เอ้า เร่เข้ามาครับป๊ะ ม๊ะ ก๊ะ อาเด๊ะ มานั่งล้อมวงฟังนิทานกันครับ เรื่องที่ผมจะเล่าเป็นแค่นิทานนะครับ นิทานเรื่องนี้มีชื่อว่า "โรงงานปลากระป๋อง"
cool2:ก่อนอื่นก็ขอท้าวความกันเสียก่อนว่าข้างบ้านผมเป็นโรงงานปลากระป๋อง เจ้าของโรงงานได้รับมรดกสืบทอดมานานกว่าสองร้อยปี สมัยเจ้าของคนแรกแกฆ่าเจ้าของที่ดินซึ่งเป็นเจ้านายแกเองก่อนที่แกจะสร้างโรงงานปลากระป๋องขึ้นมา แล้วพาพวกไปยึดที่ดินแถวด้ามขวานตั้งเป็นสาขาขึ้นมาโดยที่พนักงานที่นั่นต้องทะเลาะตีกันหัวร้างข้างแตกกับลูกจ้างคนเก่าเป็นประจำ
ปัจจุบันโรงงานแห่งนี้มีเจ้าของเป็นคนที่เก้าซึ่งผมเรียกแกว่า “ลุง” และเรียกเมียแกว่า “ป้าอ้วน”ลุงกับป้าอ้วนมีลูกกันสี่คน คนโตเป็นสาวใหญ่ชื่อว่า “ซูซี่”
คนรองเป็นชายหนุ่มแสบซ่าจนคนแถวนั้นพากันเรียกแกว่า “จ่า”
คนต่อมาคือสาวมาดทอมชื่อว่า “เมพ” และคนสุดท้องชื่อว่า “ถั่ว”
ตอนสมัยหนุ่มๆ หลังจากที่จ่า ถูกลุง และป้า ส่ง ไปเรียนนายร้อย ที่ เวดป๊อย เพื่อหวังที่จ่าจะได้ติดดาวบนบ่าให้พ่อ แม่ได้ชื่นใจ และสานฝันให้กับลุงและป้าให้เป็นจริง เพราะก่อนหน้านี่ ลุงกับป้า ต้องผิดหวังไปกับซูซี่ที่ลุงหวังใจว่า เธอจะไปคว้าใปปริญญาที่ MIT กลับมา แต่ผลสุดท้าย นอกจากซูซี่ จะทำไม่สำเร็จ ตามที่ลุงกับป้าต้องการแล้ว เธอก็ดันไปสร้างวีรกรรม Love Story in MIT ให้เป็น Talk of The Town
จ่าก้ได้เป็นความหวังที่สอง ที่จะสานฝันให้ลุง กับป้า ที่ทั้งสองไม่มีโอกาสเล่าเรียน จนสำเร็จการศึกษาในระดับรับปริญญาตรี
แต่ท้ายที่สุดจ่าก็ทำให้ลุงผิดหวังเป็นคำรบสอง เพราะนอกจากที่จ่าจะไม่สามารถคว้าดาวมาติดบนบ่าได้สำเร็จ จ่ายังไปสร้างวีรกรรมนอกลู่นอกทาง ชกต่อย เกเร ไม่ยอมเชื่อฟังครูบาอาจารย์ และที่สำคัญจ่าไม่ยอมเข้าเรียนจนโดนทางโรงรียนต้องเรียกผู้ปกครอง และเชิญให้จ่าออกจากโรงเรียน จ่าก็ต้องย้ายไปเรียนที่ใหม่ที่โรงเรียนนายสิบ และเรียนจนจบที่นั่น แต่มันก็สร้างความผิดหวังให้กับผู้เป็นพ่อ เป็นแม่ แทนที่จ่าจะได้เป็นนายร้อยติดดาวบนบ่า สุดท้ายจ่าก็ทำได้แค่คว้าเงี่ยงปลาทูมาติดบนบ่าแทน
เหตุใด ลูกๆ ทั้งสอง ต้องเรียนให้จบปริญญาตรี ก็เป็นที่ทราบๆ กันดี ว่า ลุงกับป้า เรียนไม่จบปริญญาตรี นั่นเป็นเสมือนแผลในใจของทั้งสอง เหตุที่ทั้งสอง ไม่มีโอกาสนั้นก็เป็นเพราะ
หลังจากที่พี่ชายลุงตายอย่างปริศนา ลุงต้องเข้ามารับตำแหน่งเจ้าของโรงงานสานกิจการกงสีของวงศ์ตระกูล และประกอบกับที่ลุงได้ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ จนทำให้ลุงต้องหยุดเรียนไปโดยปริยาย และป้า ก็เช่นกัน
เพราะยังไม่ทันที่ป้าจะเรียนจบผดุงครรภ์ ป้าต้องออกจากโรงเรียน ผดุงครรภ์ เพื่อมาแต่งงานกับลุงเสียก่อน ตอนนั้นอายุอานามของป้าที่ต้องเป็นเจ้าสาว ป้ายังเด็กมาก ความฝันที่ป้าจะเป็น พยาบาล ก็ต้องเป็นหมันไปโดยปริยาย
แต่ตอนนี้ก็กลับกลายเป็นว่า ลุงกับป้า มีใบปริญญารวมกัน ถ้านำไปชั่งกิโลขาย น่าจะได้ไม่ต่ำกว่า 100 กิโล หลังจากที่จ่า คว้าเงี่ยงปลาทู กลับมาจากเมืองนอกได้ไม่นาน การที่จ่าจะต้องได้รับการวาง ตำแหน่งต่อจากลุง จ่าจึงต้องเข้ารับการฝึกอย่างหนักจนในดินแดนโรงงาน จ่าใช้เวลาเพียงไม่ถึง 10 ปี จากเงี่ยงปลาทูบนบ่า จ่าก็สามารถ กลายเป็น แมลงทัพ แห่งโรงงานได้ไม่ยาก รวมไปถึงการที่จ่าได้ใบประกาศนียบัตรของการบินพลเรือน ที่จ่าพึ่งจะคว้ามาได้ไม่นานนัก ในวัยที่ใกล้จะแซยิดเต็มที ถึงแม้ว่าจ่าจะจบช้ากว่าคนโดยทั่วไปเพียงแค่ 20 กว่าปี เพราะอายุโดยเฉลี่ยของคนที่ได้ใบประกาศเหมือนกับจ่า ก็ควรจะอยู่ที่วัย 30 ต้นๆ เท่านั้น
ที่น่าประหลาดใจลูกจ้างเข้าไปอีก จ่าก็สามารถ เข้าเป็นครูสอนนักบินได้ไม่ยาก ก็ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไม เพราะโรงงานแห่งนี้ มี Motto ประจำโรงงาน ก็คือ
อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ที่ดีสนีย์แลนด์
ดินแดนแห่งจินตนาการ
