ฉันหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งชั้นรู้จักเขายังไม่ถึง 2 เดือนด้วยซ้ำ
หากพูดกันแบบแฟร์ๆ ก็คงต้องสารภาพกันตรงๆว่า เขาไม่ใช่ผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉัน
ผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉัน... เรื่องมันเกิดมานานมากแล้ว... 24 ปีแล้วเห็นจะได้ ถือเป็นรักบริสุทธิ์
ฉันรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ฉันเกิดมา แต่เขาสิ รักฉันตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ เขาทุ่มเทให้ฉันทุกอย่าง
จวบจนบัดนี้ เราก็ยังรักกันอยู่และยิ่งมากขึ้นทุกวัน
(แม้จะต้องยอมรับว่า เขาจะต้องแบ่งความรักให้แม่และน้องชายของฉันด้วยก็ตาม... เอาหละ เรื่องแบบนี้หยวนๆกันได้)
ผู้ชายคนที่สองในชีวิตของฉัน...เขาอายุน้อยกว่าฉัน 5 ปี... แต่อายุก็เป็นเพียงตัวเลขนี่นา
ฉันตื่นเต้นมากตอนที่แม่แนะนำให้ฉันรู้จักเขา เราเจอกันครั้งแรกในโรงพยาบาล ตอนนั้นเขานอนอยู่บนเตียง ในห้องกระจก
และเขาไม่ได้สนใจชั้นเท่าไหร่ จ้องแต่จะแหกปากโวยวาย เพราะว่าหิวนม
แต่ในเมื่ออัลลอฮกำหนดเอาใว้แล้ว ในที่สุดเราก็รักกัน
(แม้จะแอบทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นการกระชับความสัมพันธ์)
และเขา...
ผู้ชายคนที่สามในชีวิต...คนที่ทำให้ฉํนรู้จักคำว่า
'รัก' ในรูปแบบใหม่...
แม้ว่าฉันกับเขา เราไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน
เราไม่เคยคบกันไม่ว่าจะในรูปแบบไหนแต่ด้วยอนุมัติ
และด้วยกำหนดของอัลลอฮ ก็ทำให้เราได้แต่งงานกัน...อัลฮัมดุลิ้ลลาฮ
ฉันรักเขาตอนไหน...
ฉันรักเขาในคืนแรกของการแต่งงาน เวลาประมาณ ตี 4 เห็นจะได้...
...อะอ๊ะ อย่าคิดมากไป...
คืนนั้นเขานำละหมาดตะฮัจญุดให้ฉันต่างหาก
เมื่อถึงตอนดุอากุนูตเขาขอดุอายาวมาก และเป็นดุอาที่มีความหมายลึกซึ้ง
แล้วเขาก็ร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้...ฉันก็ร้องไห้
...แล้วฉันก็รักเขา...
เขาก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่
..ไม่ ค่อยให้ฉันออกจากบ้านไปใหน ถ้าไม่มีเขา เพราะกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรไป
แม้กระทั่งออกไปทิ้งขยะหน้าบ้าน หรือซื้ออาหาร เขาก็จะเป็นคนทำให้
..ทุกวันที่เขากลับจากทำงานจะแวะซื้อโอวัลตินเย็นที่ 7-11 ให้ฉัน เพราะรู้ว่าฉันชอบ
แม้กระทั่งวันที่เขาไม่ได้ไปทำงาน เขาก็จะเดินตากแดดออกไปซื้อมาให้
..เขาเป็นคนกินง่าย กินอาหารได้ทุกอย่าง และไม่เคยบ่นอาหารที่ฉันทำ
ทั้งที่บางวันเรามีกับข้าวแค่เพียงปลากระป๋องกับไข่ต้มเท่านั้น เค้าก็ตั้งหน้ากิน
..เขารับภาระเลี้ยงดูพ่อแม่ และส่งเสียน้องๆอีก 4 คนเรียนหนังสือ ฉันรู้ว่าอะมานะห์ของเขานั้นทำให้เขาเครียด
แต่ก็ไม่เคยเอาความเครียดเข้าบ้าน ไม่เคยบ่นเรื่องงาน ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย เมื่อเขากลับบ้านก็จะทำให้ฉันหัวเราะ
..เขาทำให้ฉันยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กับเขา และบอกว่า อยากให้ฉันมีความสุขทุกวัน
..เขาจะขอมะอัฟฉันทุกครั้งที่พาฉันขึ้น Taxi ขอมะอัฟที่เขาพาฉันมาลำบาก
และสัญญาว่าจะพยายามทำทุกอย่างให้ฉันสะดวกสบาย (ทั้งๆที่ก่อนแต่งงานฉันแค่นั่งรถเมล์เอง..)
..ฉันไม่เคยขอเงินเขา เพราะไม่จำเป็นต้องขอ เขาจะแอบเอาเงินใส่ในกระเป๋าตังของฉัน ตอนฉันหลับเสมอ
..เมื่อ ออกไปทำงาน เขามักจะลืมของหรือเอกสารของเขาเสมอ แต่ไม่เคยลืมเรื่องที่ฉันขอ
แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ตาม และแม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็จะทำให้เสมอ
..หากเขาออกไปทำงาน ก็จะโทรมารายงานตัว 3 เวลาหลังอาหาร และถามว่าฉันเป็นอย่างไรบ้าง
..หาก เขาอยู่บ้าน ฉันก็จะทำให้เขาเป็นราชา ที่มีหน้าที่แค่กินกับนอน งานบ้านทุกอย่างฉันจัดการเรียบร้อย
มีวันหนึ่งฉันปวดท้องตามประสาผู้หญิง เขาก็ให้ฉันกินยาแล้วนอน ส่วนเขาก็ หาข้าวให้ฉันกิน ล้างจาน เก็บเสื้อผ้าที่ตากใว้ ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ แล้วก็อ่านกุรอ่านให้ฉันฟัง
..ทุกวันหลังละหมาดซุบฮิ เขาจะนอนบนตักฉันและเราก็อ่านอัซการกัน
..หลัง ละหมาดมัฆริบ ถ้าเขาอยู่บ้าน เขาก็จะหันมาบอกว่า 'อ่านกุรอ่านถึงไหนแล้ว มาอ่านให้บังฟังหนอ่ยสิ'
และเขาก็จะฟังฉันอ่านกุรอ่าน ซึ่งฉันก็จะโดนติเป็นประจำ
..เขาร้องไห้ทุกครั้งเวลาละหมาดตะฮัจญุด บางวันที่ฉันละหมาดไม่ได้ ฉันก็จะพบทิชชู่กองอยู่บนผ้าละหมาดเสมอ
..เขาบอกรักฉันทุกวัน และไม่เคยโกรธฉันเลย
..เราจะขอมะอัฟกันทุกวันก่อนนอน
คุณว่าไม่ผิดใช่ไหม ?...ถ้าฉันจะหลงรักพวกเขา ไม่ผิดแน่ๆ ถ้าฉันจะรักพวกเขาเหล่านี้เพื่ออัลลอฮฺ-อินชาอัลลอฮฺ
จากฟอร์เวิร์ดเมว เห็นว่าน่ารักดี ^^''
