« เมื่อ: ส.ค. 25, 2010, 06:05 AM »
0
salam
The Amazing Camel อูฐที่น่าประหลาด
One day a merchant traveled along the desert on his camel that was laden with merchandise. After traveling for a long time the merchant became very tired. When he saw two palm trees providing shade he went under them to take a rest. He tied his camel to one of the trees and settled in to take a little nap.
วันนึง มีพ่อค้าวานิชคนนึงกับอูฐตัวนึงเดินเตรดเตร่ตามท้องทะเลทราย ด้วยความเหน็ดเหนื่อย พ่อค้าวานิชไม่รีรอที่จะตรูไปยังง่มเงาต้นอินทผาลัมและเมื่อผูกอูฐอย่างเสร็จสับไว้ที่ต้นอินทผาลัม ตนก็นอนพัก หลับสักครู่อย่างสบายใจเฉอบ
Some time later, the merchant woke up to find his camel had managed to free himself from the rope and was now wandering in the desert. He searched for the camel behind the sand dunes in the area but he could not find him. So the merchant sat down to think and was very worried.
วันเวลาผ่านไป ไม่นานนัก พ่อค้าตื่นขึ้น ปรากฏว่าอูฐหายไป (ประมาณว่า เอ้าซวยแล้วกู!อูฐบ่มีแย้ว-ผู้แปล) มันคงหายไปในทะเลทรายเป็นแน่แท้ พ่อค้าหาอูฐกันให้ควักแต่ความหวังที่จะเจอน่ะหรือ เลือยลางลงทุกที พ่อค้านั่งลงด้วยความกังวล(โอ้ย! เครียดๆๆๆ-ผู้แปล)
Then a man passed by and asked, "Did you lose a limping camel who cannot see from one eye?" The merchant excitedly answered, "Yes." Then the stranger asked, "Was he carrying honey on one side and wheat on the other side?" Again the owner said this was true. He asked the stranger to tell him where the camel was. The stranger laughed and said, "I have not seen him." The merchant did not believe this. The two men started arguing, then decided to go to the Judge.
ชายนิรนามผ่านมา แล้วถามพ่อค้าว่า “ท่านหา อูฐที่หมดเรี่ยวหมดแรวและตาบอดข้างนึงใช่ป่ะ?” พ่อค้าสวนทันทีเลยว่า “ถูกต้องน่ะคร้าบ” ชายนิรนาม ถามต่อว่า”มันแบกน้ำผึ้งข้างนึงและข้าวสาลีอีกข้าง ถูกป่ะ?” พ่อค้าตอบว่า “ถูกต้องน่ะคร้าบ บอกฉันมาซ่ะดีๆ ว่าอูฐฉันอยู่ไหน” ชายนิรนามหัวเราะ(ฮิ ฮิ)พลางกล่าวว่า “อูง อูฐ อะไรนั้น ชั้นไม่เห็นดอก” พ่อค้าหาเชื่อต่อคำตอบเขาไม่ ทั้งสองถกเถียงกันไปมา ในที่สุดต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกับตามระเบียบ
The Judge asked the stranger if he was the thief and the stranger said he was not. So the Judge asked who the thief was, but the stranger said he did not know. Then the Judge said, "How then did you know all the information about the missing camel?" The stranger replied, "I spent my days traveling in the wilderness which taught me to have very strong observation skills."
ศาลถามชายนิรนามในทำนองว่าเขาเป็นหัวขโมยอูฐไปใช่หรือไม่ เขาปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา แล้วใครกันเล่าขโมยหากไม่ใช่เทอร์ (ฮึ ไหนลองแจงมาสิ) ชายนิรนามบอกไปในทำนองว่าหนูไม่รู้ว่าใครเอาไป ( ศาลก็ไม่ลดละที่จะธำรงไว้ซึ่งความยุติธรรม-ผู้แปล) ศาลกล่าวว่า “อ้าว แล้ว!เทอร์(ชายนิรนาม)ไปรู้รูปลักษณ์สัณฐานอูฐได้เยี่ยงใดกัน ไหนลองว่าสิ” ชายนิรนาม วิสัจชนาว่า “ตัวฉันเป็นคนชอบเดินเร่ร่อน ไปโน้นไปนี้มีรึชั้นจะไม่สังเกตอะไรบ้างเลย ชั้นหมายความว่า การเดินทางท่องเที่ยวของชั้นสอนประสบการณ์ให้ชั้นเป็นคนชั้งสังเกตน่ะสิ”
The Judge said, "Then tell me how you knew about this trader's camel." The stranger said, "I saw the footprints of a camel and I knew that he was lost from his owner because I did not see any human footsteps with him. I also noticed that he only ate the plants from one side so I knew that he could not see out of one eye.
ศาล กล่าวว่า “ปุจฉา! อะไรเอ่ยที่ทำให้เทอร์รู้ว่าอูฐนั่นมีรูปพันสัณฐานเป็นอย่างโน้นอย่างนี่ ไหนลองแจงอีกทีซิ” ชายนิรนามตอบว่า “วิสัจชนา! ก้อชั้นเห็นรอยตีน เอ้ย ไม่ใช่ รอยเท้าน่ะครับ รอยเท้าอูฐ เพียวๆ หามีรอยเท้าผู้คนอยู้ข้างๆมันไม่ และชั้นสังเกตว่าวัชพืชที่มันกินนั้น มันกินเฉพาะด้านเดี่ยว (หน้าตาซ้ายบอด มันก้อกินเป็นร่องเฉพาะด้านขวา แต่ถ้าตาซ้ายบอด มันก้อจะกินฌฉพาะด้านขวา)อย่างนี้แหละขอรับที่ชั้นเดาไปว่ามันบอดข้างนึง”
Then I noticed that the footprints of one foot were very light so I knew that he had a limp. The ants that were crawling toward one side led me to believe that he was carrying wheat on that side. The insects that were cluttered around the other side told me that he was carrying honey on the other side.
“ชั้นยังเห็นว่าพื้นที่มันเหยียบย้ำไปนั้น มันเหยียบไปไม่เต็มเท้าเลย มันคงจะเดินแบบปวกเปียกด้วยความเหนื่อยน่ะขอรับท่าน ชั้นยังเป็นพวกมดเล็กมดน้อยคลานกันไปทางด้านนี้เป็นแถว ชั้นจึงเชื่อว่าอูฐนั้นแบกข้าวสาลีไว้ด้านนี้เป็นมั่นคงขอรับท่าน(เปา) เฮ้ย ใต้เท้า ชั้นฟันธง เปรี่ยง! เอาล่ะ! พอหันมาดูฝั่งนี้ ชั้นเห็นพวกแมลงเล็กแมลงน้อยอยู่กันอย่างงเกะกะ ชั้นจึงเดาว่าด้านนี้มันต้องแบกน้ำผึงแน่เลย ชั้นคอนเฟิร์ม”
The Judge was amazed by how the man was able to figure all this out. He ordered him to be set free. The stranger and the merchant set out to look for the missing camel. They found him near the spot where the stranger had seen the footprints. The merchant took his camel and thanked the smart stranger for his help.
(ย่อหน้าสุดท้ายแย้ว-ผู้แปล) ศาลทึ่งในคำแจกและคำแจงของชายนิรนามเป็นอย่างยิ่ง (ประมาณคนอะไรหว่ะ ตอบได้โดนใจจิงๆ-ผู้แปล) พ่อค้ากับชายนิรนามออกไปตามหาอูฐด้วยกัน พวกเขาพบมันอยู่ใกล้กับจุดที่ชายนิรนามพบรอยเท้า พ่อค้าจับอูฐและขอขอบพระคุณท่านชายนิรนามเป็นอย่างยิ่ง
ที่ไปที่มา : http://www.2mfm.org/content/view/460/147/
แปลภาษาไทยโดย : แอนตี้ บิดอะฮ์ เอาว์ ยูสุฟ บิน สุลัยมาน อัลมันญูวีย์ อัลกะรอบีย์ (25 สิงหาคม 2553 เวลา 06.03 น.)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ส.ค. 25, 2010, 06:08 AM โดย anti-bid'ah »
رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ
