โปรดทำความเข้าใจหลักการเข้าใจภาษาไทย และหลักตรรกะหน่อยแล้วกันนะครับ
ที่สงสัยเนี่ย ก็เพราะคิดตามหลักตรรกะแล้วนะคะ ถ้าไม่เชื่อมาดูกัน
พี่น้องที่ชอบโยนให้
มุสลิมด้วยกัน =====>
เป็นวะฮาบีพี่น้อง คื่อ ประธานของประโยค
โยน คือ กิริยา
มุสลิม คือ คำขยายประธาน (ขยายให้รู้ว่าพี่น้องในที่นี้เป็นมุสลิม)
วะฮาบี คือ กรรมของประโยค (ฟังดูก็รู้ว่าไม่เอา ไม่ชอบ ไม่เป็นพลพรรคเดียวกัน)
ซึ่งหาก ท่านฟิรดาว กล่าวว่า
พี่น้องที่ชอบโยนให้มุสลิมด้วยกัน =====> เป็นอาชาอีเราะห์ หรือตับลีฆ
ผมก็เข้าใจได้ว่า อาชาอีเราะห์ หรือตับลีฆ ไม่ใช่มุสลิมด้วยงั้นซิ
ประโยคที่ยกมานี้ถ้าให้เข้าใจก็คงเป็นอย่างนั้น ใช่มั้ยคะ?
โอเคค่ะ al-fridaus~* อาจคิดลึกซื้งจนเกินไป ตรงนี้มะอัฟงามๆ ด้วยนะคะ
ต่อๆ...อันนั้นคือประโยคตามหลักภาษา เรามาดูประโยคโดยรวมกันดีกว่า โดยเฉพาะ "สิ่งที่ถูกพาดพิงให้เป็น..."
เพราะ อาชาอิเราะฮ์ หรือ ตับลีฆ ส่วนตัวแล้วยินดีที่จะเป็น ไม่รังเกียจเรยซักนิด แบบว่าภูมิใจจะเป็น
almuminoon ก็ไม่น่าตีโพยตีพายกับคำว่า วะฮาบีย์เรย เพราะเท่าที่อ่านดูแล้วคำๆนี้บรรดาอุลามะฮ์ของวะฮาบีย์เองก็ยินดี พอใจที่จะใช้ด้วยซ้ำไป
ถ้า almuminoon ไม่ชอบคำนี้ จะให้เรียกว่ายังงัยหรอ? ก็บังซาลิกบอกว่า almuminoon (ชะบ๊าบ)ในมุสลิมไทย เชื่อว่าอัลลอฮ์มีรูปร่าง
แตกต่างทางฟิกส์ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้าอากีดะฮ์แปลก แบบนี้ก็งงน่ะสิ เอ๊ะยังงัยกันสงสัย
