ฉันไม่เคยเปิดพจนานุกรมไทย-ไทย เพื่อหาความหมายของคำว่า รูปธรรม นามธรรม มา่ก่อน เพราะคิดว่าตนเองเข้าใจคำสองคำนี้ แต่เมื่อคุณได้นำเอาสองคำนี้มาใช้เพื่ออธิบายซีฟัตของอัลเลาะฮ์ ฉันจึงต้องกลับไปดูเพื่อขจัดความสับสนที่เกิดขึ้น
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ได้ให้ความหมายคำว่า รูปธรรม ดังนี้
รูปธรรม [รูบปะทํา] น. สิ่งที่รู้ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย อันได้แก่ รูปเสียง กลิ่น รส และสิ่งที่สามารถสัมผัสได้ด้วยกาย, คู่กับ นามธรรม คือสิ่งที่รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น
นามธรรม [นามมะทํา] น. สิ่งที่ไม่มีรูป คือ รู้ไม่ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น, คู่กับ รูปธรรม.
คุณได้ให้คำจำกัดความว่า
"รูปธรรม" เป็นนามที่บ่งบอกตัวตนที่มีอยู่จริง และไม่ใช่อาการนามที่เราเรียกว่า "นามธรรม"
มันออกจะเป็นคำจำกัดความที่ไม่รัดกุมสักเท่าไหร่นะ เพราะทุกสิ่งที่มีอยู่จริงนั้น ล้วนสัมผัสได้ ไม่ว่าจะเป็น ด้วยกายสัมผัส (เช่นสิ่งที่เป็นรูปธรรม - ตามความหมายที่ให้ไว้ในพจนานุกรม) หรือ ด้วยใจสัมผัส (นามธรรม - ตามความหมายที่ให้ไว้ในพจนานุกรม)
เมื่อความเข้าใจต่อคำศัพท์ที่คุณนำมาใช้ในการแบ่งศิฟัตที่ยิ่งใหญ่ของอัลเลาะห์ตะอาลา ยังไม่ตรงกัน แล้วมันจะไม่ทำให้เกิดความคลาดเคลื่อนได้หรือ มันไม่อันตรายไปหน่อยหรือ
วัลลอฮุอะอฺลัม