ระหว่างคนที่ละหมาด ดุอาอ์ ซิเกรต ทำอิบาดะฮ์ครบทำซะกาตแต่ไม่เอื้อเฟื้อคนอื่น นิสัยไม่ดี และ อารมณ์ร้าย
กับคนที่ไม่ละหมาดไม่เอาศาสนา แต่เป็นคนดี จริงใจ มีน้ำใจ ไม่ก้าวร้าว
อย่างไรดีกว่ากัน
เพื่อนๆคิดว่าอย่างไรสำคัญกว่ากันระหว่างหลักปฏิบัติ กับ อุปนิสัย
..."แท้จริงแล้ว...ละหมาดนั้น จะห้ามคนจากความชั่ว"...
จำประโยคภาษาอาหรับไม่ได้แล้วค่ะ...
ส่วนภาษาไทยนั้นก็ประมาณนี้... ^^
ซึ่งคิดว่าประโยคข้างต้นนั้น...พอจะเป็นคำตอบให้ได้นะคะ...
เนื่องจากมันกินลึก(ลึกซึ้ง)มากเลยทีเดียวค่ะ...
สำหรับความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ...
คนที่ละหมาด ทำอิบาดะฮฺครบ แต่นิสัยโดยรวมยังแย่
ไม่มีเผื่อแผ่ผู้อื่นนั้น ต้องหันมาพิจารณาว่าละหมาดของตัวเองนั้น
บกพร่องหรือไม่อย่างไร...
การขยันทำอิบาดะฮฺนั้นเป็นสิ่งที่ดี...
แต่อันละหมาดนั้นจะห้ามเราจากความชั่ว
อันนี้เราต้องมาวิเคราะห์กัน...ว่าที่เราละหมาดไปมันบกพร่องตรงไหน
ทำไมมันถึงยังห้ามเราจากความชัั่วไม่ได้สักที...
เราต้องละหมาดอย่างไรนะถึงจะไม่บกพร่อง...
ส่วนคนที่ไม่ละหมาดแต่นิสัยดี ไม่ก้าวร้าว อัธยาศัยดี
ก็นับว่าดีที่เป็นคนอัธยาศัยดี มีน้ำใจ แต่ก็ต้องปรับปรุงเรื่องอิบาดะฮฺค่ะ
เพราะมันเป็นวายิบ...ไม่ทำก็บาป...
ซึ่งตัวข้าน้อยเองก็ยังบกพร่องอยู่อีกหลายกระทงที่ต้องปรับปรุงแก้ไข...
ส่วนถ้าถามว่า...อย่างไรดีกว่ากัน...
อย่างที่เอาทั้งดุนยาทั้งอาคีเราะห์ค่ะ...อิอิ
เพราะดุนยาคือโลกแห่งการหว่านพืช...
ส่วนโลกหน้าคือโลกแห่งการเก็บเกี่ยว...
ถ้าไม่หว่านพืชไว้ในโลกนี้อย่างขยันอดทน
โลกหน้าเราคงอดตาย...ไร้สะเบียง...
ส่วนคนทีี่บอกว่า "จะขยันทำมาหากินอะไรนักหนา
เอาเวลาไปทำอิบาดะฮฺให้เยอะๆจะดีกว่า เพราะมันคือสะเบียงโลกหน้า"...
หากคนที่พูด ไม่ได้มีนิสัยเกียจคร้านเป็นทีี่ตั้ง ก็คงจะน่าฟังค่ะ
แต่ถ้าเป็นข้ออ้างให้ไม่ต้องทำงาน อันนี้น่า....ค่ะ
เนื่องจากการที่ได้ศึกษาประวัติท่านรอซู้ล ซอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม
ปรากฏว่า ท่านเป็นคนขยันทำมาหากิน และขยันทำอิบาดะฮฺค่ะ
ไม่ปรากฏว่าท่านเป็นคนเกียจคร้านการงานของดุนยา
และไม่ปรากฏว่าท่านเกียจคร้านทำการอิบาดะฮฺ...
อัลอิสลามในยุคของท่านจึงเจริญรุ่งโรจน์...
ทั้งทางด้านเศรษฐกิจและสังคมรวมทั้งด้านศีลธรรม...
ข้าน้อยจึงเชื่อมาเสมอว่า ท่านรอซู้ลมิได้สนับสนุนให้เราตัดทางโลก
และมุ่งแต่ทางธรรม แต่ท่านทำแบบอย่างให้เราใช้คุณธรรม
และแบบฉบับของท่านในการดำรงชีวิตโดยไม่จำเป็นต้องตัดทางโลก...
แต่สอนให้เรารู้ว่า...เรามาอยู่ทีี่นี่เพื่ออะไรและมาอยู่ในฐานะใด...
เพื่อทีี่เราจะได้ไม่หลง และมีสติอยู่ตลอดเวลาที่มีชีวิตอยู่ที่นี่...
วัสลามค่ะ
