2
« เมื่อ: เม.ย. 10, 2009, 08:08 PM »
เราคิดว่าน่าจะเป็นการที่ห้ามบ่น ห้ามเถียงระหว่างการทำฮัจญ์ค่ะ
เพราะไม่ว่าจะเป็นการตอวาฟที่ต้องไปเบียดเสียดกับผู้คนมากมาย
อาหารที่ตำบลมีนาที่อาหรับทำให้ทานก็ห้ามบ่นว่าไม่อร่อยหรือกินไม่ได้
ห้องน้ำที่มีนาที่ต้องไปต้องไปแย่งกับคนเป็นร้อย
หรือการขว้างเสาหินที่ต้องเดินไปหลายกิโลและอื่นๆอีกมากมาย
เราห้ามบ่นเด็ดขาดขณะที่อยู่ในช่วงที่ทำฮัจย์เหมือนกับว่าเรามาทำฮัจย์แล้วเจออะไรก็ต้องอดทนไว้
อัลลอฮฺตรัสไว้ว่า
197. (เวลา) การทำฮัจญ์นั้นมีหลายเดือนอันเป็นที่ทราบกันอยู่แล้ว(*1*) ดังนั้นผู้ใดที่ได้ให้การทำฮัจญ์จำเป็นแก่เขาในเดือนเหล่านั้น(*2*) แล้ว ก็ต้องไม่มีการสมสู่ และไม่มีการละเมิด และไม่มีการวิวาทใด ๆ ใน (เวลา) การทำฮัจญ์ และความดีใด ๆ ที่พวกเจ้ากระทำนั้น อัลลอฮ์ทรงรู้ดี และพวกเจ้าจงเตรียมเสบียงเถิด(*3*) แท้จริงเสบียงที่ดีที่สุดนั้นคือความยำเกรง และพวกเจ้าจงยำเกรงข้าเถิด โอ้ ผู้มีปัญญาทั้งหลาย !
(1) คือเดือน เชาวาล ซุลเกาะดะฮ์ และอีกสิบวันแรกของเดือนซิลฮิจญะฮ์
(2) หลังจากทำการอิห์รอมแล้ว
(3) หมายถึงเสบียงในการเดินทางไปทำฮัจญ์
ที่เห็นอย่างนี้เพราะทุกอย่างมันก็หนักหมดแหละค่ะ