..เมื่อความสุขเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับน้องซาฟีนะห์
ตอนเด็กๆน้องซาฟีนะห์กลัว
ความมืดโตขึ้นมาเป็นวัยรุ่นน้องซาฟีนะห์กลัว
ความเหงาโตขึ้นมาเป็นวัยรุ่นตอนปลายน้องซาฟีนะห์กลัว
ความดำ (ของสีผิว)
ย่างเข้าสู่วัยผู้ใหญ่น้องซาฟีนะห์กลัว
ความรักถึงตอนนี้น้องซาฟีนะห์กลัว
ความสุขยังไม่แน่ใจว่าถึงวัยทองแล้ว ป้าซาฟีนะห์จะกลัวอะไรน๊า
เลยเถิดไปถึงวัยชรายายซาฟีนะห์จะกลัวอะไรดี
..เหตุผลที่กลัวความสุขสำหรับน้องซาฟีนะห์'ความสุข' คือ ความเบิกบานในหัวใจ
เวลาที่มีความสุขน้องซาฟีนะห์จะพูดมาก กินได้ หัวเราะร่วน เดินเหินอย่างสบายใจเฉิบ
ที่สำคัญหัวใจพองโตจนปอดคับแคบและ
หัวใจมักจะหลงลืมสำหรับน้องซาฟีนะห์'ความทุกข์' คือ สภาพความยากลำบากในจิตใจ
เวลาที่มีความทุกข์น้องซาฟีนะห์จะพูดน้อย กินน้อย คิดมาก ไร้ซึ่งเสียงหัวเราะ หัวใจลีบแฟบเหมือนคนเป็นโรคโปลิโอ
ที่สำคัญ
หัวใจไม่หลงลืม แต่กลับระลึกถึงอัลลอฮฺเพื่อขอความเมตตาจากพระองค์
ความสุขไม่ใช่ปัญหา
..อัลลอฮฺไม่ได้บอกให้เราละทิ้ง'ความสุข'
แต่ให้จัดการกับความสุขด้วยความเกรงกลัวต่ออัลลอฮฺ (ตักวา)
สิ่งที่น้องซาฟีนะห์ต้องทำจึงไม่ใช่การหลีกหนีความสุข
แต่เป็นการสร้างความเข้มแข็งให้กับจิตใจ ด้วยการเพิ่มพูนอีหม่าน
..ต่อจากนี้น้องซาฟีนะห์จะได้ไม่กลัวสิ่งใดนอกจากอัลลอฮฺ
จาก บันทึกคนเดินช้า
