อาจารย์ยังคงเป็นอาจารย์อะห์หมัดที่น่าเคารพนับถือเหมือนเดิมในความรู้สึกของดาอียะห์
แต่น่าเสียดายที่ใครหลาย ๆ คนเริ่มพูดถึงอาจารย์อะห์หมัดในทางที่ไม่ดีและคอยจับผิดเรื่อยมา
อะไรก็ไม่ร้ายแรงเท่าทุกคนเอาเหตุผลจากการจับผิดอาจารย์มาเป็นข้ออ้างในการไม่ให้ความร่วมมือทำงานอย่างที่ผ่านมา
และหลายคนก็ให้เหตุผลว่าที่มาช่วยงานเพราะเห็นใจและสงสารดาอียะห์จึงมาช่วย
ทุกอย่างกลับตาลปัตร กระแสความชื่นชมในตัวอาจารย์ลดน้อยลงขณะที่กระแสความชื่นชมของดาอียะห์มีมากขึ้น
บททดสอบในครั้งนี้ดาอียะห์คิดว่ามันน่ากลัวสำหรับทาสบ่าวผู้อ่อนแออย่างเธอ ยิ่งคนรักยิ่งชื่นชมมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งกลัวมากเท่านั้น
ดาอียะห์ยังคงสะกดคำว่าอดทนไว้ในใจเรื่อยมา และแล้วความอดทนของดาอียะห์ก็สิ้นสุดลงเมื่อสัปดาห์แรก
ดาอียะห์ - - กาตีนีไปประชุมกันดีกว่าไป
กาตีนี - - ขอมาอัฟนะวันนี้เราติดแลคเชอร์
สัปดาห์ที่2
ดาอียะห์ - - กาตีนีวันนี้อาจารย์อะห์หมัดมาบรรยายธรรมพิเศษที่ชมรมหน่ะไปด้วยกันนะ
กาตีนี - - ไม่ดีกว่า ไปคนเดียวเถอะเรายังทำใจไม่ได้
สัปดาห์ที่3
ดาอียะห์ - - กาตีนีเพื่อนรัก เรายังเป็นเพื่อนรักของเธอไหม?
กาตีนี - - ทำไมถามอะไรอย่างนั้นหล่ะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราเลยนะ
ดาอียะห์ - - ถ้าเรามีเรื่องขอร้องเธอเรื่องหนึ่งเธอจะทำให้เราได้ไหม?
กาตีนี - - ถ้าไม่เกินความสามารถเราก็ยินดีอยู่แล้ว
ดาอียะห์ - - วันนี้เราขอน้อง ๆ ในชมรมเป็นตัวแทนบรรยายธรรมแทนอาจารย์ เธอไปฟังเรานะ
กาตีนี - - แล้วอาจารย์ไม่มาเหรอ
ดาอียะห์ - - เราขออาจารย์วันนึงหน่ะ ให้ท่านพักอยู่บ้านแล้วเราก็รู้ด้วยว่าถ้าเราเชิญอาจารย์มาเธอก็คงไม่มาฟังเราใช่ป่ะ?
กาตีนี - - นิ่งเงียบก่อนตอบว่า ก็ได้เราไปฟังเธอพูดก็ได้
ดาอียะห์ - - งั้นรอแป๊บนะ ขอเราเปลี่ยนชุดหน่อย
กาตีนีงงกับคำพูดที่ดาอียะห์บอกเมื่อสักครู่ว่าจะเข้าไปเปลี่ยนชุด
(เอ...ก็เสื้อที่ดาอียะห์สวมอยู่เมื่อสักครู่ก็เรียบร้อยดีอยู่แล้ว แถมดาอียะห์เองก็เคยบอกว่าจะใส่ชุดนี้วันบรรยายธรรม แล้วทำไม?

??)