มะฮัร VS สินสอด !?!

[hiddenmin]

Tweet

 

เมื่อก่อนเข้าใจว่าสองอย่างนี้คืออันเดียวกัน

ต่อมาชักไหวหวั่น ใช่เหมือนกันรึเปล่า

มาถึงวันนี้ คิดว่ามันต่าง


ขอผู้รู้โปรดชี้แจงด้วย 

[Al Fatoni]

ฟังข่าวช่อง ๓ เมื่อวาน ประจวบเหมาะสมพอดีที่มีนักกฎหมายท่านหนึ่งบอกความหมายของคำว่า "สินสอด" ไว้พอสรุปได้ว่า

        "สินสอด" หมายถึง ทรัพย์น้ำใจที่ทางฝ่ายสามีจะมอบให้แก่บิดามารดาของฝ่ายหญิงในพิธีสมรส ในฐานะที่ทั้งยอมยกลูกสาวให้ตน"

        ส่วน "มะหัร" หมายถึง "ทรัพย์ที่ทางสามีจะมอบแก่ภารยาของตนในพิธีสมรส ไม่ใช่บิดามารดาของเธอ" แต่เมื่อเธอได้รับมันแล้ว เธอก็สามารถที่จะมอบทรัพย์บางส่วนแก่ใครก็ได้ที่เธอต้องการ

        ผิดถูกยังงัยก็ท้วงได้ครับ ความเข้าใจนี้ผมเอามาจาก อ.ที่คณะอีกทีครับ เพราะแกท้วงเรื่องความแตกต่างระหว่าง "สินสอด" กับ "มะหัร" อยู่บ่อยๆ - วัลลอฮุอะอ์ลัม

[Al Fatoni]

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1437 ระบุว่า "การหมั้นจะสมบูรณ์เมื่อฝ่ายชายได้ส่งมอบหรือโอนทรัพย์ สินอันเป็นของหมั้นให้แก่หญิง เพื่อเป็นหลักฐานว่าจะสมรสกับหญิงนั้น
       เมื่อหมั้นแล้วให้ของหมั้นตกเป็นสิทธิแก่หญิง
       สินสอด เป็นทรัพย์สินซึ่งฝ่ายชายให้แก่บิดามารดา ผู้รับบุตรบุญธรรม หรือผู้ปกครองฝ่ายหญิง แล้วแต่กรณี เพื่อตอบแทนการที่หญิงยอมสมรส ถ้าไม่มีการสมรสโดยมีเหตุสำคัญอันเกิดแก่หญิง หรือโดยมีพฤติการณ์ซึ่ง ฝ่ายหญิงต้องรับผิดชอบ ทำให้ชายไม่สมควรหรือไม่อาจสมรสกับหญิงนั้น ฝ่ายชายเรียกสินสอดคืนได้
       ถ้าจะต้องคืนของหมั้นหรือสินสอดตามหมวดนี้ ให้นำบทบัญญัติ มาตรา 412 ถึง มาตรา 418 แห่งประมวลกฎหมายนี้ ว่าด้วยลาภมิควรได้มาใช้ บังคับโยอนุโลม
 
________________
อ้างจาก -=> บรรพ 5 ครอบครัวลักษณะ 1 การสมรส หมวด 1 การหมั้น มาตรา 1435 ถึง มาตรา 1447/2 จาก "เว็บสำนักงานกฎหมายพี่ศิริ ทนายความ"

[Al Fatoni]

มะหัร

        อัลกุรฺอาน -=>
                           ความว่า “พวกเจ้าจงมอบปัจจัยทานเป็นของขวัญแก่เหล่าสตรีเถิด” (อันนิสาอฺ : 4)

        อัลหะดีษ -=> ความว่า “นะบีมูฮัมมัดได้กล่าวแก่ชายคนหนึ่งที่ต้องการแต่งงานกับสตรีนางหนึ่งว่า จงหาค่ามะฮัรถึงแม้จะเป็นแหวนเหล็กเพียงวงหนึ่งก็ตาม แต่ชายคนนั้นไม่สามารถหาได้เช่นเดียวกัน ท่านนะบี จึงแต่งงานด้วยการให้ชายคนนั้นสอนบางซูเราะฮ์ในอัลกุรอานให่แก่สตรีที่จะแต่งงานด้วย” (รายงานโดยอัลบุคอรีย์/5135)

_____________
อ้างจาก -=> บทความเรื่อง " มะฮัร (ค่าสินสอด)" จากหนังสือ "แต่งงานง่าย  ซินายาก" โดย อ.มัสลัน  มาหะมะ

[Bangmud]

 

ฟังเทป อาจารย์ อิสมาแอล วิสุทธิปราณี จะบอกเสมอ ๆ

สินสอด มอบให้พ่อแม่เจ้าสาว เหมือนเป็นค่าน้ำนม

มะฮัรฺ มอบให้เจ้าสาวในวันแต่งงาน, เมื่อผ่านการนิกาหฺแล้ว เป็นของเจ้าสาวครึ่งหนึ่ง เมื่อมีเพศสัมพันธ์แล้ว เป็นของเจ้าสาวทั้งหมด

ผมจำมาอย่างนี้ตลอด

วัลลอฮุอะอฺลัม

[Sunni Partisan]

ท่าน อาจารย์ อาดำ มะหะหมัด เคยบอกว่า

ไม่ควรจะใช้คำว่าสินสอด เพราะท่านเกรงว่าจะไม่เซาะฮ์ เนื่องจากในอิสลามไม่มีค่าน้ำนม

ที่สำคัญ สินสอดนั้นเหมือนกับการปฏิบัติในยุคญาฮีลียะห์ ซึ่งที่เวลาบุตรสาวแต่งงาน  ทรัพย์สินนั้นจะตกเป็นของบิดามารดาทันที

โดยที่ลูกสาวนั้น ไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินที่ผู้ชายมอบให้

ซึ่งแตกต่างโดยสิ้นเชิงกับความหมายของมะฮัรในอิสลาม

มะฮัรในอิสลามนั้นคือ ทรัพย์สินต่างๆ ที่ฝ่ายชายมอบให้ เพื่อเป็นการแสดงถึงเกียรติของผู้หญิง

และบิดามารดานั้นไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์นี้ เว้นแต่ ด้วยการยินยอมของบุตรสาว

จากความหมายข้างต้น เราจะเห็นว่า มะฮัรและสินสอดนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

โดยที่จากคำนิยามของสินสอดนั้น คือ สิ่งที่อิสลามให้การปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง!          
                   
                       วัลลอฮุอะอฺลา วะ อะอฺลัมบิซซ่อวาบ

[nada-yoru]

ได้ความรู้เพิ่ม...

เชื่อว่า ผู้ชายหลายคนก็คงตระหนักและกังวลกับเรื่องนี้
เพราะข้าน้อยมีทั้งพี่ชายและพี่สาว มีทั้งน้องชายและน้องสาว...

คนไทยเรา แม้จะนับถือศาสนาอิสลาม แต่ก็ยังคงมีการเรียกค่่า "สินสอด"
อยู่ในบางพื้นที่ค่ะ...เพราะเขาเชื่อว่า พ่อแม่ควรจะได้รับทรัพย์สินตรงนี้
เพราะว่าลูกสาวแต่งงานแล้วออกจากเรือนไปอยู่กับสามี...
บางแห่งก็เชื่อว่า ลูกสาวคือทรัพย์สินของพ่อแม่ หากใครต้องการ
หรือนำไปอยู่ที่อื่นก็จำเป็นต้องเสียค่าสินสอดให้พ่อแม่ที่เลี้ยงดูมา...
อย่างเพื่อนคนจีนก็ยังเคยบ่นๆว่า เกิดเป็นผู้หญิงนั้นลำบาก
เวลาแต่งงานต้องย้ายไปอยู่บ้านสามี มีหน้าที่ไม่ต่างจากทาสของคนที่นั่น
พ่อแม่ที่มีลูกสาวจึงต้องเรียกค่าสินสอดจากฝ่ายชาย เพราะเขาเอาลูกของตัวเอง
ไปใช้งาน อะไรประมาณนั้น...
ซึ่งแต่ละพื้นที่ก็มีความเชื่อหรือความคิด มุมมองที่แตกต่างกัน...

แต่อิสลามเราได้ให้คำจำกัดความไว้อย่างดีแล้ว...
พ่อกับแม่ของข้าน้อยก็น้อมรับบัญชานั้นโดยดุษฎี
ในพิธีแต่งงานของลูกสาวจึงมีแค่ค่ามะฮัรฺที่พ่อให้ลูกสาวเป็นคนเสนอเอง...

เพราะพ่อแม่เลี้ยงลูกมาหวังให้ลูกมีความสุข...
หากคนที่มาขอนั้นพอจะนำพาลูกของตนไปสู่หนทางของอัลลอฮฺ
เป็นคนมีความรับผิดชอบ ค่าสินสอดก็ไม่จำเป็นแต่อย่างใด...

ส่วนมะฮัรฺนั้นยกให้เป็นเรื่องของลูกสาว...
เพราะนั่นเป็นสิทธิ์ของลูกสาว...

แล้วทางฝั่งพี่ชายเอง...หากฝ่่ายหญิงเรียกสิ่งใดมาก็พยายามสนองตอบ...
อันนี้เจอหลายกรณี...จึงบอกได้แค่ว่า มุสลิมเราก็จริง หากอยู่ต่างพื้นที่กัน
ความเชื่อและค่านิยมของแค่ละพื้นที่ก็ย่อมแตกต่างกันไป...



แต่ไม่อยากให้ผู้หญิงเรามีความเชื่อว่า หากได้ค่าสินสอด
หรือมะฮัรฺเยอะๆแล้ว หมายความว่าเรานั้นมีคุณค่ามาก
ตามจำนวนของมะฮัรฺเลย...หลายๆคนเลยเรียกซะน่าใจหาย
บางคนเรียกให้เกินหน้าผู้หญิงคนอื่นๆในหมู่บ้าน
เพื่อประกันว่าฉันนั้นมีค่าเหนือหญิงใด เพราะฝ่ายชาย
นำมะฮัรฺมาให้มากกว่าใครในหมู่บ้าน...
ไม่อยากให้เราตีค่าตัวเองหรือยกระดับคุณค่าตัวเอง
ด้วยการเรียกมะฮัรฺเสียสูงลิบ...
เพื่อให้คนฟังได้ฮือฮากันทั่วหน้าเลย...

เพราะคุณค่าที่แท้จริงของผู้หญิง ไม่ได้อยู่ที่จำนวนของมะฮัรฺเลย
แต่อยู่ที่จรรยามารยาทและบทบาทหน้าที่ที่ถูกอบรมมา
เพื่อการเป็นภรรยาที่ดีและเป็นมารดาแห่งศรัทธาชน...

ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าใครเรียนมามากหรือเรียนมาน้อย
หากความรู้ที่มีนั้นไม่ได้สร้างประโยชน์ที่แท้จริงให้กับเรา
และบุตรของเราที่จะมีมาในอนาคต...

บางคนถึงกับกล่าวว่า ลูกสาวฉันจบโท สินสอดต้องได้อย่างน้อย
เท่านั้นเท่านี้ บางคนก็ดูถูกผู้หญิงที่จบแค่ป.หกว่าเรียนมาแค่นี้
แล้วมาเรียกมะฮัรฺซะเยอะ...หรือให้ค่าที่ความสวย
หากว่าคนใดสวยมากก็ควรจะได้ค่ามะฮัรฺมากหน่อย
คนไหนสวยน้อยหน่อยก็ลดหลั่นกันไป...

ก็ไม่อยากให้ใครมาตีค่าผู้หญิงด้วยกับสิ่งอื่นเลย
นอกจากคุณงามความดีที่ผู้หญิงคนนั้นได้กระทำมา
และยังคงยึดมั่นกระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอ...


เราควรยกระดับคุณค่าของตัวเองด้วยกับการพยายาม
กระทำสิ่งที่ดีงามมากกว่าการพยายามยกระดับคุณค่าของตัวเอง
ด้วยกับจำนวนมะฮัรฺ


เพราะหากไม่ใช่...เราอาจจะได้สามีที่มีแค่เงินแต่ปราศจากความดี
เพราะคนดีมีอีหม่านแต่ไม่รวยนั้นมีเยอะ...เราอาจจะตัดสินใจ
พลาดหากเราวางมาตรฐานคุณค่าตัวเองเอาไว้ที่จำนวนของมะฮัรฺ

ยังเคยแนะนำน้องชายเลยว่า...หากพบว่่าผู้หญิงคนใดมีจรรยา
มารยาทที่ดี แต่งกายเรียบร้อย หน้าตาดี เรียนมาสูง
อย่าเพิ่งคิดว่า เธอคนนั้นจะไม่ยอมรับเราหรือว่าเธอคนนั้น
มีคนจองไว้แล้ว แต่ให้กล้าที่จะเดินเข้าไปสู่ขอเธอแต่งงาน
เพราะผู้ชายหลายคนก็คิดเช่นนั้นแหล่ะ ก็เลยไม่มีใคร
ไปขอเธอหรือเอาเธอลงมาจากคาน...และเธอคนนั้นก็อาจจะอาย
เกินกว่าจะประกาศตนว่าพร้อมจะลงจากคาน...
ซึ่งบางครั้ง เราอาจจะโชคดีกว่านั้น เมื่อหญิงผู้นั้นไม่ได้เรียกค่า
มะฮัรฺซะสูงตามที่ใครๆแอบคิดกันอยู่ก็ได้...



ปล.เป็นความคิดเห็นส่วนตัว หากผิดพลาดประการใด
ชี้แนะด้วยนะคะ...^^

วัสลาม