สูเราะฮฺ อัลมุซซัมมิล อายะฮฺที่ 8-14คำอ่าน8. วัซกุริสมะ ร็อบบิกะวะตะบัตตัลอิลัยฮิตับตีลา
9. ร็อบบุลมัชริกิ วัลมัฆริบิ ลา..อิลาฮะอิลลาฮุวะฟัตตะคิซฮุ วะกีลา
10. วัศบิรฺอะลามายะกูลูนะ วะฮฺญุรฺฮุม ฮัจญร็อน..ญะมีลา
11. วะซัรฺนี วัลมุกัซซิบีนะ อุลิน..นะอฺมะติ วะมะฮฺฮิลฮุมเกาะลีลา
12. อิน..นะละดัยนา..อัน..กาเลา..วะญะหีมา
13. วะเฏาะอามัน..ซาฆุศเศาะติว..วะอะซาบัน อะลีมา
14. เยามะตัรฺญุฟุลอัรฎุ วัลญิบาลุ วะกานะติลญิบาลุ กะษีบัม..มะฮีลา
คำแปล R1.8. And remember the Name of your Lord and devote yourself to Him with a complete devotion.
9. (He alone is) the Lord of the east and the west, La ilaha illa huwa (none has the right to be worshipped but He). So take Him alone as Wakil (Disposer of your affairs).
10. And be patient (O Muhammad) with what they say, and keep away from them in a good way.
11. And leave Me alone to deal with the beliers (those who deny My verses, etc.), and those who are in possession of good things of life. And give them respite for a little while.
12. Verily, with us are fetters (to bind them), and a raging Fire.
13. And a food that chokes, and a painful torment.
14. On the Day when the earth and the mountains will be in violent shake and the mountains will be a heap of sand poured out and flowing down.คำแปล R2.8. และเจ้าจงกล่าวระลึกถึงพระนามแห่งองค์อภิบาลของเจ้า และเจ้าจงผูกขาดต่อ (การทำอิบาดะฮฺใน) พระองค์อย่างแท้จริงเถิด
9. พระผู้ทรงอภิบาลแห่งทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ ดังนั้นเจ้าจงยึดพระองค์เป็นที่มอบหมายเถิด
10. และเจ้าจงอดทนต่อสิ่งที่พวกนั้นพูด (ให้ร้าย) เถิด และเจ้าจงปลีกตัวออกจากพวกเขาด้วยดี
11. และเจ้าจงปล่อยข้าไว้กับบรรดาผู้ว่า (คำประกาศของเจ้า) เป็นความเท็จ ซึ่งเป็นพวกที่ครองไว้ซึ่งความสุข และเจ้าจงให้โอกาสแก่พวกนั้น สักชั่วเวลาเพียงเล็กน้อย
12. แท้จริงที่เรามีโซ่ตรวนและไฟนรก (เตรียมไว้ให้แล้ว)
13. และมีอาหารที่ขื่นขมและการลงโทษอันแสนทรมาน
14. (สิ่งเหล่านี้อุบัติขึ้น) ในวันที่แผ่นดินและขุนเขาสั่นสะเทือนรุนแรง และภูเขาได้กลายมาเป็นกองทรายที่ไหลร่วนคำแปล R3.8. จงระลึกถึงพระนามของพระผู้อภิบาลของเจ้าและจงอุทิศตัวของสูเจ้าให้พระองค์โดยเฉพาะ
9. พระองค์คือเจ้าของทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ ดังนั้นจงเอาพระองค์เท่านั้นเป็นผู้คุ้มกันของเจ้า
10. และจงอดทนต่อสิ่งที่พวกเขากล่าวและจงออกห่างจากพวกเขาด้วยดี
11. จงปล่อยไว้ให้ฉันจัดการกับพวกคนมั่งคั่งที่ปฏิเสธ (สัจธรรม) และจงปล่อยเขาไว้อย่างนั้นชั่วขณะหนึ่ง
12. เรามีโซ่หนัก (สำหรับพวกเขา) และไฟที่ลุกโชน
13. และอาหารที่ติดลำคอและการลงโทษอันเจ็บปวด
14. สิ่งนี้จะเกิดขึ้นในวันที่โลกและภูเขาจะกลายเป็นกองทรายที่กระจัดกระจายคำแปล R4.8. และจงรำลึกถึงพระนามแห่งพระเจ้าของเจ้า และจงตั้งจิตมั่นต่อพระองค์อย่างเคร่งครัด
9. พระเจ้าแห่งทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ ดังนั้นจงยึดพระองค์ให้เป็นผู้คุ้มครองเถิด
10. และจงอดทนต่อสิ่งที่พวกเขากล่าวร้ายและจงแยกตัวออกจากพวกเขาด้วยการแยกตัวอย่างสุภาพ
11. และจงปล่อยข้ากับบรรดาผู้ปฏิเสธผู้สำราญ และจงผ่อนผันให้แก่พวกเขาสักเล็กน้อย
12. แท้จริง ณ ที่เรานั้นมีตรวนและกองไฟลุกโชน
13. และอาหารที่ติดลำคอและการลงโทษอันเจ็บปวด
14. วันที่แผ่นดินและภูเขาจะสั่นสะเทือนและภูเขาจะกลายเป็นกองทรายไหลพรูคำแปล R5.๘. และเจ้าจงกล่าวระลึกถึงพระนามแห่งพระผู้ทรงอภิบาลของเจ้าในขณะเริ่มการอ่านกุรอานตั้งแต่ต้นซูเราะห์ ทั้งในละหมาดหรือในวาระทั่วไปก็ตาม และเจ้าจงผูกขาดตัวเองต่ออัลเลาะห์อย่างแท้จริงด้วย ด้วยการทำอิบาดะฮฺและทำจิตใจให้ผูกมัดกับพระองค์ตลอดเวลา
๙. พระเจ้าเป็นพระผู้ทรงอภิบาลแห่งทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ ดังนั้นเจ้าจงยึดพระองค์เป็นที่มอบหมายเถิด
๑๐. และเจ้าจงอดทนต่อสิ่งที่พวกเขาพูดวิพากษ์ และให้ร้ายเจ้าในเรื่องของการประกาศสัจธรรมและเจ้าจงปลีกตัวจากพวกเขาโดยดีโดยไม่ต้องเสียดายหรือเสียใจ ที่มิได้พวกเขามาร่วมอุดมการณ์อิสลาม
๑๑. และเจ้าจงเว้นข้าไว้ให้จัดการแก่บรรดาจำพวกที่ใส่ไคล้ว่าคำประกาศต่าง ๆ ของข้าที่มอบแก่เจ้าเป็นความเท็จซึ่งคนพวกนี้เป็นพวกที่มีความสุขทางโลกอย่างดีเหนือกว่าพวกเจ้า มีฐานะสูงกว่าและมีอำนาจมากกว่าและเจ้าจงผ่อนปรนพวกเขาไว้สักเล็กน้อย ยังไม่ต้องรีบร้อนจัดการแก่พวกเขา ซึ่งต่อมาพวกเขานั้นก็ถูกฆ่าตายในสงครามบะดัร ๗๐ คน และถูกจับเป็นเชลยอีก ๗๐ คน ซึ่งล้วนเป็นชาวกาฟิรมักกะห์ในระดับบริหารทั้งสิ้น
๑๒. แท้จริงเรานี้มีโซ่ตรวนและมีเปลวไฟที่จะใช้ลงโทษพวกที่เนรคุณทั้งมวล
๑๓. และมีอาหารซึ่งสุดแสนขมขื่น นั่นคือต้นซากูมและน้ำหนองซึ่งชาวนรกต้องกล้ำกลืนกินมันเป็นอาหารและการลงโทษอันทรมานที่สุด
๑๔. ในวันซึ่งแผ่นดินและภูเขาโคลงเคลงประดุจดังเรือที่เดินในทะเลอันเต็มไปด้วยคลื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูเขา ซึ่งเคยยืนอยู่อย่างมั่นคงได้กลายเป็นพะเนินทรายที่พังทลายลงมา จากกองทันทีที่ตักบางส่วนออกไป