بسم الله الرحمن الرحيم
الكلامُ คำพูด
: هو คือ
اللفظُ ถ้อยคำ
المُرَكَّبُ ที่ถูกประกอบขึ้น
المُفيدُ อีกทั้งยังให้ประโยชน์
بالوَضْع ด้วยหลักการที่วางขึ้นมาตามหลักภาษาอาหรับ
، وأقسامُه และประเภทต่าง ๆ ของคำพูดนั้น
ثلاثة (แบ่งออกเป็น) 3 ประเภท
: اِسمٌ นาม
، وفعلٌ กริยา
، وحَرفٌ جاءَ لمَعنى. อักษรที่นำมาให้กับความหมายหนึ่ง
فالاسم ดังนั้น นาม
يُعرَفُ มันจะถูกรู้จัก
بالخَفضِ ด้วยหลักการค่อฟัต (สามารถรับสระกัสเราะฮ์ได้)
، والتنوينِ และมีตันวีน
،ودخولِ الألف واللام เข้าอะลัฟและลามได้
، وحروفِ الخَفضِ และบรรดาหุรุ๊ฟค่อฟัต
وهي: มันก็คือ
مِن، มิน (จาก)
واِلى อิลา (ไปยัง ไปสู่)
،وعَن อัน (จาก)
، وعلى อะลา (บน , เหนือ)
، وفِي ฟี (ใน)
، ورُبَّ، รุ๊บบ่า (บางที , บางครั้ง)
والباءُ บาอฺ ( ด้วย)
، والكافُ، กาฟ ( เช่น , เสมือน , เฉกเช่น)
واللامُ ลาม (เพื่อ , สำหรับ , เพราะ )
، وحروفِ القَسَم และบรรดาอักษรที่มีความหมายเพื่อการสาบาน
وهي มันก็คือ
:الواو ตัววาว (แปลว่าสาบาน)
، والباء ตัวบาอฺ(แปลว่าสาบาน)
، والتاء. ตัวตาอฺ(แปลว่าสาบาน)
والفعلُ ฟิอิล (กริยา) นั้น
يُعرَفُ มันจะถูกรู้จัก
بقد ด้วยคำว่า ก๊อดดฺ (แปลว่า แท้จริง , บางครั้ง)
، والسِّين، ซีน (แปลว่าต่อไป)
وسَوف เซาฟ่า (แปลว่าต่อไปเช่นกัน)
،وتاء التأنيث الساكنة. ตาอฺที่ชี้ถึงความหมายผู้หญิงกระทำ ที่มีเครื่องหมายสุกูนต่อท้าย
والحرفُ และอักษรนั้น
ما لا يَصلُحُ معه دليلُ الاسم คือสิ่งที่ไม่เหมาะสมที่จะอยู่พร้อมกับมัน โดยสิ่งที่บ่งชี้ถึงนาม(อีเซม)
ولا دليل الفعل และไม่มีสิ่งที่บ่งชี้ถึงกริยา(ฟิอิล)
วัลลอฮุอะลัม