...เมื่อเรารักสิ่งใดด้วยใจ เราจะตกเป็นทาสของสิ่งนั้น....
...รักแท้มีอยู่จริง...
และรักนั้น...ก็คือ...ความรักความผูกพันธ์
ดังที่ถูกกล่าวไว้ด้านบน...
เพราะ
...อัลลอฮฺเท่านั้น...ที่มีอยู่จริง...
ข้าน้อยเคยบอกพ่อกับแม่ให้สบายใจและเบาใจว่า...
...แม้ใจลูกนั้นจะหวั่นไหวแค่ไหน แต่จะไม่รัก...
จะไม่รักคนที่ไม่รักอัลลอฮฺ...
จะไม่รักคนที่รักอัลลอฮฺเพื่อเรา...
แต่จะเสาะแสวงหาผู้ที่รักอัลลอฮฺ
และรักเราเพื่ออัลลอฮฺ...
หนูอยากเคียงข้างเดินทางไปกับบ่าวที่อัลลอฮฺรัก...
พ่อบอกว่า...นั่่นน่ะ"ของสูง"เลยนะ...
ก็เลยบอกพ่อไปว่า...
แม้จะถูกมองว่า..."หวังของสูง"หนูก็จะเสาะแสวงหา
ตราบเท่าที่ลมหายใจยังมี...
และจะไม่หยุดแสวงหาจนกว่าจะเจอที่ใช่...
ถ้าไม่ใช่ก็ไม่หยุดหา...
ก็เพราะว่าหนูอยากได้ของที่อยู่สูง...
และนั่นหมายความว่า...ถ้าหนูอยากได้ของที่อยู่สูง
หนูก็ต้องปีนขึ้นไปเอา...ขึ้นไปยืนตรงจุดนั้นเช่นกัน...
เพราะถ้ารอให้มันร่วงลงมา
นั่นหมายความว่ามันเน่าและก็ไม่ใช่ของสูงแล้ว...
^^
วัสลามค่ะ