ซูฟีย์สอนไว้ว่า : การไม่เอาดุนยาก็คือการเอาดุนยาไปอาคีเราะห์
ผมไม่เข้าใจประโยคนี้ อธิบายให้หน่อยสิครับ
ชาวอาริฟบิลละฮ์ มักทำให้จิตใจของพวกเขานั้นไม่หมกมุ่นอยู่กับดุนยา
ตรงกันข้ามพวกเขาจะสาละวนอยู่กับโลกหน้าคือโลกอาคิเราะฮ์มากกว่า
ไม่ได้หมายความว่า ให้หลุดพ้นดุนยาทั้งหมด สิ่งที่หลุดพ้นคือหัวใจที่ใฝ่ต่ำของตัวเองต่างหาก
เอาดุนยาเป็นสถานที่สะสมเสบียงสู่อาคิเราะฮ์
ดุนยาเป็นสิ่งสมมติฐาน อาคิเราะฮ์คือสิ่งจีรัง
เชค อิบรอฮีม บิน อัดฮัม ปราชญ์ซูฟีย์ผู้โด่งดัง ได้กล่าวว่า.....
เมื่อพวกเจ้าเห็นมนุษย์ได้สาละวนอยู่กับโลกนี้มากนัก พวกเจ้าก็จงสาละวนอยู่กับโลกอาคีเราะฮฺเถิด
และถ้าทุกคนเอาใจใส่เรื่องภาพลักษณ์ภายนอก พวกเจ้าก็จงให้ความสำคัยต่อเรื่องภานในเถิด (เรื่องจิตใจ)
และเมื่อทุกคนได้สาละวนอยู่กับปัจจัยบนโลกนี้ เจ้าจงสาละวนอยู่กับปัจจัยแห่งกุโบรเถิด
และถ้าทุกคนยุ่งอยู่กับการบริหารกิจการของมนุษย์ เจ้าจงมุ่งสู่การบริหารกิจการต่อพระผู้เป็นเจ้าเถิด
ทุกคนมักจะชอบหยิบเรื่องปมด้อยของคนอื่นมาพูดวิจารณ์ แต่เจ้าจงดูปมด้อยของตนเองเถิด
จงสร้างเสบียงบนโลกนี้ เพื่อนำไปใช้ในโลกหน้า เพราะโลกนี้ คือ สถานเพาะปลุกสู่โลกหน้าอย่างแท้จริง
จงสาละวนอยู่กับเรื่องสู่อาคีเราะฮฺเถิด
