สลามครั่บ
แต่ก่อนผมก็เคยคิดอยากได้แม่พิมพ์ของชาติมาเป็นแม่ของลูกผมเหมือนกันครับ
ผมเห็นเธอกับเด็ก ๆ ผมก็อดรู้สึกอบอุ่นด้วยไม่ได้ เธอดูอ่อนโยน อ่อนหวาน กับ หน้าที่ที่ต้องรับ ผิด และชอบ
เธอสอนอัลกุรอานหัวเล็ก ให้เด็กๆ แถวบ้านครับ (แต่ผมขอยกย่องเธอเป็นแม่พิมพ์ของชาติ)
สมัยโน้น ยังไม่มีเป็นโรงเรียนอะไรหรอกครับ
เธอสอนตามใต้ต้นไม้ร่ม ๆ ในวันหยุดเรียนสามัญ ของเด็ก ๆ (นึกภาพตาม เหมือนในหนังแหละครับ)
สอนไป เล่นไปกับเด็กๆ เพราะ เด็กยังเล็กมากครับ วัย 4-5 ขวบ อ่าน อะลีฟ บา ตา ได้สามตัว ก็ แกล้งกัน ตีกัน
ตามประสาเดียงสา เธอสอนแบบนี้ จนนานวัน มีโรงเรียนสอนศาสนาแถวบ้าน เธอจึงได้ไปสอนเป็นหลักแหล่ง
ปัจจุบันนี้ เธอก็ยังทำหน้าที่นี้อยู่ครับ แต่ เป็นครูประจำ โรงเรียนสอนศาสนาแห่งหนึ่ง
ยังสอนอัลกุรอานหัวเล็ก อยู่เหมือนเดิม และอัลฮัมดุลลิลลาฮฺ ครับ เธอเป็นครูให้กับลูกสาวผม ด้วย
