สาเหตุในการซุญูดซะฮฺวี [บทความแปล]

[anti-bid'ah]

Tweet

สาเหตุในการซุญูดซะฮฺวี

ที่มา (ชื่อตำรา): ฮิดายะตุศ-ศิบยาน  (หน้า 21)
ต้นฉบับมลายูยาวีโดย:  อบู อับดุลลอฮฺ หุสัยน์ นะศีรฺ บิน มุฮัมมัด ฏอยยิบ
แปลไทยโดย: โชคอนันต์ รักทรัพย์
(นศ.สาขาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา)
วันที่: 11 ตุลาคม 2554

___________________________________________________________________________

อนึ่ง สาเหตุสุนัต (ส่งเสริม) ให้ซุญูดซะฮฺวี มี 5 ประการ (จำนวนข้ออาจแตกต่างจากหนังสือเล่มอื่น ๆ  แต่มโนทัศน์อาจเหมือนกัน) ดังนี้

1)  ละทิ้งประการที่เป็นสุนัตอับอ๊าฎข้อใดข้อหนึ่ง (เป็นอย่างน้อย)  จะด้วยจงใจหรือไม่ก็ตาม (ถ้าคิดว่าวันนี้ฉันขี้เกียจทำสุนัตอับอ๊าฎ  ฉันทำมามากแล้ว  วันนี้เอาประการที่เป็นรูก่นก็พอ  อย่างนี้ก็เข้าข่าย)

2)  สงสัย เรื่องสุนัตอับอ๊าฎว่า  “เอ่อ!  ฉันทำสุนัตอับอ๊าฎอันนี้  อันนั้น  หรือยังหน๋อ?”  สงสัยไปสงสัยมาปาเข้าไปนานพอสมควร  อย่างนี้ก็เข้าข่าย

3)  การกระทำบางอย่าง (บางอย่างแม้จะลืม  แต่ละหมาดนั้นโมฆะ)  ด้วยการลืม  ไม่ทำให้ละหมาดนั้นโมฆะ  (ซึ่งต่อไปนี้เป็นตัวอย่างของการกระทำในละหมาด  หากกระทำด้วยเจตนนาละหมาดนั้น  ก็จะเสีย  แต่หากลืมละหมาดนั้น  ยังใช้ได้) เช่น นาย ก ทำรูก่นสั้นใด ๆ ของละหมาดให้เป็นรูกนยาว (โดยลืม)  ตัวอย่างรูก่นสั้น คือ การเอี๊ยะอฺติดาล  การนั่งระหว่างสองซุญูด  การกล่าวน้อย ๆ   การกินเล็กกะริดจิด  การเพิ่มรอกาอัต  หรือเพิ่มรูก่น  หรือทิ้งรอกาอัต  หรือรูก่นเพราะลืม
 
4)  สลับที่ของการละหมาดที่ต้องมีคำกล่าว (เกาลี) ไปยังที่อื่นจากที่ที่มันควรจะถูกอ่านในละหมาด  เช่น รุก่นเกาลี  ได้แก่  อ่านซูเราะฮฺอัล-ฟาติหะฮฺในรุกั๊วะอฺ  หรืออ่านอัต-ตะฮิยะฮฺครั้งสุดท้ายในกียาม (ขณะยืน)  (เรื่องนี้ ถ้าเจตนาอ่าน  ละหมาดจะโมฆะ  แต่ถ้าลืมนั่นแหละ  เข้าข่ายซุญูดซะฮฺวี)  สุนัตอับอ๊าฎ (เกาลี)  ได้แก่  อ่านดุอาอ์กุนูตในรุกั๊วะอฺ  หรืออ่านอัต-ตะฮิยะฮฺครั้งแรกในกียาม (เรื่องนี้ถ้าเจตนาหรือลืมอ่าน  ละหมาดจะไม่โมฆะ  แต่นั่นแหละ  เข้าข่ายซุญูดซะฮฺวี)  สุนัตฮัยอะฮฺ (เกาลี)  ได้แก่  การอ่านซูเราะฮฺ  หรือดุอาอ์อิฟติตะฮฺในรุกั๊วะอฺ  (เรื่องนี้ถ้าเจตนาหรือลืมอ่าน  ละหมาดจะไม่โมฆะ  แต่นั่นแหละเข้าข่ายซุญูดซะฮฺวี)
 
5)  สงสัยว่า  “ฉันละหมาดไปกี่รอกาอัตแล้วล่ะเนี่ยะ  เฮ้ย! 3 หรือว่า 4 รอกาอัตแล้วหว่า?”  ถ้าสงสัยอย่างนี้ ให้ยึดจำนวนที่น้อยที่สุดคือ 3  แล้วละหมาดต่อไปอีก 1 รอกาอัต  เพื่อให้ครบ 4 รอกาอัต  แต่ก่อนให้สลาม  อย่าลืมซุญูดซะฮฺวีนั่นเอง

หมายเหตุ:  ในละหมาดหนึ่ง ๆ  ไม่ว่าคุณ ๆ เรา ๆ จะมีสาเหตุให้ต้องซุญูดซะฮฺวีมากหลายประการ  ก่อนให้สลาม (หลังอ่านอัต-ตะฮิยะฮฺครั้งสุดท้ายและดุอาอ์)  สุนัตให้ทำการซุญูดซะฮฺวี  โดยเหนียตว่า “ฉันซุญูดซะฮฺวีเนื่องจากทิ้ง...(เช่น กุนูตศุบฮิ)...”  และอ่านขณะซุญูดซะฮฺวีว่า  “ซุบฮาน่า  มัน ลายะนามู้ วะ ลายัสฮู”

وَاللهُ أَعْلَمُ بِالصَّوَابِ

[anti-bid'ah]

อัลฮัมดุลิลลาฮฺ ตอนนี้ ได้ทำการตรวจทานและแก้ไขแล้วครับ

[Bangmud]

 

 - สุญูด 1 หรือ 2 ครั้ง ครับ

 - ถ้ามานึกออกว่าลืม (สิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ต้องสุญูดซะฮฺวี) หลังให้สลามแล้ว จะกลับมาสุญูดซะฮฺวีได้หรือไม่

ขอบคุณครับ

[anti-bid'ah]

 - สุญูด 1 หรือ 2 ครั้ง ครับ

 - ถ้ามานึกออกว่าลืม (สิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ต้องสุญูดซะฮฺวี) หลังให้สลามแล้ว จะกลับมาสุญูดซะฮฺวีได้หรือไม่

ขอบคุณครับ

๑)  การซุญุดซะวีย์นั้นต้องซุญด ๒ ครั้งครับ

๒) หากลืมซุญุดซะวีย์แต่มานึกได้หลังจากให้สลามไปแล้ว อนุญาตให้ซูญุดซะวีย์ทันทีครับ ๒ ครั้งเช่นกัน

มันก็จะเหมือนกับการที่เราลืมรอกาอัตหนึ่งหลังให้สลามแล้วนั่นแหละ

 แต่ระยะการให้สลามกับการนึกขึ้นได้ว่าลืมนั้นต้องไม่ยาวนานเกินการกล่าวซุบฮานัลลอฮฺหนึ่งครั้งครับ

วัลลอฮุอะลัม  (ตอบตามที่เรียนมาน่ะครับ)