ของที่มีค่าทั้งหลายบนพิภพนี้ล้วนถูกปิดป้องมิดชิด
คล้ายกับจะบอกว่า
‘การยากจะได้มา’ คือคุณสมบัติสำคัญของสิ่งมีค่า
นักประดาน้ำต้องดำลงไปในทะเลลึก
มองหาสิ่งที่ถูกปิดป้องอยู่ภายใต้เปลือกหอย
จึงจะได้มาซึ่ง
‘มุก’คนงานเหมืองต้องขุดลึกลงไปใต้ดินหลายสิบกิโลเมตร
ร่อนหาประกายวาววับที่ถูกก้อนดินปกคลุมปะปน
จึงจะได้มาซึ่ง
‘เพชร’ แล้วผู้หญิงดีๆซึ่งมีค่ายิ่งกว่าทั้งไข่มุกและเพชร
จะสามารถมองเห็นและได้มาโดยง่าย ปราศจากสิ่งปกป้องปิดคลุมหรือ ?ในเมื่อเราไม่อาจมองหาเพชรได้จากร้านขายของชำที่ปราศจากตู้เก็บรักษาความปลอดภัย
แล้วเรายังหวังที่จะมองหาผู้หญิงดีๆ จากกลุ่มคนที่ไม่มีอะไรปิดคลุมให้ปลอดภัยได้อย่างไร ?
[อ้างอิง: มุซักกิร, ชวนให้คิด, ลุอฺลุอฺ ฉบับแจกฟรี]
