ผมคิดว่าคือการที่มีการเรียนสืบต่อกัน สืบกันมีสายรายงานหนังสือเชื่อมโยงถึงผู้แต่ง ผู้แต่งก็สืบขึ้นไปเรื่อยๆ ถึงอีหม่ามมัซฮับ ถึงซอฮาบะห์ ถึงท่านรสูล ดังเช่น บรรดามัซฮับทั้ง4 ที่บรรดาตำรับตำราของพวกเขาสืบถอดมาอย่างต่อเนื่องรุ่นต่อรุ่น เปรียบได้เหมือน ฮาดิษมุตาวาติร ที่ไม่มีทางผิดพลาด วายิบต้องอามั้ลกับสิ่งที่ได้รับ ไม่มีหน้าที่ในการเซาะแสวงหาตรวจสอบ (العلم الضروري)
