اَلتَّكْبِيْرَةُ اْلأُوْلَى يَدْرُكُهَا الْمَأْمُوْمُ مَعَ اْلإِمَامِ خَيْرٌ لَهُ مِنْ أَلْفِ حَجَّةٍ وَعُمْرَةٍ وَلَهُ مِنَ اْلأَجْرِ كَمَنْ تَصَدَّقَ بِوَزْنِ جَبَلٍ أُحُدٍ ذَهَبًا عَلَى الْمَسَاكِيْنَ وَيُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ رَكْعَةٍ عِبَادَةَ سَنَةً وَكَتَبَ اللهُ لَهُ بَرَاءَتَيْنِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَبَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاقِ وَلاَيَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَرَى مَكَانَهُ فِى الْجَنَّةِ وَيَدْخُلُ الْجَنَّةَ بِلاَ حِسَابٍ
ความว่า “ตักบีรครั้งแรกที่มะมูมทันพร้อมกับอิหม่ามนั้น ดียิ่งสำหรับเขามากกว่าผลบุญของฮัจย์และอุมเราะฮ์หนึ่งพันครั้ง และเขายังได้รับกุศลเหมือนผู้ที่ทำทานด้วยทองคำน้ำหนักเท่าเทือกเขาอุฮุด แก่คนยากคนจน และเขาได้รับการบันทึกผลบุญให้กับทุกรอกาอัตที่เขาละหมาดเท่ากับทำอิบาดะฮ์หนึ่งปี และอัลลอฮ์ยังให้เขาปลอดภัยในสองประการคือ ปลอดภัยจากนรก และปลอดภัยจากโทษของการเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก เขาจะไม่ได้จากโลกนี้ไป จนกว่าเขาจะได้เห็นสถานที่พำนักในสรวงสวรรค์ก่อน แล้วเขาก็จะได้เข้าสวรรค์โดยไม่ต้องพิพากษาเรื่องใดๆ”
จากฟะตะวาอัซซิยามและดุรเราะฮ์ฯ หน้า 40
