باب المُنادَى
บท มุนาดา (การเรียก)
المنادَى خمسة أنواع
มุนาดามี 5 ปรเภท
1. المُفردُ العَلَمُ
คือ นามชื่อหนึ่ง
2. والنَّكِرة المقصودة
นามทั่วทั่วไป แต่เฉพาะเจาะจง แต่ไม่รู้จักคนที่จะเรียกว่าเป็นใคร (โดยตั้งเป้าหมายว่าเป็นคนนั้น)
เช่น เด็กคนนั้น มาหาฉันหน่อย
3. والنَّكِرة غيرُ المقصودة
ผู้เรียก เรียกแบบมั่วๆแบบคว้าๆ โดยไม่เระบุว่าเจาะจงว่าใคร เช่น คนจะจมน้ำ เรียกหาคนมาช่วย ช่วยด้วย ช่วยด้วย !!
4. والمُضاف
มุดอฟ ก็เป็นมุนาดา เช่น
السلام عليكم يا اهل القبور
อะห์ลา มุดอฟ กุบูร มุดอฟุนอิลัยห์
5. والمُشَبَّهُ بالمضاف
อันนี้ก็เหมือนว่าจะไม่ใช่มุดอฟ คลุมเครือ คือ ตัวที่ตกหลังมัน ไม่มัจรูร
فأما المُفرد العَلَمُ والنَّكِرةُ المقصودة فَيُبْنَيَان على الضَّمِّ مِن غير تنوين
ข้อ1 และ ข้อ 2 นั้นเมื่อถูกเรียกจะต้องอ่านดอมมะห์โดยไม่มีตันวีน
เช่น
يا زيدُ ويا رجُلُ
โอ้เซด โอ้ผู้ชายคนนั้น
والثلاثة الباقية منصوبةٌ لا غير
และ ข้อ 3 ข้อ 4 ข้อ 5 นั้นอ่านาซับโดยปราศจากตันวีน เช่นตัวอย่างข้อที่ 4
