อัสสลามุอะลัยกุมอัลหัมดุลิลลาฮฺ ผมได้เดินทางกลับมาถึงหอพักของผมโดยสวัสดิภาพแล้ว หลังจากการได้เข้าร่วมโครงการ
"ค่ายห้องสมุดที่ปลายฝัน จุดประกายทางปัญญา สู่สันติภาพที่ยั่งยืน" ที่หมู่บ้านเงาะกาโป ต.บันนังสตา อ.บันนังสตา จ.ยะลา แต่ผมมีโอกาสได้ร่วมแค่สองวันหนึ่งคืนเท่านั้น เพราะโปรแกรมของผมเองได้กำหนดไว้แค่นี้เท่านั้น เพราะหลังจากนั้น ผมก็มีโปรแกรมค่ายที่อื่นต่อ ก็เลยไม่สามารถที่จะร่วมค่ายได้จนถึงวันสุดท้าย คือวันที่ ๒๘ พ.ย. นั้นเอง
โดยค่ายดังกล่าวนี้ ก็จะแบ่งออกเป็นสามชุดใหญ่ ๆ ชุดหนึ่งคุมค่ายเด็ก ชุดที่สองช่วยก่อสร้างห้องสมุด และชุดที่สามเยี่ยมเยียนชาวบ้านในละแวกดังกล่าว ส่วนผมได้ร่วมในชุดแรก คือมาช่วยคุมค่ายหรือเป็นมุร็อบบีย์นั้นเอง
สำหรับสองวันหนึ่งคืนที่ผ่านมา ผมได้รับอะไรหลากหลายอย่างจากวิชาความรู้และประสบการณ์ โดยเฉพาะที่มีการร้องอนาชีดเวอร์ชั่นมลายูยามบ่อยมาก ๆ ผมได้มีโอกาสในการร่วมค่ายในครั้งนี้ ถือเป็นครั้งแรกที่ได้ร่วมทำค่ายกับทีมงานเด็กมลายูและกับเด็กค่ายมลายู ซึ่งมีโอกาสได้ทำหน้าที่ทั่วไปอะไรหลาย ๆ อย่าง (กล่าวคือ เขาใช้ให้ทำสิ่งใดก็จะทำสิ่งนั้น) เช่น เป็นพี่เลี้ยงค่าย ฝ่ายสวัสดิการ ฝ่ายอิบาดะฮ์ และฝ่ายกิจกรรม แต่ละอย่างก็ได้ปฏิบัติถึงแม้นจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ของการช่วยในหน้าที่ต่าง ๆ ก็ตาม (เพราะไปแค่สองวันหนึ่งคืนเท่านั้น) แต่ที่น่าประทับใจมาก ๆ สำหรับผมก็คือ การประชุมสรุปงานรายวันและจัดโปรแกรมของอีกวัน ซึ่งการประชุมนั้นกินเวลาไปหลังเที่ยงคืนเลย
ผมแอบถามบางคนว่า เป็นแบบนี้ทุกคืนหรือป่าว? เขาตอบว่า ใช่แล้ว เฮอะ ๆ นั้นแหละที่ผมแอบเห็นมุร็อบบีย์กับมุร็อบบียะฮ์หลายคนแอบหลับและหนีไปหลับก็มี
ส่วนกิจกรรมทั้งสองวันที่ผ่านมานั้น วันที่ ๒๕ ที่ผ่านมา มีกิจกรรมแบ่งเป็นฐานใหญ่สองกลุ่ม และสลับการให้ความรู้ของมุร็อบบีย์กับมุร็อบบียะฮ์ (แต่ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องอะไรเท่านั้นเอง เพราะผมเพิ่งมาถึงก่อนสิบโมงเช้าของวันนั้น) หลังเที่ยงก็เป็นกิจกรรมการแบ่งฐานการเรียนรู้เกี่ยวกับยาเสพติด โดยแบ่งออกเป็น ๖ ฐาน สำหรับผมรับผิดชอบในฐานที่ ๖ ฐานอาการและผลกระทบของยาเสพติด ส่วนช่วงเย็นก็เป็นกิจกรรมนันทนาการ โดยปล่อยให้เด็กพักผ่อนตามอัธยาศัยภายในบริเวรค่าย และส่วนกิจกรรมภาคกลางคืนนั้น ผมจำไม่ได้แล้วว่าเป็นอะไร แต่ที่แน่ ๆ ตลอดทั้งวันทั้งคืนของระหว่างช่วงที่ว่าง ๆ ก็จะแทรกด้วยอนาชีดจากมุร็อบบีย์ตลอดเวลาเลย ฮ่า ๆ
และสำหรับวัน (ที่ ๒๖) นี้ ก็มีกิจกรรมออกกำลังกายยามเช้า ต่อมาในภาคเช้าก็มีการพาเด็กไปเยี่ยมเยียนห้องสมุดที่กำลังก่อสร้าง (ซึ่งก็อยู่ใกล้ ๆ คนละข้างรั่วกันเอง) ต่อมาก็พาเด็กกลับมา แล้วก็ทำกิจกรรมเวิร์คช็อป โดยให้เด็กแต่ละกลุ่มวาดภาพ "ห้องสมุดในฝัน" แต่ละกลุ่มก็แสดงฝีมือการวาดได้ดี และออกมาพรีเซ็นต์ได้ดี ต่างก็มีลีลาท่าทางการบรรยายภาพได้ดีมาก ๆ มีทั้งเขิน พูดไม่ออก พูดเก่งจนกลายเป็นพูดมากก็มี ฯลฯ ส่วนหลังเที่ยง เป็นกิจกรรมที่ให้เด็กพักผ่อนหย่อนกาย เพื่อให้พี่เลียงทุกคนได้พักผ่อนได้ด้วย หลังจากที่อบหลับอดนอนมาหลายวัน และช่วงเวลาว่างหรือการรอเข้าโปรแกรมต่อไป ก็มีการเสริมและแทรกด้วยอนาชีดต่าง ๆ อีกแล้ว
ส่วนช่วงเย็นหลังอัศรินั้น ผมได้เดินทางกลับคร้าบ เลยไม่รู้ว่าเป็นกิจกรรมอะไร
แต่ก็มีนั้นแหละครับ
ต่อมา ขอโม้เกี่ยวกับอาหารทั้งสองหนึ่งคืนที่ผ่านมา โดยจะให้เด็กกินในถาด (ตะลัม) นั้นเอง แต่ละมื้อมีความเอร็ดอร่อยไม่เหมือนกัน แต่ที่แน่ ๆ ของแต่ละมื้อหลัก ๆ ก็จะขาดสองอย่างไม่ได้เลย คือ ซามา (น้ำพริก) และปลีกกล้วย (มีเกือบทุกมื้อเลย
)
ดังนั้น ค่ายนี้ ก็ถือว่าเป็นค่ายที่มีการร่วมแรงร่วมใจเป็นอย่างดี มีพี่เลี้ยงที่อยู่หลัก ๆ ทั้งมุร็อบบีย์และมุร็อบบียะฮ์ แต่ก็มีอีกเช่นกันที่เข้า-ออกสลับไปมาเกือบทุกวัน รวมทั้งตัวผมเองที่เข้าข่ายเข้า-ออก และใครอีกหน่า? ฮ่า ๆ สำหรับเด็ก ๆ ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มีทั้งว่านอนสอนง่าย ซนเหมือนลิงก็มี อ้อร้อก็มี นิ่ง ๆ ก็มี น้ำนิ่งไหลลึกก็มี สันโดษก็มี แอบปิ้งก็มี ฯลฯ และด้านผู้ปกครองก็จะมีทั้งที่มาแอบดูด้วยความเป็นห่วง และแอบเอาเสื้อผ้ามาให้ลูก ๆ แทนตัวเก่า
สำหรับเรื่องอื่น ๆ ก็ค่อยติดตามชมจากรูปภาพต่าง ๆ ก็แล้วกัน หากว่ามีพี่น้องที่ไปร่วมค่ายมาอัพโหลดภาพให้ได้รับชมกันอีก หรือว่าติดตามได้จากรูปภาพที่มีอยู่แล้วน่ะครับ เช่น...
ซานา ลงรูปหน่อยแล
ชอบพาดพิงถึงชื่อเราจิงๆ
มองในรูปก็หาไม่เจอหรอกก จะบอกว่ามีเพื่อนคนนึงไม่เคยไปค่ายมาก่อน พอได้ไปแล้วติดใจจะไปอีก
จากที่ทีมงาน วสส.ยะลา ในนาม "Public health officer for social welfare (PHOS) กลุ่มนักสาธารณสุขเพื่อสังคม" ได้เข้ามาร่วมเป็นพี่เลี้ยงค่ายและได้มาร่วมจัดกิจกรรมต่าง ๆ ให้กับเด็ก ๆ นั้น เด็กบางคนก็ยังคิดถึงก๊ะ ๆ อยู่อีกเลย และที่ยิ่งกว่านั้น ยังได้ยินแว๊บ ๆ มาว่า เสียดายที่พวกเขา (PHOS) ไม่ได้อยู่ร่วมค่ายจนจบ (แต่เป็นเพราะโปรแกรมของกำหนดการได้กำหนดให้พวกเขา (PHOS) เพียงแค่วันสองวันเท่านั้น
ตอนนี้สมาชิก SS ที่อยุ่ในค่ายคงเหลือแต่ท่าน astuly
ตอนนี้ ผมได้เดินทางกลับออกจากค่ายแล้ว เพราะครบกำหนดการสองวันหนึ่งคืนที่สามารถไปร่วมค่ายดังกล่าว เมื่อครบแล้วก็ต้องกลับเหมือนพี่น้องหลาย ๆ คนนั้นแหละ แต่ก็คงมีเจ้าถิ่นแถว ๆ ค่าย
เป็นเจ้าถิ่น ไม่ใช่คนในสมาพันธ์ นศ. เป็นคนนอก 
เพื่อคอยติดตามเฝ้าสถานการณ์อยู่อย่างแอบ ๆ ซ่อน ๆ (มั่งส์?!) ว่าแต่ชายลึกลับคนนี้ เป็นใครกันแน่? หรือว่าเป็นชายคนนั้นที่ชอบเดินไปมารอบภายในค่ายหรือป่าว?
สรุปว่าอยุ่ค่ายนี้แบบงงๆกับตัวเองเหมือนกัน
สงสัยคงงง ๆ กับตัวเอง จนขนาดเดินผ่านแล้ว ไม่ทักทายกันบ้างเลย
(หากคาดเดาไม่ผิด) เล่นเดินปาดหน้าแล้วก็เดินหายไป
(พร้อมกับเพื่อนอีกสองคน)
ดังนั้น ขอจบการรายงานข่าวของการเข้าร่วมค่ายของผมเพียงเท่านี้ก่อน หากมีอะไรก็จะมาต่อเติมเสริมคำอีกครับ...อินชาอัลลอฮฺ - วัสสลามุอะลัยกุม
