ผู้เขียน หัวข้อ: บันทึกจากความฝัน  (อ่าน 24955 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ Hanata'

  • awan-pelangi (◕‿◕✿)
  • เพื่อนซี้ (o_O')
  • **
  • กระทู้: 146
  • เพศ: หญิง
  • Respect: +5
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #180 เมื่อ: พ.ค. 20, 2012, 12:16 AM »
0

5.ผมฝันถึงการสู่รบครับ เรื่อง บ้านเรานี้แหละ สือถึงอะไรบ้าง??????


เคยฝันเหมือนกัน...เป็นไปได้ไม ที่เรื่องราวแบบนั้นมันฝังใจเรามาตลอด (รึป่าว)
جاواهكن بالا       تتفكن ايمان      مورهكن رزقي

ออฟไลน์ HZN

  • เพื่อนใหม่ (O_0)
  • *
  • กระทู้: 45
  • Respect: +6
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #181 เมื่อ: พ.ค. 24, 2012, 03:41 PM »
0
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=DDi-6DsgG-U" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=DDi-6DsgG-U</a>


เรื่่องของความฝันต่างๆๆ ครับ

ออฟไลน์ คนเดินดิน

  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 1620
  • ขอให้ได้รับความโปรดปรานจากพระผู้ทรงเมตตาด้วยเถิด
  • Respect: +17
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #182 เมื่อ: ก.ค. 28, 2012, 09:58 AM »
0
 :salam:

หากอัลลอฮ์จะประทานความฝันให้เราเห็นบางอย่าง

แล้วพระองค์ก็ทรงสอนเราเฉกเช่นเดียวกันที่สอนท่านนบียูซุฟ

นั่นก็เป็นสิ่งที่มิได้ยากเย็นเลย ณ ที่พระองค์

มาชาอัลลอฮ์  ตักบีร(รุสนี)  อัลลอฮูอักบัร  อัลลอฮูอักบัร  อัลลอฮูอักบัร
เพราะรู้ดีว่าเป็นเพียงหนึ่งคนที่อ่อนแอ  จึงทำให้คำนึงถึงคุณค่าของหนึ่งชีวิต  โปรดชี้แนะแนวทางที่เที่ยงตรงด้วยเถิด  ยาร็อบบี  سَلَّمْنَا مُسْلِمِيْنَ وَمُسْلِمَاتٍ فِي الدُّنْيَا وَ الأخِرَةِ

ออฟไลน์ คนเดินดิน

  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 1620
  • ขอให้ได้รับความโปรดปรานจากพระผู้ทรงเมตตาด้วยเถิด
  • Respect: +17
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #183 เมื่อ: ก.ค. 28, 2012, 10:00 AM »
0
รู้สึกเหมือนมีใครกำลังจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง

อย่าทำให้ก๊ะหลับนะน้องรัก  เพราะความจริงบางอย่างก็มิบังควรต่อหน้าสาธารณชน

ตอนนี้ก๊ะต้องการเวลาส่วนตัวววววววววว

เข้าใจก๊ะด้วยนะยุวชนที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
เพราะรู้ดีว่าเป็นเพียงหนึ่งคนที่อ่อนแอ  จึงทำให้คำนึงถึงคุณค่าของหนึ่งชีวิต  โปรดชี้แนะแนวทางที่เที่ยงตรงด้วยเถิด  ยาร็อบบี  سَلَّمْنَا مُسْلِمِيْنَ وَمُسْلِمَاتٍ فِي الدُّنْيَا وَ الأخِرَةِ

ออฟไลน์ nada-yoru

  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 4010
  • เพศ: หญิง
  • แสงและเงา
  • Respect: +134
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #184 เมื่อ: ส.ค. 14, 2013, 12:07 AM »
0
อัสลามุอะลัยกุม วะเราะมาตุลลอฮฺ วะบารอกาตุ

ตั้งแต่จบม.3 กำลังจะย่างขึ้น ม.4 ตอนนั้นเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต
ว่าเราจะเลือกเรียนสายไหน จะไปเรียนที่ใด...สับสนมาก
จนได้ฝันเห็นเด็กผู้หญิงเดินมาหาแล้วบอกบางอย่างให้ได้เข้าใจ
จึงเลือกเดินทางที่เลือกเดินมา แล้วก็ไม่เคยฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกเลย
จวบจนตอนใกล้จะจบม.6 เด็กผู้หญิงคนนั้นกลับมาให้เห็นในฝันอีกครั้ง
ตอนแรกไม่แน่ใจว่าใช่เด็กผู้หญิงคนเดิมรึเปล่า
แต่เพราะท่วงท่าและน้ำเสียงและสิ่งที่ได้รับจากเด็กผู้หญิงคนนั้น
ทำให้อุ่นใจว่า ใช่...เด็กผู้หญิงคนนั้นก้าวเข้ามาพร้อมกับบอกว่่า
อย่ากลัวกับสายน้ำข้างหน้าที่นิ่งสนิทจนยากจะหยั่งถึงความลึกนั่น
อย่ากลัวมัน แต่ให้ข้ามมันไป มันไม่ได้น่ากลัวเลย เธอจะมีฉันอยู่ข้างๆ
ฉันจะไปกับเธอ ตอนนั้นได้แต่คิดในใจ เด็กตัวแค่นี้น่ะหรือ
จะมาอยู่ข้างๆ มาเป็นภาระเพิ่มซะมากกว่า แต่ก็ไม่อาจพูดอะไรออกไป
นอกจากยอมให้เด็กหญิงคนนั้นข้ามน้ำไปพร้อมๆกัน
ตอนนั้นกังวลว่าเด็กคนนั้นจะจมน้ำรึเปล่า เพราะข้าน้อยเองก็ว่ายน้ำไม่เป็น
จะช่วยตัวเองก็ยังไม่ไหว แล้วจะช่วยคนอื่นได้อย่างไร
แต่แปลกตรงที่ข้าน้อยสามารถอุ้มเด็กหญิงคนนั้นข้ามแม่น้ำไปได้ในที่สุด
แล้วความจริงเมื่อตื่นขึ้นมาพบหลังจากนั้นก็คือ

การได้ทุนไปเรียนต่อที่ประเทศญี่ปุ่น...แน่นอนว่านั่นคือ
การข้ามน้ำข้ามทะเลครั้งแรกในชีวิตเด็กบ้านนอก
ที่ต้องผันตัวไปเป็นเด็กนอก...แต่เมืื่อนึกถึงความฝันนั้นก็ทำให้เลิกกลัว
และกล้าที่จะตัดสินไปเรียนต่อ...อยู่โตเกียวได้ปีครึ่งก็ฝันถึงเด็กหญิงคนนั้นอีก
ตอนนั้นข้าน้อยมองหอพักของตัวเองที่เพื่อนร่วมหอพักต่างแยกย้าย
กันไปตามแต่ละที่ของแต่ละคน ซึ่งแตกต่างกัน เหลือแต่ตัวข้าน้อย
ท่ียังหาที่ไปไม่ได้ และทางเข้าที่พักก็มืดจนไม่แน่ใจว่าจะเก็บของไปหมดรึเปล่า
วินาทีนั้น(ในความฝัน) ข้าน้อยรู้สึกหวาดหวั่น ได้แต่ยืนมองห้องพักขึ้นไป
โดยไม่อาจเข้าไปเก็บของในนั้นได้เลย จนสักพัก เด็กผู้หญิงก็มากุมมือข้างขวา
ของข้าน้อยไว้ แล้วบอกว่า อย่าอาลัยอาวรณ์เลย เราต้องเดินไปข้างหน้า
ที่นี่ก็แค่ชั่วคราว ข้าวของพวกนั้นก็ทิ้งไว้เสียที่นี่ แล้วเดินต่อไป
เดี๋ยวจะไปไม่ทัน คนอื่นเขารุดหน้าไปกันหมดแล้ว...
ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะไปกับเธอ ไม่ทอดทิ้งเธอหรอก เธอจะมีฉันเดินด้วยตลอด
ตอนนั้นที่รู้สึกหวาดหวั่นก็พลันหายไปแทนที่ด้วยความอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
ก็เลยจูงมือเด็กคนนั้นเดินไปบนหนทางที่แสนวกวน เจอโน่นเจอนี่
ได้เห็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ ได้เจอสังคมที่ไม่เคยเจอ มันคือการเดินทางที่ยาวนานมาก
และได้เจอบ้านในฝัน บ้านที่เป็นของตัวเอง แต่ไม่มีพ่อแม่พี่น้อง
ไม่มีใครๆอยู่ด้วย...ข้าน้อยจึงต้องตัดใจทิ้งบ้านหลังนั้นมา
เพื่อออกเดินทางกลับบ้านที่มีพ่อแม่พี่น้อง...
จนสุดท้ายเด็กคนนั้นก็พาข้าน้อยมาหยุดอยู่ที่อำเภอที่ข้าน้อยเกิด
พร้อมกับบอกว่า...เขามาส่งข้าน้อยได้แค่นี้ ที่เหลือข้าน้อยต้องเดินไปต่อเอาเอง
เพราะที่นี่คือที่ของข้าน้อย ข้าน้อยย่อมไม่หลงกลับบ้านอย่างแน่นอน..

และเรื่องจริงหลังตื่นมาก็คือ...ข้าน้อยที่ไม่มั่นใจว่าจะสอบเอ็นท์เข้ามหาวิทยาลัย
ที่ญี่ปุ่นได้ ก็ได้ที่เรียน ซึ่งอยู่คนละภูมิภาค ตอนนั้นสอบได้ที่เกียวโต
นั่นจึงเป็นการอพยพอีกครั้ง ซึ่งเป็นครั้งสำคัญ เพราะข้าน้อยไปเรียน
ที่มหาวิทยาลัยที่นั่นเพียงลำพัง ไม่มีเพื่อนๆไปเรียนด้วย...
นั่นหมายความว่า จากนี้ไป จะต้องไปเผชิญหน้ากับโลกกว้างข้างนอก
ท่ามกลางคนต่างชาติ ท่ามกลางเจ้าถิ่นอย่างคนญี่ปุ่นแบบร้อยเปอร์เซ็น
สร้างความหวาดหวั่นให้ก็จริง แต่เพราะนึกถึงความฝันนั้น
จึงอุ่นใจมาตลอด...
และก็ไม่ได้ฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกเลย

จนใกล้จะเรียนจบ ตอนอยู่ปีสี่ เป็นช่วงที่ข้าน้อยเครียดจัด
เจอปัญหาใหญ่ๆหลายด้านรุมเร้าจนหาทางออกไม่ได้
ตอนนั้นนอนหลับไปก็ฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนเดิมเดินเข้ามาหา
ตอนที่ข้าน้อยยืนอยู่บนสะพานเชือกขึงที่น่าหวาดเสียว
โดยด้านล่างเป็นผืนทรายสีขาวสุดลูกหูลูกตาน่าเดิน...
ข้าน้อยตัดสินใจว่าจะลงไปเดินบนผืนทรายดีกว่าที่จะเดินสะพานข้ามไปอีกฟากนึง
แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นกลับบอกว่าให้ข้าน้อยเดินไปบนสะพานเชือกที่น่าหวาดเสียวนั้นแทน
พร้อมกับบอกว่า ผืนทรายที่น่าเดินที่ข้าน้อยเห็นอยู่ตอนนี้นั้น แท้จริง
เมื่อเวลาผ่านไปเพียงไม่นาน น้ำทะเลก็จะซัดเข้ามาแล้วในน้ำนั้นก็จะมีฉลาม
ที่น่ากลัว...ดังนั้น...อย่าตัดสินว่าอะไรน่ากลัวหรือไม่น่ากลัว
เพียงแค่สายตาที่เรามองเพียงอย่างเดียว แต่ให้มองไปรอบๆให้แน่ใจก่อน
มองให้รอบแล้วจะพบว่า สิ่งที่ตาเห็นมันอาจไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
ดังนั้น จงมั่นใจว่าเชือกที่เรายึดอยู่ขณะเดินบนสะพานนั้นมั่นคงและยึดมันให้แน่น
แม้ขาเราจะก้าวพลาดไปบ้างแต่เราจะไม่ตกลงไปยังด้านล่าง...
และเธอจะมีฉันเดินไปกับเธอ ฉันจะอยู่กับเธอตลอดเส้นทาง...
เด็กหญิงคนนั้นบอกพร้อมกับจับมือข้าน้อยไว้ ข้าน้อยจำได้แม่นว่า
ตอนนั้นเด็กผู้หญิงคนนั้นเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยท่ีสวมชุดสีขาว
ตัวเธอมีแสงรัศมีเรืองรองจนดูอบอุ่นเมื่อยามได้อยู่ใกล้และได้สัมผัสมือ

เมื่อข้าน้อยกับเด็กหญิงเดินไปจนสุดสะพานเชือกอย่างปลอดภัย
ได้อย่างน่าเหลือเชื่อแล้ว...ก็ไปเจอกับน้ำทะเล เราสองคนที่ข้ามน้ำทะเล
นั้นไปด้วยกัน และตอนนั้นข้าน้อยเห็นฉลามมาแต่ไกล
ใจก็เลยหวาดกลัว มือที่ลากตัวเด็กน้อยไว้ก็เริ่มสั่น
บอกกับใจว่า ควรจะปล่อยเด็กน้อยคนนี้เอาไว้แล้วเรารีบว่ายน้ำไปยังฝั่งเลยดีไหม
เพราะถ้าไม่ปล่อย เราอาจจะไม่รอดจากฉลาม มันน่ากลัวเหลือเกิน
แต่พอคิดจะปล่อยเด็กน้อยคนนั้นไป ก็รู้สึกไม่ดีเพราะเราเดินมาด้วยกันตลอด
จะปล่อยไปได้อย่างไร อย่างไรก็ต้องไปด้วยกัน ตายเป็นตาย...
ก็เลยโอบเด็กหญิงคนนั้นมากอดเอาไว้แน่นพร้อมรับชะตากรรม
และแล้วฉลามตัวใหญ่ที่กำลังโถมเข้ามาก็กลายเป็นปลาตัวน้อยที่กระโดดเล่นน้ำแทน
สร้างความแปลกใจปนโล่งใจให้ข้าน้อย และดีใจที่เราตัดสินใจไม่ทิ้งเด็กหญิงไว้
เลยยังมีเพื่อนเดินทางไปยังฝั่งซึ่งเป็นแผ่นดินใหญ่ด้วยกัน
เมื่อถึงแผ่นดินใหญ่ ใจที่อ่อนล้าเพราะผ่านการเดินทางมานานก็หวังว่าจะได้พัก
ให้หายเหนื่อยเสียหน่อย แต่เปล่าเลย บนผืนดินดังกล่าวมีไดโนเสาร์กินเนื้อ
เดินไปมาให้เห็นอยู่ไม่ไกลนัก มันดุดันและน่ากลัวจนข้าน้อยที่นั่งหมดแรงอยู่
ต้องหันไปมองเด็กน้อยด้วยสีหน้าอ่อนล้า...
เด็กหญิงคนนั้นยิ้มให้พร้อมกับบอกว่า...ชีวิตก็เป็นเช่นนี้แหล่ะ
เมื่อบททดสอบหนึ่งผ่านไป บททดสอบใหม่ก็จะเริ่มขึ้น...
สำคัญตรงที่เราอย่าไปหวาดหวั่นหรือหวาดกลัวกับมัน
แต่ให้เราลุกขึ้นสู้ ให้รู้จักกับมัน เมื่อรู้จักแล้วเราจะหาวิธีจัดการกับมันได้
แล้วเมื่อนั้น เราจะผ่านมันไปได้โดยไม่ลำบาก...อย่ากลัวเลย
เราต้องกล้าที่จะเดินไปเผชิญหน้ากับมัน
นี่คือชีวิตและการเดินทาง...และฉันจะอยู่ข้างๆเธอ เราจะเดินไปด้วยกัน...
นั่นคือฝันที่ทำให้ข้าน้อยตื่นขึ้นมามีกำลังใจที่จะสู้กับปัญหาที่รุมเร้าทั้งหมด
ไม่มีหนีหรือถอยห่างแม้แต่ก้าวเดียว และก็ผ่านปัญหาเหล่านั้นมาได้ด้วยดี
จนมีวันนี้...และตอนทำผลงานจบ ตอนนั้นแน่ใจแล้วว่าตัวเองสอบผ่าน
และเรียนจบแน่ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะได้กลับไปบ้านอย่างตั้งใจไว้รึเปล่า
เพราะมีอุปสรรคขวากหนามมากมายที่ทำให้ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลยสักอย่าง
ความสับสนเข้ามาครอบงำอีกครั้ง...จนทำให้คิดถึงเด็กหญิงคนนั้นขึึ้นมา
และได้ฝันเห็นจริงๆ...ตอนนั้นมีภาพทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยต้นหญ้าคาที่คมมากๆ
สูงเหนือศีรษะ ขวางกั้นเส้นทางกลับบ้าน...ข้าน้อยมองไปแล้วก็ให้ท้อ
เพราะตอนนั้นมีแค่ตัวเปล่า รองเท้าไม่มีสวมใส่ ในมือไม่มีมีดพร้าหรืออาวุธอะไรเลย
มีแค่มือเปล่าและเท้าเปล่า เลยหวาดกลัวว่าจะเดินผ่าดงหญ้าคาที่แสนคม
ซึ่งด้านล่างอาจมีหนามแหลมๆด้วยก็เป็นได้ได้อย่างไร อยู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงคนนั้น
เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ แล้วจับมือข้าน้อยเอาไว้แน่น
พร้อมกับบอกว่า เดินไปเถิด เดินไป อย่ากลัวกับสิ่งที่เห็น
เพราะจริงๆแล้วมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ตาเห็นหรอก
เราต้องลองเดินไปแล้วจะรู้ว่าจริงๆแล้วมันไม่มีอะไรที่น่ากลัวเลย
หญ้าคาพวกนี้หรือขวากหนามนั้นไม่สามารถทำอะไรเธอได้หรอก
หากเธอกล้าพอที่จะเดินผ่านมันไป และฉันจะไปกับเธอ เราจะเดินไปด้วยกัน
ตอนนั้นก็ได้แต่แอบคิด เด็กผู้หญิงคนนี้มาเป็นภาระให้เราอีกแล้ว
แต่อีกใจนึงกลับรู้สึกอุ่นใจ และความอุ่นใจนั้นทำให้เกิดความกล้าที่จะ
ก้าวเดินฝ่าดงหญ้าคานั้นไป แล้วมันก็ผ่านไปได้โดยไม่ได้เจ็บปวดตรงไหนเลย
แต่หนทางยังไม่สิ้นสุด ต้องเดินข้ามสายธารที่มีโขดหินลื่นอีก
เด็กคนนั้นที่จับมือข้าน้อยไว้ตลอดเวลาบอกให้ข้าน้อยระมัดระวังและ
ให้กำลังใจมาตลอดเส้นทางจนมาถึงสถานที่นึงซึ่งเป็นบ้านเรือนธรรมดาๆ
แตกต่างจากที่ที่จากมา ผู้คนก็ใช้ชีวิตธรรมดาๆ จะมีก็แต่คนกลุ่มหนึ่ง
ซึ่งกำลังหล่อทองคำทำเป็นสร้อยคอเครื่องประดับ และมีผู้คนมากมายห้อมล้อม
ข้าน้อยมองไปที่นั่นแล้วก็หันมาถามกับเด็กหญิงตัวน้อยว่า
อยากได้สร้อยคอนั้นมั้ย ฉันจะไปเอามาให้...เด็กหญิงคนนั้นส่ายหน้า
พร้อมกับบอกข้าน้อยว่า...อย่าเลย ฉันไม่เคยต้องการมัน
เธอไม่ต้องพยายามเอามันมาให้ฉันหรอก เธอมองไปตรงนั้น
เด็กหญิงคนนั้นชี้ไปที่ตรงสวนผักที่มีเป็ดไก่เดินไปมา
มันทั้งสงบ ร่มรื่นและน่าอยู่ เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่ายมากๆ
เด็กหญิงคนนั้นบอกข้าน้อยว่า...นี่คือที่ที่เธอจะได้มาอยู่
ถ้าเธออยากมีความสุขก็จงใช้ชีวิตที่นี่อย่างเรียบง่าย
อย่าไปมองในสิ่งที่คนเหล่านั้นห้อมล้อมกัน ลองทำอะไรที่เธอไม่เคยทำดู
เช่นเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ปลูกผักดู แล้วเธอจะมีความสุขกับที่นี่ในช่วงเวลานึง...

หลังจากที่ตื่นมาตอนนั้นยังนึกไม่ออกว่าสถานที่ดังกล่าวที่ว่ามันมีจริง
บนโลกนี้หรือ...แต่ใครจะเชื่อว่า ตอนนั้นข้าน้อยตัดสินใจว่าเรียนจบแล้ว
ยังไงๆก็ต้องกลับบ้าน และเมื่อได้กลับมาบ้านจริงๆ อุปสรรคที่คิดว่ายาก
ก็ง่ายไปหมด เพียงแค่ตัดสินใจเด็ดขาดและพร้อมเผชิญหน้ากับทุกๆอย่าง
ที่ขวางทางอยู่...ซึ่งทำให้ได้เจอภาพฝันดังกล่าวที่บ้านเกิดของตัวเอง
บ้านเกิดที่ไม่ได้กลับไปนาน พร้อมกับได้ใช้ชีวิตเรียบง่าย ปลูกผัก เลี้ยงไก่จริงๆ
และเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ

จากวันที่ฝันถึงเด็กผู้หญิงคนนั้น จนถึงไม่กี่วันก่อนหน้านี้
เป็นระยะเวลาเกือบ 4 ปี ข้าน้อยได้ฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง
หลังจากที่ไม่ได้เจอกันเลยเกือบ 4 ปี
ฝันครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้งเลย เพราะจากที่เราเคยจูงมือเดินไปด้วยกัน
ครั้งนี้เป็นข้าน้อยที่อุ้มเด็กน้อยมากอดไว้ด้านหน้าแล้ววิ่งไปบนหนทางด้วยกัน
พร้อมด้วยรอยยิ้ม เส้นทางที่ดูสงบ ปลอดภัย ไม่มีรถราที่น่าหวาดกลัว
ไม่มีสัตว์ประหลาด มีแค่สายลม แสงแดด และอากาศดีๆ

10 กว่าปีกับการฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนนึง มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญสำหรับข้าน้อยเลย
เพราะไม่ได้ฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้บ่อยๆ นานๆถึงจะฝันถึง
และหากฝันถึง นั่นย่อมมีสัญญาณบางอย่างแจ้งให้รู้...ไปตามสถานการณ์นั้นๆ

ครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าคืออะไร นอกจากว่า...ต้องรอดูต่อไป...
แต่ก็อุ่นใจที่รู้ว่า เด็กหญิงคนนี้ยังไม่ได้ไปไหนเลย...

เคยเล่าให้พ่อฟังมาตลอด พ่อบอกว่า ฝันที่ดีมาจากอัลลอฮฺ
ให้ขอบคุณอัลลอฮฺเสีย...พระองค์เมตตา ถึงให้เราได้ฝันดีๆ

อัลฮัมดุลิลลาฮฺ...

เล่าสู่กันฟังค่ะ...

วัสลามค่ะ

"และข้ามิได้สร้างญิน และมนุษย์เพื่ออื่นใด เว้นแต่เพื่อเคารพภักดีต่อข้า"

(ซูเราะฮฺ อัซซาริยาต อายะอฺที่ 56)

ออฟไลน์ nada-yoru

  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 4010
  • เพศ: หญิง
  • แสงและเงา
  • Respect: +134
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #185 เมื่อ: ส.ค. 14, 2013, 12:23 AM »
0
ไม่รู้ว่าเด็กหญิงคนนั้นคือใคร หรือเป็นสิ่งใด
แต่ที่แน่ๆก็คือ...การได้ฝันเห็นเด็กหญิงคนนี้เป็นสิ่งดีในชีวิตที่ผ่านมามาก
มากจนทำให้ถึงกับเฝ้าเพียรขอต่ออัลลอฮฺว่าหากมีลูก
ลูกคนแรกก็อยากได้ลูกผู้หญิงท่ีน่ารักทั้งหน้าตาและนิสัยแบบเด็กผู้หญิงคนนั้น
เพราะใจนั้นอยากเจออยากโอบกอดเด็กผู้หญิงในฝันคนนั้น
ในความเป็นจริงมาก...อยากอุ้มเขาจริงๆอย่างในความฝันล่าสุด...
เพราะรู้สึกรักและผูกพันธ์กันจริงๆ แม้ว่าจะเจอกันแค่ในความฝันก็ตาม
แต่ทุกครั้งที่ฝันถึง มันมีแต่ความอบอุ่นใจทุกครั้ง...
และครั้งล่าสุดนี้ ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เพราะนอกจากจะอุ่นใจแล้ว
มันยังมีความสุขร่วมอยู่ด้วยโดยไม่มีอุปสรรคใดๆมาขวาง
นอกจากว่าสิ่งที่ยังต้องกลับไปสะสางให้เสร็จก่อนเท่านั้น...

ก็ได้แต่หวังว่า อัลลอฮฺจะประทานฝันดีๆเช่นนี้ไปตลอด...

อินชาอัลลอฮฺ...


วัสลามค่ะ

"และข้ามิได้สร้างญิน และมนุษย์เพื่ออื่นใด เว้นแต่เพื่อเคารพภักดีต่อข้า"

(ซูเราะฮฺ อัซซาริยาต อายะอฺที่ 56)

ออฟไลน์ Muza

  • เพื่อนแรกพบ (^^)/
  • *
  • กระทู้: 2
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #186 เมื่อ: ส.ค. 14, 2013, 01:20 PM »
0
ผมขอเล่าความฝันของผมหน่อย ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟังที่ไหน พี่ๆแนะนำด้วยนะครับ

ช่วงรอมฏอนปีีที่แล้วช่วงสิบคืนสุดท้ายแล้ว ฝันว่าผมเดินอยู่ในหมู่้บ้านแห่งหนึ่งเดินอยู่ริมถนนดูดีๆก็มีแสงสีทองสองสว่างขึ้นบนท้องฟ้าแล้วก็สว่างไปทั่วทิศ ผมก็เลยไปตามหาแหล่งที่มาของแสงสีทองนี้ วิ่งตามหาไปทั่วก็เห็นตึกสูงมองขึ้นไปบนด่านฟ้าแสงทองนั่นมาจากดานฟ้า ผมก็ขึ้นไปบนด่านฟ้าของตึกนั่นพอขึ้นไปก็เจอจุดกำเนินแสงสีทอง แสงสีทองมันชังอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกไม่เหมือนแสงอะไรที่เคยสัมผัสมาแสงสว่างมากแต่ไม่แสบตาเลย ผมมองหาจุดกำเนิดแสงนั่นแล้วเดินไปหาสังเกตุว่าจุดนั่นเป็นรูปทรงเหลี่ยมๆ เดินเข้าไปใกล้ๆยื่นมือเข้าไปจับเห็นเป็นคัมภีอัลกรุอ่าน อัลฮัมดุลิ่ลลา 

ออฟไลน์ Hanata'

  • awan-pelangi (◕‿◕✿)
  • เพื่อนซี้ (o_O')
  • **
  • กระทู้: 146
  • เพศ: หญิง
  • Respect: +5
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #187 เมื่อ: มี.ค. 16, 2015, 11:08 AM »
0
ฝันว่า....

ในวงญามาอะฮฺที่ไหนไม่รู้ มีใครด้วยไม่รู้  รู้แค่ว่าตัวเองหยิบอินทผาลัมเข้าปาก เท่านั้นเอง


..... โอเค้ๆๆๆๆๆ ตื่นกินข้าวซาโฮรก็แด่ะ  party:

อัลฮัมดูลิลละฮฺ ปลุกเค้าชิมิ แฮะๆ
جاواهكن بالا       تتفكن ايمان      مورهكن رزقي

ออฟไลน์ nada-yoru

  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 4010
  • เพศ: หญิง
  • แสงและเงา
  • Respect: +134
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #188 เมื่อ: มี.ค. 18, 2015, 12:31 AM »
0

ถ้าพูดว่าได้กินตอนฝันล่ะก็...ประจำค่ะ
พ่อบอกว่า...โชคดีนะที่ได้กินในฝัน...

ครั้งนึง เคยอยากกินส้มซึ่งตอนนั้นมันหากินไม่ได้
แต่สุดท้ายก็หาได้ในฝัน...ฝันเห็นทั้งต้นทั้งใบทั้งผลที่ดกเต็มต้น
คือมาให้กินได้ทั้งสวนเลยทีเดียว เราเลยกินซะ!
แถมในฝันยังมีเก็บใส่ชะลอมกะจะเอาไปเผื่อชาวบ้านด้วย
แต่ยังไม่ทันแบกไปไหน ก็ตกใจตื่น

อัลฮัมดุลิลลาฮฺค่ะ...

ตื่นมายังรู้สึกว่าอิ่มอยู่เลย...ไม่ต้องเสียเงินซิื้อด้วย ประหยัดสุดๆ

แต่ก็เคยมีเหมือนกันที่ฝันว่ากำลังจะได้กินของโปรดแล้วแท้ๆ
ดันตกใจตื่นซะก่อน...

แต่ก็อัลฮัมดุลิลลาฮฺเหมือนกัน...อย่างน้อยก็เกือบๆได้กิน...

hehe

ปล.ฝันว่าได้กินเนี่ยไม่ได้เป็นเฉพาะช่วงถือศีลอดหรอกค่ะ
แต่มักจะมีมาบางช่วงที่อดโดยไม่ต้องถือศีล...ฮ่าาาาาาา

"และข้ามิได้สร้างญิน และมนุษย์เพื่ออื่นใด เว้นแต่เพื่อเคารพภักดีต่อข้า"

(ซูเราะฮฺ อัซซาริยาต อายะอฺที่ 56)

ออฟไลน์ Hanata'

  • awan-pelangi (◕‿◕✿)
  • เพื่อนซี้ (o_O')
  • **
  • กระทู้: 146
  • เพศ: หญิง
  • Respect: +5
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #189 เมื่อ: ต.ค. 18, 2015, 05:46 PM »
+1
 :salam:
แวะมาบันทึกความฝัน ณ พฤหัสบดี 15/10/2558

   ฝันว่ากำลังรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกับอาจารย์และลูกศิษย์มุสลิมะฮฺที่ไม่อาจบอกได้ว่าเป็นใครได้บ้าง
แต่ความรู้สึกบอกว่าเราผูกพันธ์กัน ขณะที่รับประทานเราก็มีเรื่องพูดคุยกัน เรื่องอะไรไม่อาจทราบได้ แต่มีรอยยิ้มแน่นอน
เพราะอาจารย์ยิ้ม และเรานั้นก็มีความสุข

การรับประทานอาหารเกิดชะงัก  เมื่อเสียงลูกศิษย์อีกมุมนึง ตะโกนบอกว่ามีคนมาแล้ว
อาจารย์ได้ยินเช่นนั้นก็เลย ลุกขึ้นเเล้วกล่าวว่า เอาละถ้าคนนี้มา ก็ได้เวลาเริ่มเรียน

เราก็สงสัยว่าเค้าคนนั้นเป็นใครกันนะ นึกอยากจะดู ก็ได้ดู ....(ไม่รู้ว่าเดินไปดู หรือยังไง)
แต่ภาพที่เห็นถัดไปนั้น ชายสองคน  ที่มาถึงแล้ว นั่งรับประทานอาหารบนพื้น
ซึ่งมีถาดอาหารคั้นกลางระหว่าง  ชายคนหนึ่งซึ่งพิการขา มือด้วน กับ ชายอีกคนที่เป็นผู้ป้อนอาหารด้วยกับมือขวาของตน  ให้กับชายพิการ


การเรียนจะเริ่มขึ้น  เมื่อเขาทั้งสองรับประทานเสร็จ
.
...
....
 
ทันใดนั้นก็ตกใจตื่น ... (เพราะคิดว่าตัวเองจะไปเรียนสายแน่ๆเลย  :-[)
มองดูนาฬิกา 3.24 น.
แล้วล้มตัวนอน(รึเปล่า) แห่ะๆ



วัสลาม  ^^"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ต.ค. 19, 2015, 08:58 AM โดย Hanata' »
جاواهكن بالا       تتفكن ايمان      مورهكن رزقي

ออฟไลน์ nada-yoru

  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 4010
  • เพศ: หญิง
  • แสงและเงา
  • Respect: +134
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #190 เมื่อ: ต.ค. 20, 2015, 12:17 PM »
+2
^
^

พี่คิดว่า...ฝันของน้องให้แง่คิดดีๆอยู่นะคะ
สำหรับพี่ มองว่า...คนพิการที่ไร้มือไร้เท้า
ยังสามารถหาวิธีในการเดินทางมาเพื่อรับความรู้
ไม่ขี้เกียจ ซ้ำยังมุมานะ มีความพยายามเพื่อให้ได้มาซึ่งความรู้
ความรู้ที่ยังประโยชน์...ต่อให้ไกลแล้วต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่นๆ
มากขนาดไหน หากเขาก็ยังดั้นด้นเพื่อไปให้ถึงความรู้นั้น...^^

ซึ่งหลายคนที่พี่รู้จัก เคยพูดประมาณว่า เรียนไปทำไมตั้งมากมาย
สุดท้ายก็เอาไปทำมาหากิน หรือทำให้ตัวเองร่ำรวยมีกินมีใช้ก็ไม่ได้
คนเรียนเยอะ ใช่ว่าจะรวย ใช่ว่าจะอิ่มทุกมื้อ...

เสียเวลา เสียเงินทองโดยเปล่าประโยชน์...

พี่เลยบอกคนที่คิดเช่นนั้นไปว่า...
คนเรานั้น แสวงหาสิ่งใด ย่อมได้ในสิ่งนั้น
เหนียตอะไร ก็จะได้ตามที่เหนียต อินชาอัลลอฮฺ

ท่านรอซุลุ้ลลอฮฺของเราก็ไม่ได้กินอิ่มทุกมื้อ...
ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าหรูหรา ไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่โต
มีชีวิตที่สมถะ...(ที่เป็นเช่นนั้น เพราะท่านไร้ซึ่งความสามารถ
หรือเพราะว่าท่านไม่ได้แสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งดังกล่าวกันแน่)...

และสิ่งที่ได้จากการศึกษาประวัติของท่านก็คือ...
ชีวิตท่าน ท่านคือครู คือผู้ช่วยเหลือ...
และคือความเมตตาของโลกนี้โดยแท้...
ท่านถูกส่งมาเพื่อเป็นแบบอย่างแก่ประชาชาตินี้....

ปล.บางคนแม้ไม่ได้เลือกเกิดมาเป็นเช่นนั้นเช่นนี้
หรือมีไม่เท่าคนอื่นๆ แต่เมื่อเกิดมาแล้ว เขาสามารถเลือกสิ่งดีๆ
ให้กับตัวเขาเองได้ เขาเลือกได้ว่าจะเป็นคนดีของอัลลอฮฺ
หรือเป็นคนดีของใคร...เลือกได้ว่าจะปล่อยให้ชีวิตของตัวเอง
เดินไปในทิศทางใด...

ไม่เกี่ยวกับว่าอัลลอฮฺให้ขาและแขนเขามาเท่าไหร่
หรือให้มันสมองเขามามากหรือน้อยกว่าใคร

แต่ขึ้นอยู่กับศรัทธาในหัวใจเขา...
ขึ้นอยู่กับการเลือกแนวทางของเขา

ซึ่งอัลลอฮฺจะทดแทนสิ่งหนึ่งที่เสียไปให้กับอีกสิ่งหนึ่ง...

และทุกคนมีความฝัน...ขึ้นอยู่ว่าฝันนั้น
เราฝันถึงอะไรหรือสิ่งใด

เมื่อฝันแล้วพยายามไขว่คว้า...
แม้ไม่มีมือมีเท้า เราก็สามารถไขว่คว้าหาฝันของเราได้
ด้วยกับสิ่งอื่นที่เรามี...ตามที่ความสามารถของเรามี

พี่เชื่อมาเสมอและยังเชื่ออยู่ว่า...

...อิสลาม...ทำให้เราสมบูรณ์แบบได้...
เพราะอิสลามสามารถซ่อมแซมข้อบกพร่องของเราได้...

^^

"และข้ามิได้สร้างญิน และมนุษย์เพื่ออื่นใด เว้นแต่เพื่อเคารพภักดีต่อข้า"

(ซูเราะฮฺ อัซซาริยาต อายะอฺที่ 56)

ออฟไลน์ al-azhary

  • ผู้มีอิทธิพล (~_-)
  • เพื่อนรัก (6_6)
  • *****
  • กระทู้: 6202
  • เพศ: ชาย
  • อัลเลาะฮ์เท่านั้นที่มีอยู่จริง
  • Respect: +272
    • ดูรายละเอียด
    • http://www.sunnahstudents.com
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #191 เมื่อ: ต.ค. 20, 2015, 07:43 PM »
0
:salam:
แวะมาบันทึกความฝัน ณ พฤหัสบดี 15/10/2558

   ฝันว่ากำลังรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกับอาจารย์และลูกศิษย์มุสลิมะฮฺที่ไม่อาจบอกได้ว่าเป็นใครได้บ้าง
แต่ความรู้สึกบอกว่าเราผูกพันธ์กัน ขณะที่รับประทานเราก็มีเรื่องพูดคุยกัน เรื่องอะไรไม่อาจทราบได้ แต่มีรอยยิ้มแน่นอน
เพราะอาจารย์ยิ้ม และเรานั้นก็มีความสุข

การรับประทานอาหารเกิดชะงัก  เมื่อเสียงลูกศิษย์อีกมุมนึง ตะโกนบอกว่ามีคนมาแล้ว
อาจารย์ได้ยินเช่นนั้นก็เลย ลุกขึ้นเเล้วกล่าวว่า เอาละถ้าคนนี้มา ก็ได้เวลาเริ่มเรียน

อาจารย์คนดังกล่าว ชื่ออะไรครับ?
أُحِبُّ الصَّالِحِيْنَ وَلَسْتُ مِنْهُمْ     لَعَلَّ اللهَ يَرْزُقُنِيْ صَلاَحاً

ออฟไลน์ Hanata'

  • awan-pelangi (◕‿◕✿)
  • เพื่อนซี้ (o_O')
  • **
  • กระทู้: 146
  • เพศ: หญิง
  • Respect: +5
    • ดูรายละเอียด
Re: บันทึกจากความฝัน
« ตอบกลับ #192 เมื่อ: ต.ค. 21, 2015, 09:39 AM »
0
อาจารย์คนดังกล่าว ชื่ออะไรครับ?

อาจารย์อารีฟีน แสงวิมาน  ผอ.สถาบันอัลกุดวะฮฺ คะ

ในคลาสวันอาทิตย์ที่ผ่านมา แกพูดถึงคนพิการ...
เลยนึกถึงฝันของตัวเอง เลยแวะมาบันทึกฝัน(ดีดี) ^^"

ฝันดีที่ไม่รู้ว่า
ชายสองคนนั้นคือใคร ???   
อยากรู้จังเลยคะ  ไม่เข้าใจฝันตัวเอง แห่ะๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ต.ค. 21, 2015, 09:53 AM โดย Hanata' »
جاواهكن بالا       تتفكن ايمان      مورهكن رزقي

 

GoogleTagged