สรุปใจความสำคัญจากมัจลิสบรรยายหนังสือ "หิกัม"
โดยอาจารย์อาริฟีน แสงวิมาน
เมื่อ ๑๕-๐๕-๒๐๑๑ สอนที่สถาบันกุดวะฮ์ฯ กรุงเทพมหานคร
-
ตศ็อววุฟ คือจิตวิญญาณของศาสนา, เมื่อไม่มีตศ็อววุฟก็เหมือนโครงกระดูกที่ไร้วิญญาณ
- การที่อัลลอฮฺทรงถามสิ่งๆ หนึ่ง นั่นไม่ได้หมายความว่าพระองค์ทรงไม่รู้ข้อเท็จจริงของสิ่งนั้น แต่พระองค์ทรงประสงค์จะทำการ
"อิซฮาร" หรือเปิดเผยให้สิ่งถูกสร้างอื่นๆ ได้รับรู้ถึงข้อเท็จจริงของสิ่งนั้นด้วย ซึ่งพวกเขา (สิ่งถูกสร้างอื่นๆ นั้น) มิอาจรู้ถึงข้อเท็จจริงของสิ่งๆ หนึ่งได้ เว้นแต่อัลลอฮฺจะทรงเปิดเผยถึงข้อเท็็จจริงของสิ่งนั้นให้เขาได้รับรู้นั่นเอง
- ต่อให้ความดีที่ถูกทำนั้นจะยิ่งใหญ่สักเพียงใด แต่หากทำไปโดยไม่มีความบริสุทธิ์ใจต่ออัลลอฮฺแล้ว ความดีนั้นก็ย่อมถูกปฏิเสธและเปล่าประโยชน์ไป
-
ตศ็อววุฟ จะทำให้จิตใจของเราเกิดความนอบน้อม (ตะวัฎฎู
อฺ) ต่ออัลลอฮฺ
- คนที่จิตใจ
"อุบูดียะฮ์" นั้น จะชอบทำ
อะมัล
อิบาดะฮ์ต่ออัลลอฮฺ
-
ศูฟีย์ คือผู้ที่ถูกชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ ซึ่งการจะเป็นศูฟีย์นั้นลำบาก และต้องใช้ความพยายามและอดทนสูง
- ผู้ที่อยู่ในเฏาะรีเกาะฮ์ ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นศูฟีย์เสมอไป แต่ถือว่าเขาเป็นเพียงผู้เริ่มต้น (ไปสู่การเป็นศูฟีย์) เท่านั้น และหากเขายังคงทำการฝ่าฝืนคำสั่งของอัลลอฮฺ (ทั้งที่ได้รับเฏาะรีเกาะฮ์แล้วนั้น) เขาก็ย่อมยังเป็นคน "ฟาสิก" (คนชั่ว หรือบาป ซึ่งมิอาจจะไต่เต้าสู่การเป็นศูฟีย์ได้เลย)
-
เป้าหมายของตศ็อววุฟ คือการขัดเกลาจิตใจ หรือการขจัดสิ่งอื่นจากอัลลอฮฺออกจากจิตใจ
- อัลหะดีษ
"แท้จริงท่านนบีย์ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม รำลึกถึงอัลลอฮฺ ตอาลา ตลอดเวลา" (จากพระนางอาอิชะฮ์, สรุป)
- ธรรมชาติของมนุษย์จะอยู่บนนัฟสุ ซึ่งเรามิอาจจะขจัดมันให้ออกไปจากจิตใจของเราได้เลย แต่เราสามารถควบคุมมันได้โดยใช้หลักตศ็อววุฟ
- สิ่งที่จะบ่งชี้ว่าเราสามารถควบคุมนัฟสุ (กิเลส) ได้ ก็คือ จิตใจ หรือหัวใจของเรานั้นจะเกิดความรู้สึกอยากจะถวิลหาอัลลอฮฺอยู่ตลอดเวลา ซึ่งในทุกสภาพการณ์นั้น หัวใจของเขาจะมีการมอบหมายต่ออัลลอฮฺในทุกๆ เรื่อง
- สิ่งที่จะบ่งชี้ว่าหัวใจของเราเกิดการถวิลหาอัลลอฮฺ ก็คือ เมื่อเราเกิดความรู้สึกอยากจะทำสิ่งดีงาม และไม่ทำชิริก (ตั้งภาคีต่ออัลลอฮฺ) ไม่ว่าจะโดยเปิดเผยหรือซ่อนเร้นก็ตาม ซึ่งเมื่อไม่มีชิริก หัวใจของเขาก็จะมีแต่อัลลอฮฺเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
- จุดสรุป หรือ
เป้าหมายของการเรียนตศ็อววุฟ ก็คือ "
การได้เข้าหาอัลลอฮฺ" นั่นเอง
- อัลหะดีษ
"จงทำอิบาดะฮ์เสมือนว่าเห็นอัลลอฮฺ แม้ท่านจะมองไม่เห็นพระองค์จริงๆ แต่พระองค์ก็ทรงมองเห็นเราอยู่ตลอดเวลา" (สรุป)
- บาปกรรมที่ผ่านมาก็เป็นดั่งทรายที่ถูกทับถมจนสูงขึ้นๆ ฉะนั้น เมื่อเรียนตศ็อววุฟ ก็เสมือนว่าเรากำลังตักทรายแห่งบาปกรรมนั้นออกไป ซึ่งกว่าจะหมดก็ต้องใช้เวลา
-
หัวใจที่มีความสุขที่สุด ก็คือหัวใจที่อยากจะพบกับอัลลอฮฺ ตอาลา และมันเป็นความสุขที่อยู่นานตราบจนถึงวันกิยามะฮ์
- ผู้ใดที่มีจิตใจอยากถวิลหายังอัลลอฮฺ อัลลอฮฺก็อยากจะพบกับเขา และผู้ใดที่จิตใจของเขาถวิลหาต่ออัลลอฮฺ ก่อนตายนั้น อัลลอฮฺก็จะให้เขาเห็นสวรรค์ก่อนตาย ซึ่งถือเป็นกะรอมะฮ์ (เกียรติ) ประการหนึ่งที่อัลลอฮฺจะมอบให้เขา (แม้เขาจะเป็นคนธรรมดาทั่วไปก็ตาม)
- สิ่งที่จะทำให้การกระทำ (อะมัล) ของบุคคลคนหนึ่งเปล่าประโยชน์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้คนส่วนใหญ่มักจะเฉยเมย หรือหลงลืม นั่นก็คือ จิตใจของเขาได้เกิดความไม่พอใจ (ริฎอ) ต่อพระกำหนดของอัลลอฮฺ ตอาลา
- อิมามอัลเฆาะซาลีย์ กล่าว (โดยสรุปใจความสำคัญได้) ว่า
"ผู้ใดที่ไม่มีส่วนหนึ่งจากวิชานี้ (ตศ็อววุฟ)
นั้น กลัวเหลือเกินว่าเขาอาจจะมีจุดจบที่ชั่วร้าย (สูอุลฅอติมะฮ์)
"
