salam
“ไม่มีประโยชน์อันใดเลยจากความเป็นศัตรู ดังนั้นจึงไม่เป็นการสมควรที่ความเลวทรามของศัตรูของเรา (ในกรณีที่ไม่มีการล้ำเส้น) จะนำพาสู่การเป็นศัตรูของเราด้วย เพราะการลงโทษจากอัลลอฮฺและไฟแห่งนรกญะฮันนัมก็เป็นการพอเพียงแล้วสำหรับพวกเขา”
คำกล่าวของ บะดีอุซซะมาน ซะอีด นุรซีย์ ใน คุตบะฮฺ ชามียะฮฺ ปี ค.ศ. 1911
ชอบคำกล่าวดังกล่าวมากเลยค่ะ...
เป็นความคิดด้านบวกที่น่าชื่นชมและนำมาปฏิบัติกัน...
และสิ่งที่อยากฝากให้กับพี่น้องมุสลิมพร้อมกับย้ำเตือนตัวเอง
ไปด้วยนั้นคือ
1.การทำเพื่ออัลลอฮฺ
2.การทำเพื่อสิ่งอื่นนอกจากอัลลอฮฺ...
ถ้าเราทำเพื่ออัลลอฮฺ...เราจะได้รับการตอบแทนจากอัลลอฮฺ...
เพราะแต่ละคนนั้นจะได้ตามที่เจตนา...
ถ้าเราทำเพื่ออวดผู้อื่น...เราก็ได้แค่อวดคนอื่น...
ซึ่งคนอื่นเขาไม่ได้มีอะไรให้เราจริงๆ...
เพราะเขาไม่สามารถประทานริสกีให้เราได้
เขาไม่ได้มีสวรรค์ให้กับเรา...
คุณค่าผลต่างจากการทำเพื่ออัลลอฮฺกับทำเพื่อสิ่งอื่นนั้นช่างแตกต่าง
กันนัก...
เพราะอัลลอฮฺมีอำนาจให้เรามีความสุขให้เรามีความทุกข์
อัลลอฮฺมีทุกอย่างให้เราได้หมด...
แม้มนุษย์ทั้งหล้าจะตราหน้าเราหรือเห็นเราเป็นตัวอะไร
ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ขอแค่เรามีกระจกที่สามารถส่องตัวเองได้เสมอ
ว่า ณ ห้วงเวลานี้ เรามีสภาพเช่นไร ณ ที่อัลลอฮฺ...
การสร้างภาพให้ดูดีย่อมเป็นสิ่งที่ดี แต่หากว่าภายในของเรา
ไม่ได้ดีอย่างที่สร้างภาพไว้...มันก็ไม่ต่างจาก "คนโลงผี"
ดังนั้น...การสร้างภาพที่ดีและพยายามขัดเกลาภายในให้ดูดีด้วย
ย่อมประเสริฐกว่า แม้ทัศนคติของคนอื่นที่มองมายังเราเขายังคงมองว่า
ไม่ดี...หรือมองว่าเรานั้นล้าหลัง ตามโลกไม่ทัน...
ก็อย่าไปใส่ใจหรือให้ความสำคัญกับคนเช่นนั้นนักเลย...
เพราะนั่น ย่อมแสดงว่า...หัวใจของเขาบอดแล้ว...
เพชรอย่างไรก็เป็นเพชร ต่อให้มีใครโยนลงบ่อโคลนตม
ก็ยังคงเป็นเพชรอยู่เช่นนั้นและยังคงความเป็นเพชร
ยังคงความเป็นมณีเนื้อแท้อยู่...แม้จะหมองมัว แต่แสงระยิบระยับ
ของมันยังคงส่องประกายเสมอเมื่อยามต้องแสง...
การตั้งใจทำความดีอย่างไม่ทดท้อหรือหมดหวังต่อการทำดี
เราก็จะได้ดังที่เราได้กระทำในสักวัน...
ความอดทนจะทำให้เรายืนหยัดอยู่ได้อย่างมั่นคงบนหนทาง
ของอัลลอฮฺ...
เขาเกลียดเรา เขาก็ทุกข์ด้วยกับการแบกความเกลียด
ที่มีต่อคนอื่นเอาไว้
หากเราเกลียดเขาตอบ...เราก็ย่อมหนีไม่พ้นในสิ่งที่เขากำลังแบกอยู่...
การแบกความเกลียดชังเอาไว้ รังแต่จะทำให้หัวใจเราหมองมัว
ซ้ำยังเป็นการเพิ่มจุดดำในหัวใจของเราให้มีมากขึ้น....
การปลูกความเกลียดชังในหัวใจ จึงไม่ต่างไปจากการทำร้ายตัวเอง...
หากเราวางเฉยต่อความเกลียดชังของผู้อื่นทีี่มีต่อเราได้
เราจะอยู่เหนือความเกลียดชังทั้งปวง...
วัสลามค่ะ