เล่าจาก อิบนิอับบาส (ร.ด.) ได้กล่าวว่า : ข้าพเจ้าได้กล่าวแก่อุสมาน (ร.ด.) ว่า อะไรทำให้ท่านมุ่งไปสู่ซูเราะห์ อัลอันฟาล ทั้งที่เป็นซูเราะห์สั้น และมุ่งไปยังซูเราะหฺบะรออะห์ ทั้งที่เป็นสูเราะห์ที่มีเป็นร้อย 1 และพวกท่านได้นำซูเราะห์ทั้งสองมาไว้คู่กัน โดยไม่ได้เขียน “บิ้สมิ้ลลาฮิ้รเราะห์มานิ้รเราะฮีม” ขั้นระหว่างสองซูเราะห์นั้น และพวกท่านได้จัดมันไว้ในเจดซูเราะห์ยาว ๆ อะไรทำให้พวกท่านทำเช่นนั้น ? อุสมานได้กล่าวว่า : ปรากฏว่าท่านร่อซูลุ้ลเลาะห์ (ซ.ล.) จากอดีตที่ผ่านไปนั้น ขณะที่ซูเราะห์ต่าง ๆ มากมายลงมายังท่าน เมื่อมีสิ่งใดลงมายังท่าน ท่านจะเรียกผู้ทำหน้าที่บันทึกบางคนมาแล้วกล่าวว่า : พวกท่านจงนำอายะฮฺเหล่านี้ไปบรรจุไว้ในซูเราะห์ที่มีกล่าวอย่างนั้น อย่างนั้น และเมื่ออายะห์หนึ่งมายังท่าน ก็จะกล่าวว่า : พวกท่านจงเอาอายะห์นี้ไปบรรจุไว้ในซูเราะห์ที่มีกล่าวอย่างนั้น อย่างนั้น และได้ปรากฏว่าซูเราะห์อัลอันฟาล เป็นซูเราะห์แรก ๆ ที่ถูกประทานลงมา ณ นครมะดีนะห์ และปรากฏว่าซูเราะห์บะรออะห์ เป็นซูเราะห์ท้าย ๆ ของอัลกุรอาน และเรื่องราวของซูเราะห์บะรออะห์ คล้ายกับเรื่องราวของซูเราะห์ อัลอันฟาล ข้าพเจ้าคาดคิดว่า แท้จริงบะรออะห์เป็นส่วนหนึ่งของอัลอันฟาล ต่อมาร่อซูลุ้ลเลาะห์ถูกเก็บชีวิตไปโดยท่านไม่ได้ชี้ให้พวกเราทราบว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของซูเราะห์ อัลอันฟาล ข้าพเจ้าจึงได้นำทั้งสองซูเราะห์มาไว้คู่กัน โดยข้าพเจ้าไม่ได้เขียน “บิ้สมิ้ลลาฮิ้รเราะห์มานิ้รเราะฮีม” ขึ้นระหว่างสองซูเราะห์ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงได้บรรจุมันไว้ในเจ็ดซูเราะห์ยาว 2 รายงานโดยติรมีซี
1. ซูเราะห์ที่มีเป็นร้อย ๆ คือซูเราะห์ยาว ๆ ซึ่งมีอายะห์เกินกว่าร้อย
2. เจ็ดซูเราะห์ยาว ๆ ได้แก่ อัลบะกอเราะห์ อาลิอิมรอน อันนิซาอฺ อัลมาอิดะห์ อัลอันอาม อัลอะอฺรอฟ อัตเตาบะห์ ดังนั้นเมื่อซูเราะห์ อัลอันฟาล และอัตเตาบะห์ ได้ลงมาที่นครมะดีนะห์ และโดยที่ทั้งสองซูเราะห์นั้น มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการสงคราม และ ญิฮาด ประกอบกับท่านนบี (ซ.ล.) มิได้ใช้ให้เขียน บิสมิ้ลลาห์ฯ ขึ้นระหว่างสองซูเราะห์นี้ บรรดาอัครสาวกจึงได้นำมาไว้คู่กันโดยไม่ได้กล่าว บิสมิ้ลลาห์ฯ และเพราะลงมาในเรื่องดาบและการลงโทษทัณฑ์ ส่วน บิสมิ้ลลาห์ฯ นั้น ว่าด้วยเรื่องของความปลอดภัยและความเมตตา
คัดลอกจาก หะดีษซอเฮี๊ยะฮ์ โดย อรุณ บุญชม เล่มที่ 5 เรื่อง ความประเสริฐของอัลกุรอาน อธิบายความหมายอัลกุรอาน หน้า 795
