผู้คน บ้านเมือง และประเทศชาติ
ครูเลาะห์ตัดสินใจเดินทางกลับบ้าน แล้วแกะระเบิดที่ผูกติดกับตัวเองเอาไปฝังไว้ใกล้ๆกับหลุมฝังศพของเมียกับลูก ครูเลาะห์ช่วยฟื้นฟูจิตใจชาวบ้านโดยใช้หลักศาสนาและยังคงเป็นครูสอนเด็กนักเรียนที่หมู่บ้านแห่งนี้ตลอดไป.
............................................จบ..........................................
