ในฐานะผู้ศรัทธา..เขาย่อมให้ความสำคัญกับทุกรายละเอียดปลีกย่อยในทุกๆอณูของชีวิต
ตั้งแต่เรื่องสามัญไปจนถึงสำคัญที่สุดของชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...เรื่องของเวลา
-'อั ซ ซ่ ะ ม่ า นู่' เวลา..เปรียบเสมือนดาบ ๒ คม-ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้ครอบครองว่าจะใช้เวลาเพื่อเชือดเฉือนหรือยังผลประโยชน์ให้แก่ตัวเอง
..บางครั้งเวลาเปรียบดั่งยาพิษที่แสนร้ายกาจ-ความร้ายกาจของมันที่ติดตามเราไป เล่นเอาผู้ถูกติดตามสาหัสไปตามๆกัน
คงมีเพียงการใคร่ครวญ สำนึก ขออภัยโทษเท่านั้นที่พอจะจัดการกับความร้ายกาจนั้นได้บ้าง
..บางคราวเวลาก็เปรียบเสมือนอัญมณีอันล้ำค่า ที่อยากรักษาอย่างทะนุถนอม เก็บไว้และใช้อย่างดีที่สุด
เรื่องไร้สาระหรือก็ไม่อยากให้เฉียดเข้าใกล้เลย แม้เพียงสักเล็กน้อยก็ตามที
ในฐานะผู้ศรัทธา....ทุกๆเวลาของเขา คือ ทุกๆการใคร่ครวญ
ทุกๆการเตรียมตัว
ทุกๆรายละเอียดของชีวิตที่ถูกวางแผนไว้อย่างแยบยล แนบเนียนและไตรตรองที่สุด
ไม่มีแม้ ๑ เสี้ยววินาทีที่จะถูกล่วงละเมิดด้วยฆาตรกรใจโหดที่ชื่อ
'ลัฆวุ่น' (สิ่งไร้สาระ)
..ไม่ใช่ต้องรอให้เวลาล่วงเลยถึงยี่สิบปี สามสิบปีหรือร่วมร้อย เขาจึงใช้เวลาเพื่อคิดทบทวนสิ่งที่ได้ทำลงไป
หากเป็นทุกวินาทีที่สมองมีโอกาสคิดเรื่องอื่นๆ
..ไม่ใช่แค่บางครั้ง บางคราว เขาจึงใช้เวลาเพื่อการกล่าวรำลึก พระนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์
หากเป็นทุกวินาทีที่ลิ้นสามารถพูดเรื่องเรื่องไร้สาระอื่นๆได้
..ไม่ใช่แค่จะรอให้ให้เจอความผิดใดในหมู่พี่น้อง เขาจึงหยิบยื่นการนาซีฮัตออกมาแบ่งปัน
หากเป็นทุกครั้งที่มีโอกาสพูดคุย ความห่วงใยจะถูกส่งผ่านถึงกันและกัน อย่างไม่ขาดสาย
..ไม่ใช่แค่ช่วงเวลาในละหมาด เขาจึงมีเวลาครุ่นคิด ใคร่ครวญพระดำรัสอันยิ่งใหญ่ของพระองค์
หากเป็นทุกครั้ง ทุกคราวที่มีโอกาส มีเวลา และเริ่มลงมือทำภารกิจใดๆ
ในฐานะผู้ศรัทธา....คงไม่ใช่แค่บางครั้ง บางคราว การครุ่นคิด ใคร่ครวญ ทบทวนบทละครชีวิตจึงจะเกิดขึ้น
หากเป็นทุกๆวินาทีที่เขายังคงมีโอกาสถือสิทธิครอบครองเป็นบ่าวของเจ้าของลมหายใจ
ผู้ศรัทธา -ย่อมคิดและตระหนักดีว่า เวลาที่เขาเหลืออยู่ คือ
วันนี้แค่เพียงวันเดียว!! ไม่มีการแก้ตัวสำหรับวันพรุ่งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้ยังอยู่แค่
ในความคิดเท่านั้น!
เขียนโดย อุคตุ้ตตุฟฟะฮฺ
จากหนังสือเล่มจิ๋วๆ White Blood cell vol.๒ ฮ.ศ. 1431
