อัสลามุอะลัยกุม วะเราะมาตุลลอฮฺ วะบารอกาตุ
ญะซากัลลอฮุคอยรอน ผู้ที่นำวิดิโอมานำเสนอมากๆค่ะ
เป็นวิดีโอที่จุดประกายฝันให้กับข้าน้อยอย่างมากมายเลยทีเดียว
เพราะตั้งแต่เด็กๆแล้วนั้น เป็นคนนึงที่รักงานศิลปะ
ชอบขีดๆ เขียนๆ ชอบคัดตัวอักษรในภาษาที่ได้เล่าเรียนอย่างตั้งใจมาตลอด
และมีความสุขกับการได้คัดตัวอักษรเหล่านั้นให้ออกมาให้สวยตาม
ที่ตัวเองสามารถจะทำได้เสมอ
ยิ่งได้คัดบทกวีดีๆก็ยิ่งชอบ...มันเหมือนกับเราได้รับพรเช่นนั้นมาจากอัลลอฮฺ
แต่หลายครั้ง ยอมรับว่า ได้ใช้พรนั้นไปในทางที่เราไม่รู้ว่าอัลลอฮฺอนุมัติหรือไม่
และหลายๆคนก็ห้ามไม่ให้เรียนด้านศิลปะ เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ไร้สาระ
ตอนนั้นได้แต่คิดค้านในใจว่า ถ้ามันไร้สาระจริง
พรข้อนี้อัลลอฮฺจะให้เรามาทำไม...ให้มาเพื่ออะไรกันเล่า...
แต่เพราะเชื่อตามคนอื่น เลยเลือกเรียนสายวิทยาศาสตร์ค่ะ
และก็พยายามเรียนจนได้ผลการเรียนที่ดี แต่ก็ยังไม่วายสนใจงานด้านศิลป์อยู่ดี
ตอนนั้นก็ได้เป็นประธานชมรมผ้าบาติก วาดภาพใต้ท้องทะเลส่งเข้าประกวด
วาดภาพโน้นนี่ จนเป็นที่น่าสนใจจากคนอื่นๆ และหลายๆคนก็สงสัยว่า
ทำไมเด็กคนนี้ถึงเป็นเด็กวิทย์ ทั้งๆที่มีศิลป์อยู่กับตัว...
ไม่มีใครรู้ว่า คนๆนึงที่พยายามทำสิ่งหนึ่งเพื่อความต้องการของคนอื่นๆทั่วไป
ที่เขาอยากเห็นเราเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ได้สำเร็จ
กับพยายามทำอีกอย่างเพื่อความต้องการของตัวเองไปพร้อมๆด้วยกันให้สำเร็จ
ให้ได้นั้น มันยากเย็นแค่ไหน...
แต่ในความยากเย็นมันก็สร้างความสุขใจที่แตกต่างกัน
เพราะการทำเพื่อความต้องการของคนอื่นได้สำเร็จมันก็คือ ความสุข
สุขที่ได้ทำเพื่อคนอื่น
และการทำเพื่อความต้องการของตนเองได้สำเร็จ มันก็คือ ความสุข
สุขที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำได้สำเร็จ ได้ทำเพื่อตัวเอง...
ในขณะที่เรากำลังทำเพื่อคนอื่น เราก็ได้ทำเพื่อตนเอง
แน่นอนว่า สองอย่างนี้ หากเราทำได้สำเร็จ เราก็จะมีความสุข...
แล้ววันที่ได้ไปเรียนต่างแดน ท่ีนั่นทำให้ความคิดหลายๆอย่างเปลี่ยนไป
เพราะเริ่มได้ศึกษาศาสนามากขึ้น ทำไมถึงได้มากขึ้นทั้งๆที่ที่ไปอยู่นั้น
มันแทบหามุสลิมไม่เจอ เพราะเหมือนว่าเรายิ่งห่าง เราก็ยิ่งอยากเข้าใกล้น่ะค่ะ
และยิ่งเห็นคุณค่ามากขึ้น ทำให้รู้ว่า ที่เรียนวิทยาศาสตร์ที่เขาว่ามันเป็น
สิ่งที่มีสาระแล้ว บางอย่างในนั้นมันก็ไร้สาระเช่นกันนั่นแล...
เลยได้คิดว่า...แล้วจะเรียนอะไรดี...จึงได้ตัดสินใจอย่างหนักแน่นว่า
เรียน"ออกแบบ"มันนี่แหล่ะ เพราะมันคือศาสตร์แห่งศิลป์ที่ใช้เทคนิค
ทางวิทยาศาสตร์ที่ไม่ไร้สาระมาเข้ามาช่วย ตัวของการเรียนก็หาได้ไร้สาระ
อย่างที่คนอื่นๆเขามองเลย อะไรจะไร้สาระหรือไม่มันไม่ได้ขึ้นอยู่ด้วยกับ
ตัวของมันเอง แต่มันขึ้นอยู่กับว่า เราจะทำให้มันไร้สาระหรือมีสาระมากกว่า...
คุณค่าของการศึกษา จึงขึ้นอยู่กับตัวเราว่าเราจะนำมันไปทำอะไร...
หากนำไปใช้ในทางที่ดีและเป็นประโยชน์มันก็เป็นสิ่งที่ดี ไม่ไร้สาระ
หากนำไปใช้ในทางที่ไม่ดีและเป็นโทษต่อตัวเองและผู้อื่น มันก็เป็นสิ่งที่ไม่ดี และไร้สาระ
ทุกวันนี้ก็ยังถามตัวเองอยู่เลยว่า สิ่งที่ทำอยู่มันมีประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่น
ประมาณไหนกัน...แล้วก็ได้คำตอบว่า ยังไม่เท่าไหร่...
เลยต้องแสวงหาหนทางในการจะใช้พรจากอัลลอฮฺต่อไปว่า
จะจัดการกับมันอย่างไร...ในเมื่อเรามีสิ่งนี้ เราจะบริหารจัดการกับมันอย่างไร
ทุกวันนี้พยายามทบทวนในสิ่งที่อัลลอฮฺมอบให้มา
พยายามเฟ้นหาความสามารถและพละกำลังที่มีอยู่ ณ ปัจจุบัน
พยายามค้นเข้าไปในตัวเองว่า เรายังขาดอะไรอีก จะได้เพิ่มเติมได้ถูกจุด
ดูวิดีโอนี้แล้ว เกิดแรงบันดาลใจบางอย่างขึ้นทันที...
รู้ได้ว่า ที่เรายังไม่มีความสุขมากพอกับสิ่งที่เราทำอยู่
นั่นเพราะเรายังไม่ได้บริหารจัดการพรที่อัลลอฮฺให้มา
อย่างถูกที่ถูกทางเท่าที่ควร...และต่อไป เราควรจะจัดการ
กับมันอย่างไรดี...
เพราะเคยลองทิ้งพรดังกล่าวอย่างไม่สนใจมาแล้ว
แต่ก็ทำไม่สำเร็จ...เนื่องจากศิลป์ หากใครได้รับมา
จะรู้ได้ว่า...เราไม่มีทางเอามันออกไปได้ไม่ว่าจะทางใดก็ตาม
มันจะติดอยู่กับเรา...การปฏิเสธมันเพราะคนอื่นมองว่าไม่ดี
จึงไม่ใช่หนทางที่เราควรจะกระทำเลย สิ่งทีี่ควรทำก็คือ
จัดการกับมันให้ถูกที่ถูกทางและให้ถูกต้อง...
ทำให้ชอบคำพูดของบุคคลในคลิปวิดิโอนี้อยู่หลายประโยคเลยทีเดียวค่ะ
เพราะข้าน้อยเป็นคนนึงที่กำลังทำงานด้านศิลป์และออกแบบสื่อสิ่งพิมพ์
จะบอกว่าเป็นเพราะความชอบหรือความถนัดนั้นก็บอกไม่ได้ค่ะ
เนื่องจากว่าตอนนี้มันไม่สามารถแยกออกจากกันได้ว่าเพราะชอบหรือเพราะถนัด
รู้แค่ว่าทำแล้วสนุก มีความสุข แม้บางครั้งจะเหนื่อย
และใช่ว่า ได้พรมาแล้วจะไม่ต้องฝึกฝน การฝึกฝนและปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง
เป็นสิ่งสำคัญมาก...ไม่มีสิ่งดีๆและสิ่งสวยงามใดๆ
จะได้มาง่ายๆเลย...ทุกอย่างเราต้องพยายามและอดทน...
ชอบอักษรอาหรับมากค่ะ...เป็นอักษรที่มีความสละสลวย
อยู่ในตัว และบุคคลในคลิปก็เขียนคำพูดของอัลลอฮฺ
ออกมาได้สวยงามมากเลยทีเดียวค่ะ...
อดยอมรับไม่ได้ว่า ท่านเขียนมันมาจากใจ ด้วยมือ
วัสลามค่ะ
