ณ น้องจ๊ะ..
(ตามความคิดของก๊ะน่ัะนะ) คิดว่า ไม่แปลกหรอก การที่เราจะมีเพื่อนเป็น ญ.ผู้หญิง ช.ผู้ชาย หรือ.....บลา บลา บลา ฯ
เพราะการมีเพื่อน ถือเป็นการเชื่อมสัมพันธ์อย่าง๑ ในอิสลาม ดีออกมีเพื่อนเยอะแยะ
ก๊ะว่าอยู่ตรงนี้มากกว่า 'การวางตัวของเราเอง' << นี่ล่ะสำคัญเด็ดๆไปเลย
การที่เรามีเพื่อนแบบไหน ลักษณะยังไง หาใช่เรื่องสำคัญไม่
แต่การที่เราสามารถแลกเปลี่ยน/ ได้รับ/ ให้ หรือแม้กระทั่งการหยิบยื่นอะไรดีๆ ที่เราถืออยู่แก่เค้าได้แค่ไหนนี่สิน่าเป็นเรื่องสำคัญอยู่อีกเหมือนกัน
จากสิ่งที่น้องเล่าให้ฟังข้างต้นนั้น
การเดินกับเขา > คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไร (อินชาอัลลอฮฺ) ..ในกรณีของการมีบุคคลที่ 3, 4, 5,... ร่วมอยู่ด้วยน่ะนะ
แต่ไม่ขอแนะนำอย่างหัวเด็ดตีนขาดในกรณีของการกอดเขา, นอนตอนพักเที่ยงในห้องสองต่อสองกับเขา แม้ไม่ได้คิดอะไร!
เพราะยังไงๆ เค้าก็คือ ผู้ชายคน๑ ขอบเขตระหว่างเราและเค้าก็คือ ขอบเขตเดียวกันกับที่เราพึงปฏิบัติในฐานะผู้ชายคน๑ ..
ส่วนตัวเองมีเพื่อนลักษณะประมาณนี้อยู่เหมือนกัน
มีคน๑ (เป็นเพื่อนต่างศาสนิก) ตอนเรียนด้วยกันค่อนข้างสนิท มีอะไรๆเค้าก็จะชอบมาคุยด้วย บอกว่าสบายใจดี ซึ่งเราก็โอเค
คือ คนพวกนี้บางทีเค้าไม่ได้รู้/ทราบขอบเขตการอยู่ร่วมกันระหว่างเรากะเค้า เป็นเรานี่แหล่ะที่ต้องอธิบายให้เค้าเข้าว่าขอบเขตระหว่างเราตามาตรฐานของอิสลามแล้วมันเป็นยังไง
มีอยู่วัน๑ วันนั้นเรียนเสร็จช้าหน่อย เพื่อนคนนี้บอกว่าให้ไปส่งหน่อย
ข้าพเจ้าก็อธิบายให้ฟังว่า ..เราส่งเธอไม่ได้หรอก นั่งรถไปด้วยกันไม่ได้
พร้อมทั้งเอ่ยคำขอโทษไปพร้อมกับหน้าตาที่แสดงออกถึงความเกรงใจหน่อยๆ แต่ช่วยไม่ได้จริงๆ เกรงใจอัลลอฮฺมากกว่านี่นา
อีกอย่าง๑ ที่เราต้องระวังจากคนพวกนี้ 'การถึงเนื้อถึงตัว' สำคัญใช่หยอก
เพราะบางทีคนพวกนี้ชอบทำเนียน (จนบางครั้งเราเองก็ลืมๆ - -'' )
ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลอยู่ที่เราวางตัวเองอีกนั่นแหล่ะ เำพราะสุดท้าย เราวางตัวยังไง เค้า(หมายถึง ทั้งคนพวกนี้และคนอื่น-อื่น) ก็จะปฏิบัติยังนั้นแหล่ะกับเรา