ประเดิมเล่มแรก..
(คำบอกกล่าวจากผู้จัดทำหนังสือ)
ก่ อ น จ ะ ป ลุ กเลวี ฮัตชินส์ประดิษฐ์นาฬิกาปลุกเรือนแรกของโลกขึ้นในปีค.ศ. 1787
…219 ปีก่อนที่ข้าพเจ้าจะเริ่มเขียนคอลัมน์ปลุกลงในวารสารโรตีมะตะบะ แต่ไม่ก่อนที่จะมีการปลุกเกิดขึ้นบนโลก บางที ในความหมายที่กว้างที่สุดของการปลุก มันอาจเป็นกิจกรรมที่มาพร้อมกับมนุษย์คนแรกบนโลก เท่า ๆ กับที่จะคงอยู่ไปจนถึงมนุษย์คนสุดท้าย ตราบที่ยังมีการหลับ การปลุกก็คงจะอยู่คู่ประวัติศาสตร์มนุษยชาติต่อไป
ดุอาอฺตื่นนอนที่อ่านกันทุกเช้าบอกเราว่า การหลับก็เหมือนการตายลักษณะหนึ่ง สติสัมปชัญญะของเราดับวูบ และการรับรู้ก็มืดสนิท ดังนั้นไม่ว่าเรากำลังหลับจากอะไร มันย่อมหมายถึงการบอดใบ้ลักษณะหนึ่ง และหากถึงเวลาที่สมควรแล้วแก่การตื่น ทว่าผู้หลับไม่สามารถหรือไม่พยายามจะสามารถสลัดภาวะบอดใบ้นั้นทิ้งไปได้ การปลุกก็เป็นกิจกรรมสำคัญที่จะมาช่วยผู้หลับให้หลุดพ้นจากภาวะ
‘เสมือนตาย’ นั่น ผลลัพธ์ของกิจกรรมนี้อาจหมายถึงการตื่นของผู้หลับ การเอาหมอนขึ้นอุดหู ไปจนถึงถ้อยคำผรุสวาทจากริมฝีปากใต้ตาหลับ แต่ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นข้อไหน หน้าที่ของผู้ที่เห็นคนหลับในเวลาที่สมควรตื่นได้แล้ว ก็คือการต้องปลุกอยู่ดี
กฎข้อหนึ่งของการปลุกก็คือ จะปลุกคนอื่นได้เราต้องตื่นก่อน! นั่นหมายถึงว่าคนแรกที่ต้องถูกปลุกก็คือ
ตัวเอง มันไม่ได้หมายความว่าเราดีกว่าคนอื่น ดุอาอฺตื่นนอนบอกอยู่แล้วว่าผู้ที่สมควรได้รับการสรรเสริญในทุกการตื่นนั้นมีเพียงผู้เดียว บ่อยครั้งไปที่เราพบใครสักคนตื่นขึ้นมาปลุกคนอื่น ครั้นแล้วกลับล้มตัวลงนอนต่อเสียเอง มันน่าอาย แต่ก็ช่วยย้ำว่าภารกิจแห่งการปลุกนั้นต้องการความจริงจังไม่ว่าจะในยามปลุกตัวเองหรือปลุกชาวบ้าน
หนังสือ “ปลุก” เล่มนี้ไม่ใช่นาฬิกาปลุกทรงภูมิ เป็นเพียงงานเขียนอิสระของใครบางคนที่ก็ถูกปลุกขึ้นมาโดยใครสักคนอีกที…มาเห็นแสงแรกที่ขอบฟ้า…มาได้ยินเสียงซุบซิบของนกที่ข้างหน้าต่าง และมารับรู้ว่านอกหน้าต่างนั้น ปรากฏการณ์ทุกอย่างล้วนบอกเราว่าเวลาที่สมควรแก่การตื่นมันมาถึงตั้งนานแล้ว
เช่นเดียวกับนาฬิกาปลุกของเลวี ฮัตชินส์ และเกือบทุกชิ้นงานของมนุษย์ หนังสือเล่มนี้มีใครหลายคนอยู่เบื้องหลังมัน ข้าพเจ้าอยากจะสละเนื้อที่ไม่กี่บรรทัดต่อไปนี้มอบให้น้ำจิตน้ำใจของพวกเขาที่ยังไม่มีใครคิดค้นปริมาตรวัด นับตั้งแต่พ่อแม่ผู้เลี้ยงข้าพเจ้ามาด้วยหนังสือ พี่น้องค่อนโหลที่ช่วยฝึกปรือทักษะทางภาษาอย่างเด็ดดวงให้ เพื่อน ๆ ผู้สนุกสนานกับการผลัดกันปลุกและถูกปลุก บก.โรตีมะตะบะที่ให้พื้นที่นาฬิกาปลุกเรือนใหม่ๆเสมอ สนพ.มิรอาตและทีมงานที่ข้าพเจ้ายังนึกคำจำกัดความไม่ออก ผู้อ่านคอลัมน์ปลุกทั้งที่ชื่นชอบและอยากด่า รวมถึงทุกรายละเอียดปลีกย่อยในชีวิตที่ล้วนมีส่วนในผลงานของข้าพเจ้าไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นพี่น้องทุกคนที่ผ่านเข้ามาในความคำนึง นกทุกตัวและเรื่องที่มันคุยกันข้างหน้าต่าง หนังสือทุกเล่มที่เคยผ่านตาจริงและตาใจ อักษรทุกตัวบนแป้นพิมพ์เอเซอร์Aspire4720z ฯลฯ
หากหนังสือเล่มนี้จะมีความดีใดอยู่บ้าง ขอให้ความจำเริญจงมีแด่ทุกการตื่นของประชาชาติอิสลาม
อย่าลืมอ่านดุอาอฺตื่นนอน
มุซักกิร
..
