วะอะลัยกุมุสสลามวาเราะห์มาตุลลอฮีวาบารอกาตุฮ์วามัฆฟิรอตุฮ์
บิสมิลลาฮิรเราะห์มานิรรอฮีม
ก๊ะคิดว่านะคะ ลำดับแรกเลยเราควร betulkan niat (เจตนาที่ตรงสู่อัลลอฮ์)ก่อน
ถามตัวเองให้พบกับคำตอบที่แท้จริงก่อนว่าการมาเป็นครูของเรานั้นเพื่ออะไรกันแน่
เมื่อได้คำตอบที่ชัดเจนแล้ว
ลำดับที่สองก๊ะคิดว่าให้ปรับมุมมอง คิดเสียว่าเด็กเหล่านั้นคือบททดสอบที่อัลลอฮ์ประสงค์จะทดสอบเรา
มันท้าทายและน่าภาคภูมิใจมากขนาดไหนหากพระองค์ทรงให้เราเป็น อัสบาบ (สาเหตุ)ที่เป็นส่วนหนึ่งที่สามารถ(ด้วยประสงค์ของพระองค์)ทำให้ยุวมุสลิมของเราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น(อาจจะไม่สมบูรณ์แบบทุกประการ แต่อย่างน้อยก็ควรค่ากับคำว่าประชาชาติตัวอย่างบนหน้าแผ่นดิน)
ลำดับที่สามต้องยอมรับในความเป็นจริงให้ได้ว่าเด็กทุกคนนั้นแตกต่างกัน อย่าพยายามเปรียบเทียบเด็กดีกับเด็กดื้อ เพราะเด็กยังไงก็คือเด็ก ถ้าเขาฉลาดกว่าเราแล้วเขาคงไม่ต้องมานั่งเรียนกับเราหรอกจริงไหมคะ ต้องยอมรับให้ได้ว่าเป็นไปได้หรือที่สอนเด็ก 100 คน แล้วเด็กจะเก่งในวิชาที่เราสอนทั้ง 100 คน
ประเด็นสำคัญของการศึกษาที่แท้จริงก๊ะเชื่อว่ามันอยู่ที่คุณค่าความดีของคนมากกว่าความเก่งของคนมากกว่า
ก๊ะเชื่ออย่างนั้นนะ
แต่ถ้าเด๊ะยังไม่กระจ่างใจล่ะก็ เด๊ะลองยกมาเป็นเคสก็ได้นะ เผื่อว่าเราจะได้เรียนรู้และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
อย่าลืมนะคะรักเด็ก ๆ ทุกคนให้เหมือนกับที่เรารักพี่น้องของเราเอง
เพราะอย่างน้อยที่สุดยุวมุสลิมเหล่านั้นก็มีบรรพบุรุษท่านเดียวกันกับเรา
นั่นคือนบีอาดัม อะลัยฮิสสลาม
วัลลอฮูอะอ์ลาวาอะอ์ลัม
[/quote]
salam
assalamualaikum ค่ะ ก๊ะ
ขอบคุณก๊ะมากนะค่ะที่ให้ข้อคิดดีๆ
อาจจะเป็นเพราะวิชาที่เด๊ะสอนด้วยมั้ง ทำให้พวกเขารู้สึกเบื่อ
บางทีเราเตรียมพร้อมมาอย่างดี พกมาเต็มร้อย พอมาเห็นพฤติกรรมของนักเรียนที่มีต่อครูแล้ว
หมดเลย อ่อนแรงอย่างกระทันหัน เอาหล่ะ imtinan จะลองยก case ให้ก๊ะดูน๊ะ
สมมติว่าเราสอนอธิบายอยู่ พวกเขาจะเล่น บางคนก็หลับ บางคนก็คนเล่น เดินไปเดินมา (ออกนอกห้องบ้าง) คุยกับเพื่อนกะคอกไปมาเสียงดังลั่นในห้องบ้าง
หยอกล้อ และพูดจาหยาบคายกับครู กะคอกใส่ครูก้อมี มีการแซวครูด้วย คือว่าไม่ให้เกียตริครูเลลย ไม่รู้จะกล่อมยังงัยแล้ว
พอเอาเรื่องอื่นมาคุยจะตั้งใจฟัง เช่น เล่าถึงวันสิ้นโลก นิทานที่ให้ข้อคดบ้าง พวกเขาจะสำนึกตัวแค่ชั่วครู่ พอเราเอาเรื่องเรียนมาอธิบายไม่เอาไม่ฟังแล้ว (ตอนนี้ก็ประมาณ 3-4 ห้องที่มีปัญหา)
(ถึงกับทำให้ครูบางคนร้องให้ งอนไม่สอนก้อมี)
บางทีถึงขั้นต้องส่งรายชื่อให้กับฝ่ายปกครองจัดการก้อมี (แต่ก็ไม่หลาบ)
ต่างคนก็ต่างก็ช่วยกัหาวิธีการแก้ไข ทั้งครูผูหญิงและครูผู้ชาย
จนได้ข้อสรุปมาว่า ครูต้องพกไม้เรียวสอนอะค่ะ ถ้าวันไหนลืมพาไม้ไป อย่างหวังว่าจะได้สอน
(ไม่เคยพบเคยเห็น) แต่ช่างน่าสงสารเด็กที่อยากจะเรียนมาก (และเด็กพวกนี้จะทำหน้าเซ็งๆ)บางทีก้อช่วยด่าแทนครูบ้าง
ออกจากห้องนั้นที่ไร หมดเรียวหมดแรงกลับมาทุกทีเลย
ตอนนี้วิธีที่ใช้อยู่ก้อ คือจดอย่างเดียว ไปถึงก้อเขียนขึนกระดานเลย ใครไม่จดก็อดได้คะแนน (ก็พอเอาอยู่บ้าง)
พอถึงคราวจะอธิบาย (เสียอารมทุกทีเลย)
แต่ครูบางคนก้อไม่คิดมาก เข้าไปแช็คชื่อเสร็จก็ออก รอรับเงินเดียนอย่างเดียว เฮอๆๆ (เข้าท่าเหมือนกัน)
อีกอย่างครูที่สอนที่นี่หน้าตาละอ่อน เด็กเพิ่งจบใหม่ๆกันทั้งนั้น และยังไมมีประสบการณ์ค่ะ
ก้อเลยต้องมานั่งเครียดตามๆกัน
รุ่นพี่สาวพวกเค้าด้วยมั้ง ที่เป็นรุ่นแม่ก้อมีอยู่สองคน (ซึ่งเด็กจะกลัวมากเป็นพิเศษ)
อย่างน้อยก้อ อัลฮัมดูลิลาฮ ที่มีน้องๆ และก๊ะๆชาวสุนนะให้กำลังใจอยู่
อิงชาอัลลอฮ imtinan จะต้องทำให้ได้ คิดว่าทำเพื่ออัลลฮละกัน สู้ๆ
wassalam
แสดงกระทู้
) + ดุอาอ์และมอบหมายต่ออัลลอฮ์ด้วยนะครับผม...
