ใช่ครับ ละหมาด จะส่งผลให้ [29:45] สามารถยังยั้งจากความชั่ว และนี่คือความหมายที่ชัดเจนของการละหมาด(แท้จริง)
แต่ถ้าละหมาดด้วยท่าทาง หรือเป็นเวลา จะสามารถช่วยยับยั้งจากความเชื่อได้ตลอดหรือ?
และเรื่องที่ผมบอกว่าการละหมาด เปรียบเสมือนการรักษาศีล ซึ่งเราจะต้องละหมาดอยู่ตลอดเวลา เพราะเราจะต้องมีความสามารถที่จะยับยั้งความชั่วได้ตลอดเวลา
ไม่ใช่เพียงแค่วันละ 5 เวลา ต่อครั้งละประมาณ 5 นาที
อันนี้ชัดเจนว่า คุณกำลังบิดเบือน และต่อเติมกุรอ่านเองนะครับ กุรอ่านบอกว่า ละหมาดนั้นเป็นเวลา มีการละหมาดเสร็จ และมีบอกเวลาละหมาดต่างๆ คุณจะปฏิเสธหรือครับว่า ละหมาดนั้น ไม่ได้เป็นเวลา ตามที่กุรอ่านบอก
นี่แสดงว่าคุณยึดถือสิ่งอื่นแทนกุรอ่านแล้วครับ เพราะคุณกล่าวสิ่งที่ขัดกับกุรอ่าน
ส่วนการละหมาด ยับยั้งความชั่วได้นั้น เป็นผลจากการละหมาดนะครับ นั่นแปลว่า ถ้ากุรอ่านบอกว่า ละหมาดเป็นเวลา ไม่ใช่ตลอดเวลา การยับยั้งความชั่วของละหมาดนั้น คือผลของการละหมาดตามเวลาอย่างถูกต้องครับ แต่ถ้าละหมาดโดยไม่ยำเกรง ละหมาดโดยไม่มีสมาธิไม่มีวิญญาณ การละหมาดย่อมไม่ช่วยเขา ดังนี้
“ดังนั้นความวิบัติจงมีแด่ผู้ละหมาด ผู้ล่าช้าในการละหมาด ผู้ที่ทำความดีเพื่อที่จะให้คนอื่นเห็นและปฏิเสธการให้ยืมสิ่งเล็กๆน้อยๆ (อัลมาอูน ๔-๗)” (อัลมาอูน : 4-5)นี่คือผลที่ละหมาดแล้วทำไมไม่ยับยั้งความชั่ว ทั้งที่ละหมาด แต่เขาละเลยการละหมาด
ไม่ใช่ ละหมาดตลอดเวลา เพราะกุรอ่านบอกว่า ละหมาดเป็นเวลา ไม่ใช่ตลอดเวลาครับ ย้ำนะครับว่า กุรอ่านบอกว่าละหมาด มีเวลาของมัน ไม่ใช่ละหมาดตลอดเวลา
คุณกำลังขัดกับกุรอ่านอยู่นะครับ
คำอ้างนี้ก็ผิด
แต่การละหมาดด้วยท่าทางนั้น สอนเราเรื่องละทิ้งสิ่งที่บรรพบุรุษเคารพบูชา ไม่ได้
เพราะกุรอ่านนั้น มีการอ่านโองการในนั้นด้วยครับ จึงสอนได้อยู่แล้ว