เคยเข้าใจว่าการทำให้คนอื่นยิ้ม
และหัวเราะร่านั้นเป็นการหยิบยื่นสิ่งดีดีให้
แต่หารู้ไม่ว่าหากมันเกิดในปริมาณที่มากจนเกินไป
... ผู้ที่เป็น 'สาเหตุ' ทำให้ผู้อื่นหัวเราะจำต้องพิจารณาตัวเอง
ฉันโยนคำถามให้ตนเองลองตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า
..กี่มากแล้ว ที่ความขำขัน(อันมีเราเป็นสาเหตุ)
ได้ฆาตกรรม 'เวลาในการซิกรุลลอฮฺ' ของพี่น้องอย่างเลือดเย็น อัสตัฆฟิรุลลอฮฺ !!
เรามัวแต่พยายามสร้างรอยยิ้ม ที่ไม่มีสาระใดใดเจืออยู่เลย
..เพียงเพื่อแลกกับรอยยิ้มที่ปรากฏตัวเพียงไม่กี่วินาที
..และเพียงเพื่อเสียงหัวเราะที่ไม่ทำให้หัวใจอ่อนนุ่มลงแม้แต่น้อย
การกระทำที่ไร้น้ำหนักบนตราชั่งเช่นนี้หรือ
ที่เรายังพยายามจะทำ ?
ความสงบ อาจเป็นคนละเรื่องกันกับ ความสุข
ไม่ใช่เรื่องแปลกและยากจะเข้าใจ
ที่คนหัวเราะทั้งวันจะมี 'ความสุข'
แต่ไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับหัวใจที่รักสนุก..จะเต็มไปด้วย 'ความสงบ'..
ดังนั้น มันคงจะดี หากเรามาช่วยกันสร้างความสงบใจ ให้แก่กันและกัน ดีกว่ามุ่งเน้นความสุขแกนๆ ที่แสนจะไม่จีรังอย่างเสียงหัวเราะ
และเพราะเสียงหัวเราะจากลำคอ ... มิอาจเทียบได้กับการเคลื่อนไหวอันแผ่วเบาของริมฝีปากที่ซิกรุลลอฮฺ
أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
"ด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮฺเท่านั้น จะทำให้จิตใจสงบสุข"
(13:28)
[/size]
จำไว้นะ...
ความสุข สร้าง รอยยิ้ม ที่ 'แก้ม'
แต่ ความสงบ สร้าง รอยยิ้ม ที่ 'หัวใจ'
-ขออัลลอฮฺทรงตอบแทนความดีงามแด่เธอ..น้องสาวที่น่ารักคน๑-
