ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ย่อมหนีไม่พ้นช่วงเวลาและความรู้สึกที่ออกจะท้อแท้และเหนื่อยล้า
เมื่อเจออารมณ์เหล่านี้จ่ออยู่ในหัวอกเป็นเรื่องธรรมดาอย่างเหลือเกินที่เราต้องการ/อยากได้ใครสักคน
มาร่วมรับรู้ แบ่งปัน และปลอบประโลมความรู้สึกนั้นให้ทุเลาลง
แต่ก็เหมือนอย่างที่พี่น้องท่าน๑ ว่า ..
’จะมีใครสักกี่คนที่จะพร้อมอยู่กับเราเสมอ
เมื่อทุกคนต่างก็หนีความเป็นมนุษย์ของตัวเองปไม่พ้น
ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ที่ช่วยเหลือเราได้ในทุกสถานการณ์ก็มีผู้เดียว’
คือ
อัลลอฮฺ!ทั้งๆที่ เราก็บอกตัวเองอยู่แล้วอย่างน้อย ๑๗ ครั้งต่อวันว่า
’ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ
نَسْتَعِينُ’
’ เฉพาะพระองค์เท่านั้นที่เราขอนมัสการ และเฉพาะพระองค์เท่านั้นที่
เราขอความช่วยเหลือ’
[อัลฟาตีฮะฮฺ: 5]
แต่เราก็ยังคงต้องการให้ใครบางคน-หลายๆคนมาร่วมแชร์ความรู้สึกเหล่านั้นออกไป
ทั้งๆที่เราก็ทราบอยู่แล้วเต็มอกว่า ต่อให้ต้องเกณฑ์คนทั้งโลกมาร่วมรับรู้ปัญหาของเรา
พวกเขาก็ไม่อาจช่วยเหลือหรือคลี่คลายปัญหาของเราได้นอกจากผู้เดียวจริงๆ
ฉะนั้น เมื่อมีเรื่องต้องทุกข์ในหัวใจ
..จงอาบน้ำละหมาด -เปิดอัลกุรอ่าน แล้วอ่านอย่างที่อัลกุรอ่านควรถูกอ่าน-อ่านอย่างลึกซึ้งในความหมาย
ในนั้นมีถ้อยน้ำคำดีๆ จากผู้สร้างหัวใจเอง คอยเติมเต็มเป็นเชื้อเพลิงให้เราอยู่เสมอ เมื่อใดที่หัวใจอ่อนล้า ..หากเราได้ใคร่ครวญ
..จากนั้นเหยียดสีข้างพร้อมกับก้มศรีษะลงศิโรราบอย่างราบคาบและวอนขอความเมตตาจากผู้เดียว
แล้วเราก็จะผ่านคืนวันร้ายๆ เรื่องราวเศร้าๆไปได้
บางทีเรื่องเศร้าเหล่านั้นอาจไม่ได้หายไปไหนเลย แต่เราก็สุขใจเพราะอย่างน้อยๆเราอาจมีกำลังใจที่จะทุกข์มากขึ้น
..อินชาอัลลอฮฺ
