ผมงง นิดนึงนะครับว่าทำไมเวลาคนที่ถูกเรียกว่าตนเป็น วะฮา_ย์ แล้วถึงไม่ยอมรับ แถมโกรธอีก
แต่ทำไมผมอยู่มัสฮับชาฟีอีย์ เวลาคนเรียกว่าชาฟีอีย์ ผมกลับภูมิใจ และยินดีครับ ไม่โกรธเลย โกรธทำไมเพราะมันเป็นความจริง
เรื่องแตกแยกก็ไม่อยากพูดแล้วครับ พูดไปก็ไม่จบ
ยกตัวอย่าง บางคนมีสโลแกนสวยหรู " แตกต่างได้ แต่ไม่แตกแยก เราอยู่ร่วมกันได้เพราะเราเป็นพีน้อง " เวลาพูดในที่สาธารณะ แต่พอนำคำพูดกับการกระทำมาเปรียบเทียบดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงครับ ขนาดเจอกัน เดินสวนทางยังไม่ให้สลาม ยังมีเลยครับ ( สโลแกนที่พูดไว้ไม่รู้ว่าเอาไปตั้งไว้ไหนแล้ว )
อีกเรื่องครับอยากให้สังคมอิสลามไม่แตกแยกก็ทำได้ยากอีกเช่นกัน เพราะบ้านผมติดเคเบิล แล้วบางทีก็เปิดดูช่องมูลนิธิหนึ่งอยู่กรุงเทพ วัน ๆ เอาแต่ว่าเขาตลอด (แต่ตอนสาระดี ๆ ก็มีครับ) มีตอนหนึ่งจากรายการจะลองให้อ่านดู ครับ เจ้าของรายการเป็นคนพูดเองในการข้อซอดาเกาะสร้างมัสยิด " ว่าเราต้องช่วยกันส่งเสริมสร้างมัสยิดที่ไม่มีบิดอะฮฺ เราอย่าไปส่งเสริมเลยมัสยิดที่มีการอ่านตัลกีนมัยยิด เราอย่าส่งเสริมเลยมัสยิดที่มีอีซีกุโบร์ เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่มีในอิสลาม " คิดดูครับว่าคำพูดแบบนี้จะช่วยให้สังคมอิสลามเข้มแข็ง สามัคคี หรือว่าแตกแยกครับ
ผมฟังแล้วคิดในใจแล้วเราจะสามัคคีไม่แตกแยกอย่างไรนี้ ทางเดียวคงต้องดุอาอฺขอต่ออัลลอฮฺ แล้วหล่ะ ความสามารถของคนคงทำได้ยาก
ขอมาอัฟถ้าไปสะกิดใจใคร เพราะผมเพียงแค่หวังว่าอยากให้อิสลามมีความสามัคคี เป็นเหมือนพี่น้องกันจริง ๆ ไม่ใช่แค่คำพูดอย่างเดียว ต้องเป็นการกระทำด้วย อินชาอัลลอฮฺ
