بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيْم
اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ وَ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلىَ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَليَ اَلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ
คำว่า "ฤกษ์" ตามความหมายของหลักภาษาไทยหมายถึง "คราวหรือเวลาที่กําหนดหรือคาดว่าจะให้ผล เช่น ฤกษ์ดี ฤกษ์ร้าย, มักนิยมใช้ในทางดี" หรือ "เป็นการรวบรวมนำมาซึ่งสถิติ ที่กระทำการแล้วดี หรือการประมวล ในวันเวลาที่ดี ๆ ที่เหมาะสมกับฤดูกาล" ดังนั้น เมื่อเราได้ยินคำว่า "หาฤกษ์" ก็อาจจะเข้าใจไปว่า ช่วงเวลานั้นเวลานี้จะเป็นช่วงเวลาที่ดี หากเป็นช่วงเวลาอื่นอาจจะยังผลร้ายตามมา จนทำให้มีความเชื่อว่า "วันหรือช่วงเวลา" มีผลทำให้ดีและร้าย จึงทำให้ตกไปอยู่ในความเชื่อเรื่องโชคลาง ซึ่งเป็นชิริกที่ศาสนาห้ามอย่างเด็ดขาด
ฉะนั้นคำว่า "กฤษ์" ความความดังกล่าว ถือว่าไม่มีในอิสลาม เพราะบรรดาวันทั้งหมดตลอดทั้งปีนั้น เป็นกรรมสิทธิ์ของอัลเลาะฮ์ ตะอาลา มันไม่สามารถให้ประโยชน์หรือให้โทษอันใดได้ด้วยตัวของมันเอง ดังนั้นเมื่อเราต้องการกระทำสิ่งที่ดีและไม่ต้องห้าม แล้วอัลเลาะฮ์ก็ทรงให้เรามีความสะดวกในการกระทำนั้น ไม่ว่าวันใดก็ตาม นั่นแหละคือช่วงเวลาที่พระองค์ทรงประสงค์ให้เราได้รับความดีงามแล้ว และจำเป็นต่อผู้ที่มีอีหม่านในอัลเลาะฮ์อย่างแท้จริง ต้องทำการมอบหมายแด่พระองค์แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นช่วงฤกษ์งามยามใหนก็ตาม
แต่ในคำว่า "ฤกษ์หรือช่วงเวลา" ที่ดีในอิสลามนั้น หากเราจะเรียกว่าเป็นฤกษ์ดี นั่นก็เพราะว่าไปเกี่ยวพันกับซุนนะฮ์(แบบฉบับ)ของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม หรือเกี่ยวข้องกับคำสั่งใช้ของศาสนาที่ได้บอกว่า วันนั้นวันนี้ หรือช่วงเวลานั้นเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่ดี ซึ่งหากเรายึดตามนัยยะนี้ ถือว่าไม่เป็นไร ตัวอย่างเช่น
อ่านต่อที่ "อิสลามมีเรื่อง ฤกษ์ เรื่องยาม หรือไม่"
