อัสลามุอะลัยกุม วะเราะมาตุลลอฮฺ วะบารอกาตุ
ในเว็บแห่งนี้เคยมีการเสวนากันในเรื่องคล้ายๆกัน
กับที่ท่านnasafee ถามมา...แม้จะไม่ถึงกับตรงนัก
แต่คิดว่า...น่าจะเป็นคำตอบให้คุณได้
จากอ้างอิงพร้อมลิงก์ด้านล่างนะ
ตอนนั้นมีการเสวนากันด้วยเรื่องของ"ไม้โคะคะ"ค่ะ
ลองเข้าไปอ่านดูในกระทู้ด้านล่างนะคะ
รับรองว่านอกจากจะได้รับคำตอบเรื่องที่ต้องการแล้ว
ท่านจะได้ความรู้อย่างอื่นเพิ่มด้วย...
นี่คืออ้างอิงที่ยกมาให้ในส่วนหนึ่งค่ะ
v
v
v
ผมอยากได้มั่ง เพราะเห็นเพื่อนใส่แล้วเก๋าดี แต่อีกใจนึงบอกว่าอาจจะซีริกก็ได้ เพราะตอนที่ผมอยู่ชั้น3มูตาวาซิต(ชั้น7) อุสตาสได้สอนวิชาเตาฮีดเรื่องเครื่องรางของขลังที่พวกญาฮีลียัฮ+มุซรีกีนใช้กัน ผมจึงเอาเรื่องนี้มาปรึกษาพวกพี่ๆทั้งหลายดูว่ามีความเห็นยังไงกันบ้าง
และอยากรู้ว่าถ้าจะใส่นั้นได้หรือเปล่า มีผลดีผลเสียอย่างไรบ้าง
ที่ชิริกน่ะ ไม่ใช่เพราะเรามีไม้โคคะ แต่เพราะเอี๊ยะอฺติก๊อตว่า ตัวของไม้โคคะมันสามารถป้องกันงูได้ ซึ่งเป็นการเชื่อมั่นที่ชิริกตามหลักวิชาเตาฮีด แต่จริง ๆ แล้วไม้โคคะก็เป็นอาวุธชนิดหนึ่งสำหรับงูนั่นแหละครับ ที่เราสามารถนำมันมาป้องกันงูได้ ซึ่งเหมือนกับเราเข้าป่าโดยตรงถือมือพร้าขึ้นไปด้วย เพื่อป้องกันสัตว์ร้าย ดังนั้น เราพกมีดเข้าไปในป่าเพื่อป้องกันอันตราย ก็มิได้หมายความว่าชิริก เพราะการชิริกมันมีผลสืบเนื่องมาจากการยึดมั่น
เรื่องการป้องกันงูนั้น ไม่ต้องถึงไม้โคคะหรอกครับ แค่กล่าวดุอาที่เป็นอายะฮ์อัลกุรอาน ก็เพียงพอแล้ว ซึ่งเป็นดุอาของนบีนั๊วะห์อะลัยฮิสลาม ความว่า
سَلاَمٌ عَليَ نُوْحِ فِي الْعالَمِيْنَ
"ซะลามุน อะลา นูฮิน ฟิลอาละมีน"
"สันติสุขจงประสบแด่นั๊วะห์เถิดในสากลโลก" (อัซซ๊อฟฟาต 79)
ปู่ผมเจองูเห่าในห้องน้ำ ท่านก็ไม่กลัว คือท่านได้อ่านอายะฮ์ดังกล่าวนี้ งูก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว และท่านก็ทำการตีงูด้วยขันอาบน้ำจนงูตาย ทราบมาว่าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับท่านถึง 2 ครั้ง
ไม่ใช่ได้โคคะอย่างเดียวเท่านั้นน่ะครับที่งูกลัว แม้ไม้ไผ่ธรรมดา ๆ งูก็กลัวน่ะครับ ตอนที่ผมเรียนอยู่ปอเนาะ เห็นงูเห่าตัวใหญ่น่ากลัวมาก ๆ เลื้อยผ่านหน้าปอเนาะ ผมและเพื่อน ๆ จึงทำการไล่ตี โดยเอาไม้ฟืนท่อนใหญ่ตีงู แต่ไม่ยอมตายและยังมีฤทธิ์เดชอยู่ ก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมไม้ใหญ่เช่นนี้งูถึงไม่ยอมสะทกสะท้านมากนัก พอผมเอาไม้ใผ่เล็ก ๆ มาตีกลางตัวของงูใหญ่นั้นแบบเบา ๆ ปรากฏว่างูดิ้นขมวดตัวงอไปใหนไม่รอดเลยครับ เมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเราเด็กปอเนาะเลยจัดการงูเสียเละเลย 
และนี่คือลิงก์ของกระทู้ดังกล่าวแบบเต็มๆ
ลองกดเข้าไปดูนะคะ
v
v
v
http://www.sunnahstudents.com/forum/index.php/topic,1975.0.htmlปล.หากต้องการรายละเอียดในเชิงลึก
ของคำถามของท่านแบบโดยตรงเลยน้ัน
คงต้องรอผู้รู้ที่รู้จริงในเรื่องนี้เลยมาตอบค่ะ...
เพราะโดยส่วนตัว...โต๊ะครูก็เคยสอนมาว่า
แม้แต่ยาที่หมอให้เรามากินนั้น
หากเรายึดมั่นว่าด้วยตัวของมันนั้นทำให้เราหาย
ก็เข้าข่ายชิริก ที่ชิริกเพราะเราคิดว่าตัวยามันทำให้หาย
ทั้งที่จริงๆแล้วอัลลอฮฺส่งยามาให้เราเพื่อใช้บำบัดรักษา
ส่วนหน้าที่ให้หายนั้นขึ้นอยู่กับประสงค์ของอัลลอฮฺ...
เพราะหากว่าตัวยามันมีอำนาจมีความสามารถให้หาย
ได้ด้วยตัวของมันเองเท่านั้นแล้วไซร้ มนุษย์ที่เป็นโรคเดียวกัน
กินยาเหมือนกัน ก็ย่อมหายจากโรคดังกล่าวได้เหมือนๆกัน...
ซึ่งความจริงแล้วมันไม่เป็นเช่นนั้นเลยในทุกกรณี...
ดังนั้น...หน้าที่เราคือ พยายามหาทางรักษา
ก็คือ พยายามหายา และไปหาหมอ
และที่สำคัญ พยายามดูแลตัวเองอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้...
ส่วนจะหายหรือไม่นั้น...อินชาอัลลอฮฺ...
หากอัลลอฮฺประสงค์ค่ะ...
บางคนยังเคยพูดให้ฟังประมาณว่า
...ถ้าหายไม่หายขึ้นอยู่กับอัลลอฮฺเท่านั้น...
งั้นฉันไม่ไปหาหมอแล้วและก็ไม่จำเป็นต้องกินยาแล้ว...
ในเมื่อยามันไม่ได้ช่วยให้หายได้และหมอเองก็คงช่วย
ให้หายไม่ได้...
ข้าน้อยก็เลยตอบไปตามที่เคยถูกสอนมาว่า...
...แล้วอัลลอฮฺจะให้มีหมอให้มียามาเพื่ออะไรกัน...
...แล้วเราจะนอนรอคอยความหวังโดยไม่กระทำอะไรเลย
อย่างนั้นหรือ...
ปล.อีกที...เคยมีครั้งหนึ่งข้าน้อยปวดหัวมากๆ
แล้วก็ไม่มียาแก้ปวดหรือยาอะไรเลย...
นอกจากน้ำผึึ้งกับน้ำเปล่า...
ข้าน้อยจึงเลือกน้ำผึ้งมาเป็นยาพร้อมกับเหนียตก่อนกินว่า
โอ้อัลลอฮฺขอพระองค์ทรงทำให้บ่าวคนนี้หายปวดหัว
ด้วยน้ำผึ้งนี้ด้วยเถิด...อามีนๆ
อัลฮัมดุลิลลาฮฺ...อัลลอฮฺให้หายจริงๆหลังจากที่กิน
แล้วนอนหลับพักผ่อนไป...
ไม่รู้หรอกคะว่าน้ำผึ้งมันมีสรรพคุณทำให้หายปวดหัวได้ไหม
แต่ที่รู้ๆก็คือ...เราเชื่อว่า อัลลอฮฺให้หาย...ไม่ว่าจะกับอะไร
หากพระองค์ประสงค์จะให้หายก็หายด้วยอนุมัตของพระองค์
ค่ะ...
ทุกวันนี้กินยาอะไรก็ยังเหนียตและตั้งใจขออัลลอฮฺ
ด้วยความยาเกน...เพราะเจอมาหลายโรค กินยาที่คนโน้น
แนะนำมา คนนี้แนะนำมาก็ไม่หายสักที...จนสุดท้าย
ก็ต้องกัดฟันทน...กินยาที่แสนขมต่อไปพร้อมดุอาฮฺ...
เพราะเชื่อว่าอัลลอฮฺส่งโรคมาพร้อมกับยารักษา...
จึงตั้งหน้าพยายามกินยาที่แม้จะขมแค่ไหน...
ของแสลงก็พยายามเลี่ยง...
หวังว่าอัลลอฮฺจะยอมรับในความตั้งใจ ในความพยายาม
ในความอดทนและยาเกนของเราในสักวัน...
อัลฮัมดุลิลลาฮฺ...ทุกโรคที่เป็นมาอัลลอฮฺส่งยามารักษา
และให้หาย...แม้ทุกวันนี้จะเผชิญหน้ากับโรคโน่นโรคนี่อยู่...
เราก็ไม่ย่อท้อ...ซอบะรอค่ะ...และพยายามดูแลตัวเอง
เท่าที่จะทำได้...หากยังเป็นมนุษย์อยู่ คงหนีไม่พ้น
บททดสอบ และการอดทนเมื่อโรคภัยมาเยือน
ก็เป็นอีกหนึ่งบททดสอบ...
วัสลามค่ะ
