
ชัยค์ อะฏียะฮ์ ซ็อกร์ (ร่อฮิมะฮุลลอฮุตะอาลา) เป็นปราชญ์มุฟตีแห่งอียิปต์อย่างแท้จริง ท่านตอบปัญหาศาสนาเหมือนกับมีตำราของตรงหน้า ผู้ที่โทรศัพท์มาถามปัญหาศาสนาท่านชัยค์อะฏียะฮ์ทางโทรทัศน์นั้น ถามยังไม่ทันจบ ท่านก็ตอบให้อย่างครอบคลุมจนผู้ถามกระจ่างจนไม่มีอะไรจะถาม
มีวันหนึ่ง ท่านได้มาสอนอบรมนักศึกษาปริญญาโทและด็อกเตอร์ที่หอพักนักศึกษานานาชาติ เมื่อท่านสอนเสร็จ ผมเห็นท่านชัยค์อะฏียะฮ์ เดินทางกลับบ้าน โดยไม่มีใครติดตามเลย ปรากฏว่าท่านไม่มีรถส่วนตัว แต่ท่านขึ้นรถเมล์ที่แน่นไปด้วยผู้โดยสาร แน่นอนว่าที่นั่งบนรถเมล์ไม่มีให้เหลือ แต่เมื่อท่านยืนในรถเมล์ ผู้คนนั่งอยู่เห็นเชคอะฏียะฮ์ ก็ตกใจรีบลุกให้เชคนั่ง พอกระเป๋ารถเมล์จะมาเก็บค่าโดยสาร เมื่อพบว่าเป็นท่านเชค ก็ไม่กล้าเก็บตังค์
ท่านสงบเสงี่ยม สมถะ และน่าเกรงขามมาก ๆ ท่านไปใหนมาใหนคนเดียว เพราะท่านมีอัลเลาะฮ์อยู่ในความรู้สึกของท่านเสมอนั่นเอง!
อ่านแล้วทำให้นึกถึงคุณลักษณะของท่านรอซูลุ้ลลอฮฺ...
เพราะท่านรอซูลุ้ลลอฮฺนั้นใช้ชีวิตแบบสมถะ ไม่ถือตัว สงบเสงี่ยม
ผู้คนรักท่าน เคารพท่าน เกรงขามท่าน
แม้ท่านจะมิได้เป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างรอซู้ลท่านอื่นๆก่อนหน้านี้...
แต่ท่านเป็นความรักความเมตตาอันยิ่งใหญ่ที่อัลลอฮฺทรงส่งมาในยุคสุดท้ายนี้...
อัลฮัมดุลิลลาฮฺ...
ทำให้รู้สึกว่า...การประกาศว่าเรานั้นเดินตามแนวทางของท่านรอซุลุ้ลลอฮฺหรือไม่
อาจไม่จำเป็นที่จะต้องใช้วาจากล่าวประกาศออกไปเลย...
หากการกระทำและคุณลักษณะบ่งบอกออกมาว่าใช่...
ภาพนั้นจะฉายชัดออกมาด้วยรัศมีแห่งอีหม่าน...
ซึ่งเป็นอะไรที่ฉายชัดไปถึงหัวใจคนรอบข้างที่ได้สัมผัสพบเจอ...
อินชาอัลลอฮฺ...
และเท่าที่อ่านในประวัติ...ไม่พบเจอเลยว่า...บรรดารอซุ้ล
ที่อัลลอฮฺทรงส่งมานั้นจะอิจฉาหรือใส่ร้ายต่อกัน...
บรรดารอซู้ลต่างให้เกียรติกันและกัน ไม่อิจฉาต่อกัน
หรือประกาศว่าตนนั้นดีกว่าเลย...
จึงเป็นสัญลักษณ์อันโดดเด่นของบรรดาผู้นำทุกคน
ซึ่งเป็นศาสนทูตของอัลลอฮฺที่ถูกส่งมายังเรา...
วัสลามค่ะ