แสดงกระทู้
1
อันนะฮูและศ็ร๊อฟ (ไวยากรณ์อาหรับ) / อะไรคือความแตกต่างระหว่าง (لم) กับ (لمَّا) ในเชิงของความหมาย ??
« เมื่อ: ส.ค. 13, 2013, 05:27 AM »
อะไรคือความแตกต่างระหว่าง (لم) กับ (لمَّا) ในเชิงของความหมาย ?? โดย เชค หาฟิซ หะซัน หะซะนีย์ ญะลาล
ความแตกต่างระหว่างทั้งสองนั้น คือ การจำกัดขอบเขตของเวลาในการปฎิเสธ เช่น เรากล่าวว่า ..
لَم تحضرِ السيّارة
"รถยนต์นั้นยังมาไม่ถึง"
กับประโยค
لمَّا تحضرِ السيّارة
"รถยนต์นั้นยังมาไม่ถึง"
ดังนั้นแล้ว เรามาดูว่า อะไรคือแตกต่างระหว่างสองประโยคดังกล่าว ??
ประโยคแรก (لم تحضرِ السيّارة) ทำให้เกิดความเข้าใจได้ว่า เป็นปฏิเสธการมาถึงของรถยนต์ในช่วงเวลาผ่านมา แต่ไม่ได้ปฏิเสธการมาถึงของรถยนต์ในช่วงเวลาอนาคต คือว่า การปฎิเสธในช่วงอดีตกาล แต่ไม่ได้ปฎิเสธช่วงเวลาอนาคต แสดงว่ารถยนต์นั้น อาจจะสามารถมาถึงภายในไม่ช้า.
ประโยคที่สอง (لمَّا تحضر السيارة) ทำให้เกิดความเข้าใจได้ว่า ปฏิเสธการมาถึงของรถยนต์ในช่วงเวลาที่ผ่านมา (الماضى) หรืออดีตกาล และช่วงระยะเวลาปฏิเสธนั้นยังคงยึดยาวไปถึงเวลาขณะพูด(ปัจจุบัน).
ซึ่งนี่ก็คือ ความละเอียดอ่อนของหลักไวยกรณ์อาหรับในการอธิบายถึงการปฏิเสธ
สำหรับในการดำเนินชีวิตประจำวันของเรานั้น เมื่อเรามีความต้องการทีจะปฏิเสธสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เฉพาะในช่วงอดีตกาล แล้วเราก็มีความต้องการที่จะปฏิเสธสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาอดีตกาลจนถึงปัจจุบันอีกด้วย ดังนั้น เราก็จะพูดว่า ..
لم أَشرَبِ اللَبَنَ وَلَمَّا أشربِ الدَواءَ
"ที่ผ่านมาฉันไม่เคยดื่มนมเลย และทีผ่านมา จนถึงปัจจุบันฉันก็ไม่เคยกินยาเลย"
การจำกัดเวลาของการปฏิเสธไม่กินยาดังกล่าวจากประโยคข้างต้นนั้น มีความสำคัญมากแก่เป้าหมายในด้านปฏิบัติตามคำสั่งคุณหมอ และสำหรับการไม่ดื่มนมนั้นมันมีความสำคัญน้อยกว่ายารักษา
ทั้งสองประโยคข้างต้นชี้ให้เห็นว่า ผู้ป่วยนั้นต้องการที่จะอธิบายให้คุณหมอได้รับทราบว่า เขาไม่เคยดื่มนมเลย แต่เขาอาจจะดื่มนมก็ได้ ภายหลังจากทีเขาพบคุณหมอ และมากไปกว่านั้นเขาไม่เคยกินยาสักครั้งเลยจนถึงขณะที่กำลังคุยอยู่กับคุณหมอ ทั้งๆ ที่ยานั้นมีความสำคัญกว่านมซะด้วยซ้ำ ดังนั้นแล้ว ประโยคทั้งสองชี้ให้เห็นถึง การจำกัดขอบเขตความหมายของการปฎิเสธ
และในพระคัมภีร์อัลกุรอ่านที่อัลลอฮฺ(ซ.บ.) ได้ทรงตรัสไว้ว่า ..
قالتِ الأعرابُ آمَنَّا قُل لَم تُؤمِنُوا ولكن قو لواأَسلَمنا ولَمَّا يدخُلِ الإِيمانُ فى قُلوبكم
"ชาวอาหรับชนบทกล่าวว่าเราศรัทธาแล้ว จงกล่าวเถิดมูหัมหมัดว่า พวกท่านยังมิได้ศรัทธา แต่จงกล่าวเถิดว่าเราเข้ารับอิสลามแล้ว เพราะการศรัทธายังมิได้เข้าสู่หัวใจของพวกท่าน" (ซูเราะฮฺ อัล-หุจญรอต : 14)
ดังนั้น ความหมายของ (لمّاَ) ในอายัตข้างต้นนี้ ชี้ให้ถึงการปฏิเสธว่า การศรัทธานั้นยังมิได้เข้าในหัวใจของอาหรับชนบทในอดีตกาลและปัจจุบัน
ดู ตำรา النحو للجميع แต่งโดย เชค หาฟิซ หะซัน หะซะนีย์ ญะลาล หน้าที่ 261
ความแตกต่างระหว่างทั้งสองนั้น คือ การจำกัดขอบเขตของเวลาในการปฎิเสธ เช่น เรากล่าวว่า ..
لَم تحضرِ السيّارة
"รถยนต์นั้นยังมาไม่ถึง"
กับประโยค
لمَّا تحضرِ السيّارة
"รถยนต์นั้นยังมาไม่ถึง"
ดังนั้นแล้ว เรามาดูว่า อะไรคือแตกต่างระหว่างสองประโยคดังกล่าว ??
ประโยคแรก (لم تحضرِ السيّارة) ทำให้เกิดความเข้าใจได้ว่า เป็นปฏิเสธการมาถึงของรถยนต์ในช่วงเวลาผ่านมา แต่ไม่ได้ปฏิเสธการมาถึงของรถยนต์ในช่วงเวลาอนาคต คือว่า การปฎิเสธในช่วงอดีตกาล แต่ไม่ได้ปฎิเสธช่วงเวลาอนาคต แสดงว่ารถยนต์นั้น อาจจะสามารถมาถึงภายในไม่ช้า.
ประโยคที่สอง (لمَّا تحضر السيارة) ทำให้เกิดความเข้าใจได้ว่า ปฏิเสธการมาถึงของรถยนต์ในช่วงเวลาที่ผ่านมา (الماضى) หรืออดีตกาล และช่วงระยะเวลาปฏิเสธนั้นยังคงยึดยาวไปถึงเวลาขณะพูด(ปัจจุบัน).
ซึ่งนี่ก็คือ ความละเอียดอ่อนของหลักไวยกรณ์อาหรับในการอธิบายถึงการปฏิเสธ
สำหรับในการดำเนินชีวิตประจำวันของเรานั้น เมื่อเรามีความต้องการทีจะปฏิเสธสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เฉพาะในช่วงอดีตกาล แล้วเราก็มีความต้องการที่จะปฏิเสธสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาอดีตกาลจนถึงปัจจุบันอีกด้วย ดังนั้น เราก็จะพูดว่า ..
لم أَشرَبِ اللَبَنَ وَلَمَّا أشربِ الدَواءَ
"ที่ผ่านมาฉันไม่เคยดื่มนมเลย และทีผ่านมา จนถึงปัจจุบันฉันก็ไม่เคยกินยาเลย"
การจำกัดเวลาของการปฏิเสธไม่กินยาดังกล่าวจากประโยคข้างต้นนั้น มีความสำคัญมากแก่เป้าหมายในด้านปฏิบัติตามคำสั่งคุณหมอ และสำหรับการไม่ดื่มนมนั้นมันมีความสำคัญน้อยกว่ายารักษา
ทั้งสองประโยคข้างต้นชี้ให้เห็นว่า ผู้ป่วยนั้นต้องการที่จะอธิบายให้คุณหมอได้รับทราบว่า เขาไม่เคยดื่มนมเลย แต่เขาอาจจะดื่มนมก็ได้ ภายหลังจากทีเขาพบคุณหมอ และมากไปกว่านั้นเขาไม่เคยกินยาสักครั้งเลยจนถึงขณะที่กำลังคุยอยู่กับคุณหมอ ทั้งๆ ที่ยานั้นมีความสำคัญกว่านมซะด้วยซ้ำ ดังนั้นแล้ว ประโยคทั้งสองชี้ให้เห็นถึง การจำกัดขอบเขตความหมายของการปฎิเสธ
และในพระคัมภีร์อัลกุรอ่านที่อัลลอฮฺ(ซ.บ.) ได้ทรงตรัสไว้ว่า ..
قالتِ الأعرابُ آمَنَّا قُل لَم تُؤمِنُوا ولكن قو لواأَسلَمنا ولَمَّا يدخُلِ الإِيمانُ فى قُلوبكم
"ชาวอาหรับชนบทกล่าวว่าเราศรัทธาแล้ว จงกล่าวเถิดมูหัมหมัดว่า พวกท่านยังมิได้ศรัทธา แต่จงกล่าวเถิดว่าเราเข้ารับอิสลามแล้ว เพราะการศรัทธายังมิได้เข้าสู่หัวใจของพวกท่าน" (ซูเราะฮฺ อัล-หุจญรอต : 14)
ดังนั้น ความหมายของ (لمّاَ) ในอายัตข้างต้นนี้ ชี้ให้ถึงการปฏิเสธว่า การศรัทธานั้นยังมิได้เข้าในหัวใจของอาหรับชนบทในอดีตกาลและปัจจุบัน
ดู ตำรา النحو للجميع แต่งโดย เชค หาฟิซ หะซัน หะซะนีย์ ญะลาล หน้าที่ 261