อัสสลามุอะลัยกุม...ขอนำประโยคอ้างอิงคำพูดมาเสริมต่อในกระทู้นี้ครับ
ต่อนนี้ระบบยืนโถกยกเลิกไปแล้ว เขาเปลี่ยนมาใช้ระบบทำงานงานแทน
ถ้าใคไม่ขึ้นมาหยังบาลาย ให้ถากโคนยางสามต้น
แต่ถ้าไม่ขึ้นมาหยังกันไม่ขึ้นเรียนกัน โถกตีสามที
บาบอบอกว่าถ้าให้ยืนก่าไม่ได้ฎอเบตกีตาบ คนยืนขาดทุนหล่าว...
อัลหัมดุลิลลาฮฺ - ไม่ไดไปเยี่ยมเยียนซะนานเลยเรา เอาได้แต่ผ่าน เพราะยังไม่มีเวลาเหมาะเจาะจง แต่หากเหมือนสามหรือสี่ปีก่อน ที่ช่วงปิดวันหยุดวันแม่แห่งชาติ ก็ได้มีโอกาสเดินทางไปยังปอเนาะดาลอ เพื่อไปพบปะกับทีมงานเพื่อน ๆ สตูล และถือโอกาสนอนที่นั้นคืนสองคืน ยิ่งไปกว่านั้น ก็ได้มีโอกาสขึ้นเรียนที่บะลายทุกคาบที่มีการเรียนการสอน และอย่างหนึ่งที่ผมชอบมากก็คือ การทำโทษสำหรับนักเรียนที่ไม่ทันหรือไม่ละหมาดญะมาอะฮ์ที่บะลาย และที่ไม่ขึ้นเรียนกิตาบ ก็จะถูกทำโทษโดยให้ยืนเรียน หรือเรียกอีกนัยก็คือ
"ระบบยืนเรียน" ในคาบต่อมาที่มีการคิดบัญชี เป็นการสร้างบรรยากาศอันทรมานให้กับบุคคลที่ถูกเลือก (ถูกทำโทษ) เป็นอย่างดี เพราะแต่ละคาบนั้น ก็กินเวลาไปก็เป็นชั่วโมง ๆ
หากตอนนี้ ตามที่ท่านโต๊ะปาเกร์ได้บอกเล่ามาว่ามีการเปลี่ยนแปลงของกฎเกณฑ์ไปบ้าง โดยมีการยกเลิกจาก
"ระบบยืนเรียน" มาเป็น
"ระบบทำงาน" เช่นตามที่บอกมาว่า
หากไม่ขึ้นละหมาด ก็จะให้ถากโคนยางสามต้นต่อครั้ง และหากไม่ขึ้นละหมาดด้วยและไม่ขึ้นเรียนด้วย ก็จะโดนตีสามที อะไรทำนองนี้เป็นต้นถือว่าเป็นการดีไม่น้อยเลย เพราะจะได้มีการลองอะไรใหม่ ๆ และดีกว่าเดิมด้วย อีกอย่างก็คือ
"ระบบยืนเรียน" นั้น มันจะเป็นการขาดทุนแก่นักเรียนที่ถูกทำโทษด้วย เพราะได้แค่ฟังอย่างเดียวและแถมความเข็ดหลาบจากการยืนด้วยเท่านั้น ดังนั้น เป็นการดีอย่างยิ่งที่เปิดโอกาสให้กับนักเรียนที่รู้ตัวว่าผิดกฎเกณฑ์ได้มีโอกาสเรียนอย่างเต็มที่เหมือนกับนักเรียนคนอื่น ๆ และไม่เป็นการขาดทุน ส่วนเรื่องของการลงโทษก็แยกส่วนไปเคลียร์กันหลังเลิกเรียนหรือในช่วงที่คาบกำหนดลงโทษนั้นเอง อันจะช่วยให้พวกเขาได้ทดแทนในส่วนของผลบุญที่ขาดตกบกพร่องไป มาเสริมเติมแต่งให้เต็มในตัวของพวกเขาเหล่านั้น
ส่วนเรื่องสุดท้าย ก็คือ
...ทีมสตูล เลงพานเคียน เลงคลองขุด ไม่ใคมาทีอ่าตอนนี่ ไม่รู้พันปรีอมั่งนิไม่ติดต่อมาเลย
ทั้ง บังขี้..เอ้ย กียา บังมาลิก บังอาดิษ บังวาฮาบ บังรอนคลองขุด
ตอนนี้เลงพัดลุงคุม..อิอิ
ทีมงานสะพานเคียน และบังวะฮาบ ไปกองที่บ้านโต๊ะครูแน่ ซูฟีย์ กันทั้งเพ เจอกันทุกค่ำศุกร์ ซิเกรกันยาว ^^
ส่วนบังกียา ( อาเหล่มสุด) กำลังหาภรรยา
ผมทันเด็กพัทลุง บังหมัด อ้วน อยู่หนองธง สาว่า หรือ อะไรแล้วจำไม่ได้ ที่นามสกุล กะละหมัด ทำกระเป๋าหนังตอนอยู่ดาลอ เมื่อหกปีผ่าน
ผมก็ยังคิดถึงบรรดาเพื่อน ๆ ที่เรียนอยู่ที่ปอเนาะดาลอ ซึ่งก็พอรู้จักหลาย ๆ คน เช่น (หากจำไม่ผิด) ที่คุ้น ๆ ในที่นี้ก็คือ ซักกรียา อับดุลมาลิก ฮาดิษ อับดุลวาฮาบ อิมรอน เป็นต้น ซึ่งไม่ได้เจอกันนานมากพอควร คิดถึงจังน่ะเพื่อน ๆ ทั้งหลาย (ฝากสลามถึงพวกเขาด้วย) เพราะถึงแม้นว่าบ้านเรือนจะอยู่กันไม่ไกลกันก็ตาม แต่ช่วงนี้ (หมายถึงช่วงวัยเรียน) จะประสบพบเจอมันเป็นได้ยากมาก ๆ นอกจากตักฺดีรฺจากอัลลอฮฺตะอาลาที่ทรงประสงค์เท่านั้น - อัลหัมดุลิลลาฮฺ - บางครั้งก็ทำเอาแบบตกอกตกใจ ด้วยการพบเจอกันอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากกับเพื่อน ๆ บางคนดังกล่าว เพราะต่างก็มีภารกิจและธุระส่วนตัว ณ เวลานั้น
และช่วงกลับบ้านเกิดเมืองนอนของเวลาส่วนหนึ่งของพวกเขา ก็จะกลับไปเยี่ยมเยียนโต๊ะครูและผู้รู้ ๆ ของพวกเขาด้วย อันเป็นบรรยากาศกันเองมาก ๆ เลย และสักวันหนึ่งผมคงได้มีโอกาสได้ร่ำเรียนกิตาบแบบปอเนาะ ๆ อย่างเต็มที่บ้าง...อินชาอัลลอฮฺ - วัสสลามุอะลัยกุ้ม
